Poezja

kłam mnie nocą jak tania kobieta
w śnieżnych obłokach lulaj w zaciszu pościeli

spadam aż po margines snów
w ustach mam linię autobusową
pod paznokciami zagadkę inicjałów
w odtwarzaczu ostatnia płyta Kamasi Washington'a

zakop mnie jak pies kość
pieść pod wpływem głodu zapomnij się raz na zawsze

schodami wyżej niż szyja windy
próbujemy się wydostać z pajęczyny
ulice są zbyt smutne by pokolorować kontury nas
obejmuję trójkąt gdzie ty ja i dziecko

wymień mnie jak szewc obcas
nie chcę zostawiać śladów wystarczy że wybudowałem mur