Poezja

 
spomiędzy
wiekowej zieleni
oswojona dzikość
wyczuwa
chleb powszedni
 
czochrane wracają
z przyjaznym
nastawieniem
ryjąc nie w ziemi
 
jegomość
bezinteresownie
uchyla wnętrze
posilone odchodzą
 
piruet czasowy
wyznacza
kolejny
łatwy żer
 
Aldona Latosik
 
15.VIII.2012