Poezja

dzierżąc w dłoni
wianek mleczy
tańczyć z wiatrem
brzózek rytm
 
szukać sensu
w samej rzeczy
i z uśmiechem
biec co sił
 
przysiąść gładko
na kamieniu
unieść oczy
hen do chmur
 
rzeczywistość
schować w cieniu
by zapomnieć
własny ból
 
przymknąć oczy
i pozwolić
promykowi
okryć twarz
 
bo w tym życiu
warto marzyć
choć i piękne
to co masz