Poezja

liczenie owiec nie zapowiada snu
ślepe stado idzie nad przepaść
w ciemności
i Bóg niewiele widzi

jeden
dwa 
trzy
cztery 
w hipnozie mniej boli 
leżąc na plecach
rozdrapuję bezsennością sufit

spada mrok po ścianach
rzeźbiąc niekształtne postacie
wleką się w nieładzie
coraz bliżej zakradając się pod oczy 

schadzka z myślami
stanęła w martwy punkcie
zabawa przeradza się 
w psychozomimetyczny uśmiech

stada znikło

nad krawędzią stoi ślepy pasterz
do ust przykłada fujarkę
zaczyna grać
na niebie wyłania się prześwit
błękitnieje
powoli 
nieśmiało

otwieram oczy
mleczna droga daleko za nami