smokjerzy, 1 października 2025
wchłonięty przez tłum
końców świata
czuję
że to dopiero
początek
smokjerzy, 23 września 2025
między drzwiami a oknem
gotowym na wszystko
rozwiązań szuka sytuacja bez wyjścia
walimy głową w te same ściany
czas aż do bólu teraźniejszy
karmi sam sobą konającą kukułkę
ktoś kiedyś mu wmówił
że jest fachowcem od niemożliwych ran
już dawno przestały w to wierzyć
nawet najstarsze zegary
smokjerzy, 22 września 2025
w czasach gdy śmierć
rośnie jak na drożdżach
umierają nieprzyzwoicie powoli
smokjerzy, 17 września 2025
O świcie wychodzę na spacer
po niedokończonych snach.
Moi umarli mają się dobrze.
Wciąż żyją. Rozmawiamy o miłości
narażonej na ostre końce świata.
Nic się nie kończy, twierdzą umarli.
Wszystko się kończy, mówię,
nawet wy kiedyś umrzecie.
Jest dość miło. Rozpuszczamy czas
śliną coraz bardziej wspólnego języka.
Nasze pustki lawirują między słowami,
dystans trzyma się obowiązujących zasad.
Głośno wypowiadam swoje imię,
by móc rozpoznać
kto jest kim.
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade