Poezja

strzela na oślep
intencjami
 
jęk źle trafionej metafory
płoszy słowa
 
przeżarta szarość
ogłasza się bogiem niczego
 
na śniadanie jest kurz
i pamięć o smaku martwych ust
 
wybiega z siebie
na całą długość łańcucha
 
we mnie wchodzi jak w masło
znika