Proza

Florian Konrad, 8 marca 2017

Stypolog cz. I

Leszek poruszył się lekko na stole i rozejrzał po kostnicy.
-Nie świeć mi w ślepia! zmrużył oczy i przypatrywał mi się przez wąziutkie szparki między powiekami.
-Masz fajkę?- mówił za głośno, ktoś mógłby usłyszeć. Zęby mu dzwoniły, jakby przemarzł od leżenia w kostnicy. (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 8 marca 2017

Unzera ganzare no fati gondin ( cz.IV.-OSTATNIA)

Wiesz, śniło mi się, że pływam we własnym brzuszku. Znaczy... w macicy. Różowe jezioro pełne wodorostów, pustych muszli i kamieni. Dotykam czyjejś dłoni. To mój nienarodzony synek, mały Flor. Uśmiecha się, patrzy przez zamknięte powieki.
Taki cudowny i kochany brzdąc. Właściwie- (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 8 marca 2017

Unzera ganzare no fati gondin ( cz.III.)

-Robimy jakiś narkotyk? Czy odbiło ci ze strachu? Jeśli cokolwiek się zacznie, to za DWA dni. Rozumiesz? d-w-a!
-Spróbuj, dobry herdewin... Mistrz Mistrzów miał nowe objawienie, Apokalipsa będzie już jutro.
Biorę na czubek łyżeczki jak to ona powiedziała, herdeni... tej galaretki. Dmucham. (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 8 marca 2017

Unzera ganzare no fati gondin ( cz.II)

VI.

Szesnasta dziesięć. Właśnie cofnięto wszystkie przepustki. Nikt nie może opuszczać Flotrown. Oczywiście poza Mistrzem Mistrzów i Jego świtą.
Mes polepszyło się. Szok minął. Nawet próbuje mnie pocieszać. Że to przecież nic takiego, zwykłe nieporozumienie między nią a (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 8 marca 2017

Unzera ganzare no fati gondin ( cz.I)

I.

ciemne chmury nad łąką
zdrój krwi niewiernych
owad rośnie pod żebrem. czuję, jak szare skrzydła
rozdzierają ciało
w rowie siatka z martwymi szczeniakami
wypalone oczy

-Brzydki wiersz. Właściwie to wyliczanka. Popraw! I przestań się zamartwiać! Uśmiechnij się do cho... (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 7 marca 2017

Prześmiertelnienie cz. II.- Ostatnia

Nad ranem oznajmiłem rodzicom, że odchodzę w świat, by nauczać. Nie jestem stworzony, by pozostać w zapyziałej wiosze i pakować się w długoterminowy kredyt na zakup jakiegoś gówna, moim przeznaczeniem jest praca kaznodziejska, zyskałem dar prorokowania i mam obowiązek go wykorzystać (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 7 marca 2017

Prześmiertelnienie cz. I

Śmierdzisz. Masz to w dokumentach.
Jan Wiesław ,,Czarny Roman" Polkowski

I.
GŁOSIKI WEWNĄTRZ. JEDEN W DRUGIM. STUDNIA BEZ DNA.

- Witaj. Wybacz, deczko nieposprzątane- mówię zakłopotany do kompletnie obcej osoby. Do najbliższego przyjaciela.
-Od jakiegoś czasu jestem (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 7 marca 2017

Welwkurw cz. V- OSTATNIA

VI.
Znów zaglądam w głąb wieśniaczki. Zardzewiały w niej metalowe ramki, łupina kasztana jest pusta. Tępe kolce oblane ropą naftową. Pamiątka po mnie, niezabliźniona ranka. Groźba gangreny.
Mży, noc oblewa się potem. Niczym zmokłe, ślepe kury idziemy na poszukiwania. Przygłupiego (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 7 marca 2017

Welwkurw cz. IV

Zostałem zdominowany przez fantazje. Pewnego wieczoru, było to wiosną albo wczesną zimą, dziś trudno stwierdzić, gdy usiłowałem zasnąć, liczyłem cienie na suficie, rozmazane odbicia gałęzi- przyszło. Narodziło się we mnie. Początkowo nie w umyśle, a gdzieś w gardle. Ciężkie jak (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 7 marca 2017

Welwkurw cz. III

-Miałam piętnaście lat, jak zmarł mi dziadek- Edyta zaczyna się rozgadywać. Straszna trajkotka z niej.
Idziemy w bliżej niesprecyzowanym kierunku, to tu to tam, wszędzie i nigdzie. Spacerujemy opatuleni niewidzialnymi pierzynami, przechadzamy się po saunie.
Podoba mi się ta mała, gadatliwa (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły