Proza

Florian Konrad, 17 lutego 2018

Gwóźdź w zapalniczce cz. I.

"Kill pigs by letting them become shit peantus"
John Frusciante

I

Dźwięk jest czarny. Wrzyna się głęboko w skórę, meble, w firanki. Każda nuta skrzy się, błyszczy.
Jestem otulony. Wodą, muzyką, hałasem dobiegającym z wnętrza czaszki. Dźwięki splatają się ze (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 17 lutego 2018

Wieczornik – drugie rozdanie

Dwugarbny tylko nocą przysiada na parapecie, dokładnie – przysiada na kancie swojskości. Kwarcowa ściana przed nim ma znaczenie czysto teoretyczne, kruche jak senność. W tym czasie zaprzestaje monotonnej zabawy „w przód, w tył” przypominającej objawy choroby sierocej. Możliwe, że to (... więcej)

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

hierinim, 17 lutego 2018

Człowiek, który drugi przyszedł na śniadanie

Rosyjski pisarz Aleksiej Smorczkow, to dobry pisarz i dobry człowiek. Lubi przyjeżdżać do Warszawy, ale tylko zimą. Tylko zimą opuszcza Rosję. Zatrzymuje się w hostelach; lubi stukające ściany, całonocną wrzawę, której w normalnym hotelu nie zaznasz. Troszkę zaczęło mu przeszkadzać, (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2018

Parweniada cz. IV - OSTATNIA

VI. Napiętnowanka

Dwoje dzieciaków: głuchy trzydziestoparolatek i jego starsza dziewczyna zostali wybrani najpiękniejszą parą mijającego roku. W głosowaniu esemesowym wzięli udział niemal wszyscy mieszkańcy mojej wsi. W ich ocenie nasz związek charakteryzuje się wyjątkową, niespotykaną (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2018

Parweniada cz. III - PRZEDOSTATNIA

V. Kaplica zaśnięcia

- Zgodziła się wreszcie - zaczyna Przemek dość niespodziewanie. Przez długie chwile jechaliśmy w milczeniu, nawijając na koła rowerów ostre kłaki mgły, i nagle on odzywa się, burzy podniosły i żałobny nastrój. Zero taktu, jakby wychowały go oswojone świnie, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 13 lutego 2018

Parweniada cz. II.

II. Nie oszukujmy się

Ranek jest zbyt brzydki, aby dało się go znieść w stanie premamentnej trzeźwości.
Nie należy sięgać od razu po używki, aby się znieczulić. Wystarczy parę kilo świeżej mgły, aby popaść w przyjemne odurzenie, zatopić się w zniewalającej nicości, jakże (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

hierinim, 12 lutego 2018

Rękawiczka

Luty obuj buty i zasuwaj zmieszać się z miastem. Każda rozmowa musi być od jakichś wyrazów rozpoczęta. Wykonujemy znak porozumienia lub wypowiadamy odpowiednie słowo. Pozostają jeszcze przygody wzrokowe. Wylądowałem w bistro Razowa. Obok mnie kobieta do sąsiedniego stolika przyszła, (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 11 lutego 2018

Parweniada cz. I.

"(...) kochamy patos owej piosenki
jej podniosłość będącą
tylko dla nas
śpiewaj hymn, kochanie
podczas wznoszenia barykad
cała jestem nocą (...)"
Ewa Kosim Cała jestem nocą

I. Machtfraje

Mgła, wokół pełno wełnistej, lepkiej, ale zarazem gryzącej mgły. Jest (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 11 lutego 2018

Wyiskrzenie cz. VII. OSTATNIA

XIV. Muzeum martwych piór

- Zabrakło mu trzeciej połowy życia, by skończyć - żartuje autografista zapalając pochodnię. Świetnie orientuje się, co gdzie jest, zna rozkład pseudokajut na pseudostatku.
- Dożyłby stu piętnastu lat, oczywiście zdrowy jak byk, to może byłoby, heh, (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 10 lutego 2018

Wyiskrzenie cz. VI. - PRZEDOSTATNIA

XII. Nasz przytulny hadal

Cwaniaczyna pokazuje czarną czeluść, wyrwę po drzwiach wiodących do - chyba - lochów.
- Wejść, do ciemnicy? Bez latarki, świeczki, telefonu, by oświetlić drogę? Mamy się wypieprzyć ze schodów na ryj? Jeszcze czego. Sam se właź - obruszam się.
- (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły