Poezja

sam53, 19 stycznia 2022

majowy

zszedł z drogi
a wyglądał na rozgarniętego
w okularach z głosem rozszeptanego
maturzysty
zatrzymałam go między udami
nic nie powiedział o pierwszym razie
byłam jego kobietą

został gratis

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 19 stycznia 2022

Świat szalony, zwariowany,
Cały zawirusowany,
Zmierza do konfliktów zbrojnych.
Nie zamierza być spokojny.
.
Upadek. Za krachem - krach.
Groźby w mediach sieją strach.
Społeczeństwo mają za nic.
Mnożą migracje bez granic.
.
Pogłębia się rozwarstwienie.
Władcy nie myślą o cenie,
Uważając, że są nad...
I do nich należy świat.
.
Chcą odchudzić i spiłować.
Budzić i pacyfikować
Po swojemu - pod przymusem,
Kontrolując Pegasusem
Najmniejsze próby oporu -
Wszystkich!!! ( z wyjątkiem dozoru)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 19 stycznia 2022

z przypadku czyli siłami natury

w milczeniu grzęzną nasze myśli
po nitkach ciszy brną w zadumę
tak jakby odtąd nawet zmysły
nie potrafiły marzeń unieść

błądząc po wnękach wyobraźni
gdzie sinusoidą światło wraca
a sen świadomie pamięć drażni
jakby chciał przeszłość z niej wyszarpać

w galimatiasie tego świata
gdzie złote myśli giną w tłumie
gdzie nikt nie sprząta nie zamiata
niezwykłość ginie - piękno później

gotowe w moment się zestarzeć
w sztuce w poezji o to chodzi
żebyś się nie bał prostych marzeń
cesarskim cięciem wiersz urodzić

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 18 stycznia 2022

***

Czasem czuję, że ja to nie ja
od dawna myśli i uczucia to jakaś farsa
i chyba nic nie jest w stanie
poukładać zdarzeń tak by miały jakiś sens
czasem myślę co by było gdyby...
a może lepiej milczeć i myśleć ciszej też
to nie takie oczywiste,że ja to nadal ja
paradoksalnie uśmiecham się gdy oczy pełne łez
została tylko garstka liter i jak w sudoku brak im sensu
wbrew wszystkiemu co kiedyś miało
szukam w czarnej dziurze bez początku i końca
trwam nadal w zawieszeniu
i trochę tu
i trochę tam
rozdarta jak czerstwa bułka z wydartym środkiem.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Afrodyta, 18 stycznia 2022

Przelot

Nasilone milczenie zaciska gardło,
dławi od środka, pozbawia głosu.
Wciśnięty w fotel zerka w małe okno,
samolot przyspiesza, odrywa myśli

zlewające się z rozpiętymi fregatami.
Jedne i drugie żyją głównie w locie,
odpoczywają na krawędzi, z której
przestrzeń wydaje się nienaruszalna,
pozbawiona najmniejszego ryzyka.

Odpina pas, rzeczywistość w prostokąty
i kwadraty różnej wielkości rozmywa się
lub znika pod chmurami.

Poranek odtwarza jej zapłakaną twarz,
brakujące słowa zastępuje urywany
szloch, a potem cisza.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 18 stycznia 2022

Muskać Tuska?

Kto się aż tak boi Tuska,
że go nieudolnie muska
bez przerwy czarnym piarem
za przebrzmiałe błędy stare
przed latami popełniane -
dawne i powszechnie znane?
Robią tylko mu reklamę
rzucając grochem o ścianę!
O wszelkim sprzeciwie w niszach -
nie ma nic? Jest martwa cisza.
TV zna "czarną robotę",
nie myśląc, co będzie potem.
Coś, co nie trafia do ludzi,
zwykłą niechęć wśród nich budzi.
Tworzy moralnego kaca
i manipulacją wraca -
wątpliwością przy wyborze:
"Jest już źle, a ma być gorzej?"

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 18 stycznia 2022

Bóg mieszka w domu naprzeciwko

Bóg mieszka
W domu naprzeciwko.

Tylko wisi nad nim
To szare niebo.

Jeszcze się widzi jak błyszczy
Jak skrzypi huśtawkami.

Albo ocenia
Budynki.

Kiedyś powiedziałem:

"Dziwnie mam skonstruowany
Ten swój mózg."

Polecił
Pojechać nad wodę.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

Anna Maria Magdalena, 18 stycznia 2022

Kamień

Brak mi sił i tchu też brak
codziennie gonię by znałeś ciszy skrawek
codziennie ginie kawałek mnie
niezauważalnie ważny choć niedostrzegalny
i nawet gdy wyciągasz dłoń już nie widzę jej
a serce już nie to samo gdy ból nadal tam jest.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Arsis, 18 stycznia 2022

Innerspace

Gwiazdy, mgławice, spirale galaktyk, zamieniające się miejscami słoneczne układy…

Nie mam pojęcia, kto nadał im aż taki pęd…

… doskwiera mi chłód
pustego
wszechświata…

Osiadają na mojej twarzy kryształki lodu,
kiedy wiruję okrywając się skostniałymi ramionami…

Chyba umarłem, ponieważ zatrzymały się skorodowane już mechanizmy zegarów…

Rozsypują się w pył
zębate koła,
pożółkłe cyferblaty, wskazówki…

Opuszczony pokój…

Noc…

… wybrzuszają się i kurczą popękane powłoki ścian…

Łaskoczą mnie języki
zwisających tapet
z płótnami pajęczyn
i resztką wypłowiałych wzorów…

… spadają znienacka z cichym plaśnięciem u mych stóp, wzniecając obłoki gryzącego kurzu…

Uchylone
drzwi,
zamknięte…
… otwarte okna…

Zatarty w połowie niewyraźny ślad…

Odcisk palca?

… wkłuwa się boleśnie
pod paznokieć
wystająca zadra…

Chrzęst potłuczonego szkła, gruz…
… nawarstwiony przez dziesięciolecia szary pył…

Spogląda na mnie obojętnie czyjaś twarz z wiszącego krzywo portretu w zniszczonych ramach…

Czyjeś poplamione,
naddarte zdjęcie
z rodzinnego albumu…

Pusta koperta
z odciśniętą,
ubłoconą podeszwą buta…

… prócz

tego

― nic…

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-01-18)

***

https://www.youtube.com/watch?v=7SABcsrkEzE

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Krzysztof Bencal (Benon Punicki), 17 stycznia 2022

Obowiązek outsiderski

Proszę, proszę! Jeżeli nazbyt długo milczę,
Pan Bóg ponoć umiera znów na zawał serca,
jak wstrętne ptaszysko o północy w sylwestra!
A kiedy niedaleko dzwon kościelny bije,

anioł-sanitariusz nie umie decydować…
„Nie wiem, głupcze, czy strona prawa, czy też lewa
byłaby dla sekundy, co nie mija, lepsza,
bo przyszłość jest mi znana, historia zaś – obca”.

Niechaj stateczki nigdy już się nie kołyszą.
W styczniu w środku tygodnia podpiszę na trzeźwo
umowę-zlecenie, więc w wypadku choroby

zostanę bez grosza. Pod lepką, czarną myszką
opierdala się piekło, głośno mi złorzecząc.
(Miast podkładki używam dziś Baudelaire’a książki).

10-17 stycznia 2022

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły