Poezja

Nevly, 14 sierpnia 2020

jesteś jak wirus

tego co mającym w poprzeg
wyleciało z pod kontroli
nie bierz do siebie
masz normalnie
normalnie cudownie i bez zatkanych skaz
ustami
oczy zapukały pod zapomniane drzwi
drzwi nr 19
a tym czasem znaczenie jest fundamentalne
nie musisz się wstydzić
zresztą wiesz nigdy nie musiałem

zachorowaliśmy na siebie we własnych maskach

będę tęsknił
zarażasz

korona jest twoja

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Nevly, 14 sierpnia 2020

od zmysłów

odchozę bliżejl niż dalej
coś jak zegar któremu pękło serce
wybijam pozytywny rytm
nocą to jest podróż
której nie ujrzy kominiarz

szukasz szczęścia to zerwij guzik
tik tak tik tak

ta chwila oczyszcza kukułki
z dziupelki w kilka kuku kuku
wyskakujesz czerwienąi płatków róż

nadeszła pora na odsłuchanie
jestem zrywam i patrzę na uwolnione szyszki
jakie cudowne
ugryzłem guzik a teraz ty

rzadż czasem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Nevly, 14 sierpnia 2020

urlop

w blasku gwiazdy upał za dnia
opalasz się nic nie mówisz
na heban olejek rozsmarowany
ja lepię obok jaszczurki
z piasku którego nienawidzę
chcesz frytki ... yhmmm
nagadałaś się
no nic... golnę dwa piwka
z kija podobno nie szkodzi

to idę... yhmmm

a nocą w strugach deszczu
wreszcie zauważamy swoje twarze
pomiędzy zwątpieniami coś się budzi
wiatr drzewo kamień
i ty w schronie moich ramion
wtulona przypominasz sobie
że made in love jednak istnieje

a ja
przestaję wątpić

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Nevly, 14 sierpnia 2020

pogaduchy

przy lampce cabernet sauvignon
na czerwono smakuję tylko tyle że aż
twoje usta a życie jest takie piękne

może
gdybym pomiędzy ustami
a brzegiem pucharu
dał tylko ci coś powiedzieć

powiedziałabyś

całuj

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Nevly, 14 sierpnia 2020

przez sen

nie gaś światła
jeszcze nie zasypiam
niezależny od barw
biję twoim sercem
bez względu na to
kiedy zgaśnie noc

jestem tym
któremu wystarczy
patrzeć jak śpisz

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 13 sierpnia 2020

Poza zasięgiem sieci

Powszedni zjadacze
czasu i przestrzeni krążą pomiędzy upadłymi
poetami. Trwa wielki pożar w mikroskali.

Lecz bywa też wprost przeciwnie, zgodnie
z uświęconą tradycją, deszcz.
Usypiająco chlupocze w rozbebeszonych
trzewiach łóżek.

Nazywają to miłością, jedyne uniesienie
na jakie stać jeszcze ściśnięte gardło,
gdy wmyka się z niego słowo.

Koniecznie po zachodzie słońca, szeptem,
najcichszym, aby się nie wbił w wciąż
nienasycone ściany.

Powszedni zjadacze
kręcą się wraz z ziemią, na osłodę ciągle
powstają nowe fabryczki wierszy.
Niezapisywanych, najpiękniejszych.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 13 sierpnia 2020

Latarnik

nazywam się Skawiński

na obczyźnie płynie życie normalnie
w sercu z obrazem dawnych czasów
tęsknota wyciska wspomnienia
obolały po wielu wojnach
nie ma siły by się odnaleźć

schroniłem się w latarni nad brzegiem morza

szum fal śpiew mew w oddali żal
co wraca z ojczyzny kocham ją

ostatniej nocy zapomniałem o bożym świecie
nie zapaliłem latarni ogień nadziei nie zapłoną
statek poszedł na dno ja razem z nim

włóczęgę czas rozpocząć
jestem stary umrę jak pies pod płotem
z obrazem dziecinnych lat
Polsko kocham cię za to
za pieśni co w uszach nie pozwala usnąć

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 12 sierpnia 2020

Jeszcze żywie...

Jeszcze żywie - potłuczona
przez Rusina i OMON-a.
Czerwona, po bokach biała
odkąd ZBiR-om się oddała.
.
A dokoła konopielki
zadziwionym oczom wielkim
nie dają okrucha wiary
widząc przemocy koszmary.
.
Smutny wierszyk bez konkretu,
bo i nie ma internetu,
a jedynie satelity
obserwują, kto jest bity?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

normalny1989, 12 sierpnia 2020

Dziurawy klapek

Po ścieżce niemającej
końca idzie pielgrzym,
nie zabija, by być pierwszym
lecz do głów stuka,
opowiadając historie,
ażeby czuli się lepsi
w lustrze kryje się nauka.

Można się zdziwić, czemu
on się nie męczy,
więzi w sercu eter,
który strzeże x pieczęci,
jak zamknięty
przed wybuchem wulkan,
zakryty jedynie najwrażliwszą
częścią paluszka,
delikatnie to serce pieści,
zostawiając ślad jego ścieżki
i słony pot, który
z uśmiechem wypluwa.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Misiek, 11 sierpnia 2020

Słowa są jak gwiazdy...

Nie wierzę
tym którzy powtarzają
że słowa to tylko słowa

często nawet jedno wyrazi wiele
w wielkim sercu kwiaty się mają
i cały rok barwami świat oznaczą
moja muzo moje serce mój aniele

jak uboga jest mowa
aby wyrazić co czuję kiedy słucham
kiedy czytam strofy poskładane
litery w wersach jak w tańcu skaczą

jak zamienić niepokój w eden
nie tracąc przy tym nadziei ducha
czytam twój wiersz nocą i nad ranem

kiedy słońce przebija się po burzy
jeszcze w chmurach się zanurzy
ściskając w ręku bilet powrotny
do stacji Szczęście
podniosę ku niebu wzrok

a kiedy księżyc
srebrnym światłem rozproszy mrok
niczym latarnik samotny
pełnią albo nowiem
serdecznie go pozdrowię

bo my dwoje z dwóch miast
tylko on
wśród milionów gwiazd
niepowtarzalny
zawsze jeden

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły