Poezja

sam53, 10 lipca 2021

łaskiś pełna...

Widzę cię klęczącą przy krawędzi łóżka
w blasku gasnącej świecy
z matką boską która patrzy wprost z obrazu

słyszę słowa modlitwy powtarzane przez ściany
ile w nich wiary w mężczyznę
kobiecej intuicji
wrażliwości

gdy krągłe biodra i ciepłe piersi
wciąż gotowe by rodzić mokre pulchne dzieci

wieczorem nawet cienie milkną
układam je obok siebie

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 10 lipca 2021

wierszem w jutro

zatrzymałaś mnie w słowie
myślą przedwieczorną na ciepłej poduszce
niby na chwilę wybujałą z naszych marzeń
na pierwszy lepszy sen wyrwany z wyobraźni
na luksus bycia tylko we dwoje
zanim doliczymy się w słowach
i ugrzęźniemy na zawsze

w bólu głowy
i przepoconych podkoszulkach

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 10 lipca 2021

gra

Kiedy mówisz dobranoc
wtulam się w ramiona ciszy
zdejmuję z firanki ostatnie dźwięki
zatrzymując twój zapach

ubieram marzenia w sen
w szepcie pocałunków trwonimy zaufanie
od kiedy jesteś wilgotna tylko dla mnie
piszę się na wszystko

w co grasz

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

tetu, 10 lipca 2021

Piję jasne na znak (s)pokoju

Ludzie w żałobie stają się smutni. Skupiają wokół
tych, co wiedzą, jak zatańczyć z czasem. Mądrzejsi,
nie podpowiadają, milczą w spokoju; obracając w popiół
niedopałki, parzą usta. Jasne, wypełnia ciemne

i świt powstaje z piany. Spijam ją, nim znów wsiąknie
w czerń. Nikt nie nauczył nas wracać do życia. Martwa, sztywna
mucha, lepi się do szklanki.

Z inspiracji wierszem Trepifajksela - Piję ciemne na znak żałoby

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Misiek, 10 lipca 2021

Ofiara losu

Obudził się posiniaczony
i ledwo spoglądał oczami
przez opuchniętą już całą brew

z nosa wolno sączyła się krew
poczuł jak dłonie mu się pocą

-mówiłam byś nie bił się nocą
usłyszał troskliwy głos żony
szczególnie ze swymi

myślami…

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

drachma, 9 lipca 2021

Qualia

zachorowałem w dzieciństwie
na schizofrenię
bo ojciec pod wpływem alkoholu
kopał mamę w głowę

ponoć dusza znajduje się
w neuropilu
gdzieś tam wewnątrz
mieszka też moja psychoza
endogenna

niepewna iluzją jutra
lasów mangrowych
wiecznie zielonych
w strefie przypływów i odpływów
między zwrotnikami
osłoniętych rafami koralowymi
co są cudem
a teraz przedśmiertnie
zmieniają barwę na neonową

obraz świata
z wiekiem skurczy się
cały firmament niebieski
który jest tylko dekoracją
nim pójdę do piachu
wraz z królewską chorobą
która jest nieszczęściem
a może darem przed
czekającą betonozą

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Istar, 9 lipca 2021

...

dobrze by mi było pobyć
leśnym mchem, ptakiem przefrunąć
nie wzdrygać się od deszczu
posłuchać burzę
przemyć oczy żółtym rumiankiem
odbić od ziemi lichą łodygą
być choć powidokiem
najczulszym dotykiem
mgły
o ciepłej skórze poranka

poczuć, że tak wolno kochać
jak tylko się umie

liczba komentarzy: 5 | szczegóły

Yaro, 9 lipca 2021

Anführer der Opposition

wrócił król Popiel
raz go myszy zjadły

co czeka człowieka
gdy dopuszcza się zdrady

ława szeroka publika czeka
nie pozwólmy się opluwać
w nas krew szlachecka

wciąż leży wrak Tupolewa
opuszczony prawdy się doczeka

kundel szczeka i narzeka
elita komusze dzieci

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Arsis, 9 lipca 2021

Głosy z otchłani

Żółtawe światło płonących świec — nasyca wszystko złogami i brudem…

Na stole sterta starych czasopism…

Przeglądam je,
kartkuję…
… lata 50. XX wieku…

Bomby wodorowe — oślepiają… — unicestwiają życie…

Najnowsze trendy w kobiecej modzie… — skąpe okrycia — bikini…

Wojna koreańska…

… szeleści gładki, lśniący papier…

Stalin patrzy obojętnie —
ze szklanej trumny
— na Placu Czerwonym…

Poznański
Czerwiec…

Powstanie
na Węgrzech…

… utworzenie Układu Warszawskiego…

Ćma uderza
skrzydłami
— o niewidzialną szybę…

… pot kapie
z czoła…
Ścieka
z pleców…

… ramion…

… — kurz wdziera się do nozdrzy …

Maccartyzm w USA…

… kryzys sueski…
Wspólnota
Węgla i Stali…

Kto tu jest?

Czy ktoś tu jest?

Słyszę jakieś stłumione szepty w powłokach ścian…

… trzaśnięcie drzwi… oddalające się kroki…

Castro —
obala
— Batistę…

Elvis Presley śpiewa „Love Me Tender…”

… Na orbicie okołoziemskiej —
dryfujący Sputnik…

Wyolbrzymione głosy
mojego strachu
— wypełzają z każdej szczeliny…

… na Uralu — śmierć studentów z grupy Diatłowa…

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-07-09)

***

https://www.youtube.com/watch?v=kC5eq3GOSh8

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

sam53, 8 lipca 2021

ludzie mówią że piszę wierszem

Magdalena przychodziła zazwyczaj nocą
jakby pogodzona z losem z ciemnością
nie przejmowała się swoją urodą
piegi nie stanowiły problemu
jak dziecko cieszyła się z bujnych rudych włosów

przychodziła zawsze mokra wilgotna
jakby przed chwilą brała prysznic
pachniała czymś nieznanym niezwykłym
tak jak południowe słońce
sok z dojrzałych granatów
świeżo palona czarna kawa
zaparzona w śnieżnobiałej filiżance
pachniała spełnieniem czymś co przynosiła zawsze ze sobą

rozumieliśmy się bez słów
mieszaliśmy marzenia do skutku
pamiętam modlitwę do jej ciepłych piersi
gasnącą świecę
opadające bez końca ramiączko
z tymi rudymi warkoczami wydawała się matką boską

nie wiem kiedy wychodziła
zawsze rano znajdowałem na poduszce wiersz

nie mieliśmy więcej dzieci

.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły