Poezja

Pavlokox, 25 lutego 2021

Geneza

Wydarzyło się to, gdy byłem małym chłopcem.
Choroba chciała sprowadzić mnie na manowce.
Dostałem duszącego kaszlu i gorączki.
Nie czułem też smaku i zapachu golonki.
Bolały mnie plecy i złapały mnie dreszcze,
A było to w latach dziewięćdziesiątych jeszcze...
Matka urwała się, by wziąć mnie do lekarza,
Lecz prawa jazdy niestety nie posiadała.
Ojciec zwykle o tej porze był już pijany.
Było jasne, że o pomoc dziadka spytamy.

Niczym na wezwanie z Ubera aplikacji,
Podjechał hondą accord IV-tej generacji.
Miała dwa litry i aż dziewięćdziesiąt koni!
Plus przedni napęd, co przed poślizgiem nie chroni.
Nad ranem bardzo dużo śniegu napadało.
Podjazd w górę spod bloku mocno zasypało.
Matka otwarła drzwi i z hondy wyskoczyła,
Po czym stanęła za autem i pchać zaczęła.
Ważąca przeszło tonę honda ani drgnęła.
Drobna matka uparcie na nią napierała.
Gaz do dechy nacisnął dziadek po bajpasach
I wtem matka poślizgnęła się na obcasach.
Rozpaczliwie próbowała chwytać bagażnik,
Lecz pojazd przewrócił ją jak wielki drapieżnik.
Matka za tylną szybą pojazdu zniknęła,
A potem honda o cały metr się stoczyła.
Widząc to, zacząłem krzyczeć i robić siku.
Płakałem oraz wierciłem się w foteliku.
Darłem się i ryczałem zupełnie nieskrycie,
A matka w tym czasie walczyła o swe życie...
Pomimo, że modliłem się przed Panem Boziem,
Honda zsunęła się, gniotąc matkę podwoziem...
Dziadek nie mógł skupić się przy moim wrzasku.
Szarpał biegi, a matka była wciąż w potrzasku.
Śnieg spod kół zaczął na jakiegoś kundla sypać.
Wściekłe zwierzę najpierw zaczęło na nas szczekać,
A następnie szarpało przygniecioną matkę,
Po czym znudzone nasikało na nogawkę.

Pod blok przyjechała karetka, straż i pały.
Służby wolno matkę spod hondy wyciągały.
Matka była, jak na co dzień, poobijana.
Była też przez rurę wydechu oparzona.
Ojciec nie zszedł, tylko z balkonu obserwował.
Dostrzegłem jak przez chwilę głową w mur uderzał.
Potem wziął lornetkę i zaczął obserwować,
Później zaczął w tę i z powrotem spacerować.
Na moment wychylił się tak, jakby zamierzał skoczyć,
Lecz spuścił głowę i zdołał do środka wkroczyć.

Dziadek cały czas czynnie udzielał pomocy.
Zaproszono go do policyjnej karocy.
Policja prawo jazdy zatrzymać mu chciała.
Wyjął z kieszeni pięć dych. Mandat wypisała.
Mój dziadek częstokroć korupcję praktykował,
Odkąd w Auschwitz jako Oberkapo pracował.
Na Zachodzie nigdy tego nie robił,
A jak był w USA nigdy babci nie zdradził.

Matkę zabrano na dział chirurgii twarzowej,
By zagoić ranę od rury wydechowej.
Ojciec do szpitala nie zajrzał ani razu.
W dzień powrotu matki jak zwykle dodał gazu.
Dlaczego robi to po tym wszystkim, spytała
I odpowiedź następującą otrzymała:
"Chciałem zaproponować ci rejs parostatkiem,
A ty mnie próbujesz szantażować wypadkiem!"
Po czym przypierdolił jej tak, że drzwi rozbiła.
Leżała wśród szkła na podłodze i krwawiła.

Zanim oboje rozwieść się postanowili,
Jeszcze dziwne zapalenie płuc przechodzili.
Matkę przez miesiąc męczył stan podgorączkowy.
Ojciec rzucał się o rosół niedosolony.
Raz nacherlał do puszki z piwem i zamroził,
A po rozwodzie dużo po świecie się woził.
Nie był to człowiek o umysłowych wyżynach.
Po latach handlował na jakimś targu w Chinach...

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

tusiak, 25 lutego 2021

pięta

niezauważana, nosi po świecie,
wciąż jest więziona w bucie, skarpecie
także i ona wymaga czułości,
na niej obrócić się mogą losy ludzkości
więc zadbaj, dorośnij do niej człowiecze
niech to nie będzie twój słaby punkt Achillesie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 25 lutego 2021

speszony

zwyczajnie patrzeć
lubię na ciebie

nie umiem się odezwać
błądzę pomiędzy myślami
zadumany w zakonnym spokoju

poważny śmiertelnie
zbieram się z obawą że ktoś
skradnie mi odrobinę szczęścia

a ja dalej będę patrzył
z daleka na twój styl

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 25 lutego 2021

Przesiew

Maskowanie bezradności
miało wiele spraw uprościć.
Ze zgromadzeń wyczyścić ulice.
.
Stanąć w prawdzie przed Narodem
z socjalnych obietnic miodem.
Unieść, a nie zakazać przyłbice!
.
Na ocenę Unii zdać się.
Szczepić! Wlepić... i nie bać się
w ociepleniu przejściowego ochłodzenia.
.
Lecz stojąc na cienkim lodzie,
zapowiadają powodzie
partyjnego, wiosennego przesilenia.
.
Ludziom każą "zamknąć dziób"
Nierozważny krok... i chlup!
Nie wiadomo dokąd czapkę nurt poniesie.
.
Na nic sondy i sondaże.
Kto przeżyje? Czas pokaże.
Na protesty mamy testy - przesiew!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 25 lutego 2021

ech Erato!

to było dawno temu
zanim pierwsze ocieplenie wywołało potop
i nikt jeszcze nie słyszał o arce Noego
rysowałem wtedy słowa na glinianych tabliczkach
wypalanych później w kominie

czytanie wypełniało noce
dotykaliśmy w nieskończoność swoich myśli
kwitły w szepcie
jak wspomnienia w namiętnych pocałunkach

wszystko wydaje się teraz chwilą
zostawiliśmy po sobie tyle pięknych fraz
może nawet ślad wiersza

trudno odnaleźć się w poezji

liczba komentarzy: 10 | punkty: 5 | szczegóły

Arsis, 23 lutego 2021

Portugalski blues

… ocean z hukiem naciera na piaszczysty brzeg… rozmywa białymi językami piany ―
ślady bosych stóp…

…

… nad przechylonymi masztami rybackich kutrów…

Opuszczonymi
skamielinami
― dawnego życia…

… białe krzyże rozkrzyczanych mew…

…

Wszystko lśni ― tym lśnieniem smutnego zachodu ― wieszczącym deszczową noc…

…

Wiatr przetacza się po niebie…

I jakimś nagłym tchnieniem
― spada na moje czoło i skronie…

…

… ogarnia
mnie ―
chłód
― i mrok…

… przeciąg pustej plaży o zapachu soli…

…

Łopot chorągiewek…

… szumiący pisk ―
szalejącej
we mnie
― gorączki…

…

… raniący oczy ― kurz…

…

… drewniana przystań ― z nieostrymi widmami mojej wyobraźni…

…

Dobiega skądś
rozedrgany
― kobiecy śpiew…

… Fado* ― portugalski blues…

…

Otwieram
ramiona…

… zamykam…

…

Nic…

…

Przeszywam próżnię…

… powietrza ― wilgotny chłód…

(Włodzimierz Zastawniak, 2018-06-19)

***

Fado* (los, przeznaczenie) – gatunek muzyczny (jego początki są datowane na XIX wiek) powstały w biednych dzielnicach portowych miast Portugalii. To melancholijna pieśń wykonywana najczęściej przez jednego wokalistę przy akompaniamencie gitar. Z powodu tego, że jest to muzyka płynąca prosto z serca, wyrażająca żal, smutek, tęsknotę i samotność, nazywana jest czasami portugalskim bluesem.

***

https://www.youtube.com/watch?v=CAuX5n-_ogE

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Istar, 22 lutego 2021

słowo na nie

nigdy się nie dowie jak wrócić.
nieskoszone pola, między niebem,
a kamieniem z pąków umarłych drzew.
jeszcze żywe rozdzieli z ziemią.
krzyk słychać traw, ale on ich nie rozumie.
kto odpowie jeszcze zdąży.
nim roztrzaska się na miliony drzazg.
jednym uderzeniem.

może to jest prawda.
boją się o nią, dlatego godzą.
uciszyć śpiew, a gniazda płowieją tak,
że rozdmuchuje je wiatr, nim słońce
wypali do reszty korzeni.

może to poczujesz, wtedy
wyznam ci więcej.

liczba komentarzy: 3 | szczegóły

Arsis, 22 lutego 2021

Krople ostrego blasku

„Niektóre słowa to muszle w czasie,
być może kryje się w nich
wspomnienie o tobie”

Jon Kalman Stefansson: „Smutek aniołów”

***

… słońce zagląda przez kwadraty szyb… ― w milczący pokój ― potokiem światła…

…

Przywieram dłońmi i czołem do chłodnych ― lśniących płaszczyzn…

…

… widzę na zewnątrz drzewo ―
wyrosłe u źródeł początku…

Szumiące listowiem…

… w pomarszczonej skórze kory…

…

Zazieleniło się…

…

… gdzieś ― w głębi domu ―
gong stojącego zegara…

… zgrzyt zegarowego mechanizmu…

…

Chrzęst…

… i znowu…

… tik-tok…
tik-tok…

… tik-tok…

…

Wypadają mi z rąk zaczęte teksty ―
niedokończone frazy
― z szelestem rozsypujących się kartek…

…

… zasłaniam rękawem oczy ― kłute przez krople ostrego blasku…

…

… przeciąg otwiera ―
skrzypiące drzwi…

Zamyka
― z trzaskiem…

…

Kto ma przyjść?

… nie przyjdzie nikt…

…

W półmroku schodowej klatki ― jedynie cisza łkającego wiatru…

Kawałek
― odłupanego muru…

… wystająca z drewnianej poręczy drzazga …

…

… ginące w pogłosie oddalających się kroków ― epoki ― przeszłego czasu…

(Włodzimierz Zastawniak, 2020-07-24)

***

https://www.youtube.com/watch?v=OXCYDSGYlMI

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

gabriel 123, 21 lutego 2021

Czy to ty

czy to ty pani wiosna

w kapeluszu z samych kwiatów

gdzie dotkniesz tam zakwita

i ptak weselej śpiewa

poranek jaki piękny

jeziora do łask fal powróciły

słonko chce dłużej być

z każdym dniem dłuższy dzień

czy to ty pani wiosna

zawrót głowy miłość prędka

pewno jutro dama będzie

która serce skradnie mi

tak to ja proszę pana

będę trochę i odejdę też

ale zapamiętasz mnie

kiedy znajdziesz miłość swą

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 21 lutego 2021

Trochę wiosny zimą

O szczepienie słowne boje
szybko nie przeminą.
Poprawić może nastroje
trochę wiosny zimą.
.
Trochę słońca, skrawek nieba
i resztka zieleni.
Tak niewiele ludziom trzeba,
by ton mediów zmienić.
.
Tam, gdzie krótka była budka
na pochyłej sośnie,
jest dziś dziupla dla kurdupla,
a kurdupel rośnie!
.
Nie wydłubie na YouTube
większego formatu,
lecz gdy nie skończy na próbie -
trzyma w ręku atut!
.
Uszczypliwość trudno zdławić
w posty wielkanocne.
Podatki można przyprawić
szczypiorkiem na wiosnę!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły