Poezja

Krzysztof Piątek, 24 listopada 2020

Szary dzień

Szary, ponury, zimny dzień.
Nic, tylko siąść i płakać.
Obudził się we mnie leń,
a tak chciałem sobie skakać.
Jeszcze wczoraj pełen nadziei
planowałem ćwiczenia i radości
dla zdrowia, mięśni i kości
umysłu czystości, do siebie samego
miłości.

Za oknem szaro i smutno,
w duszy jakoś pusto,
nic się nie chce,
chyba się prześpię.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 23 listopada 2020

W nieporadnym rozkroku

Pan Poradnik Kryzysowy
zawsze odruch ma niezdrowy
dobre rady widzom dając,
jednocześnie przykucając.
Wygląda, jak za potrzebą
przy zaparciu stolca z biedą.
.
A potrzeby są rozliczne -
społeczne i pandemiczne.
Ważna jest też estetyka
żonglowania na wynikach
i przyjęta przez rząd poza:
"Koniom lżej, gdy baba z woza"
i z prezentacją w przysiadzie
pozostańmy na przykładzie,
że dziś lepiej niż w rozkroku
pozostawić problem z boku.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

gabriel 123, 22 listopada 2020

Chociaż tyle mieć będę

popatrz żniwiarka jesień
zimno ptaki uciekły
agonie widać w koronach
mnie raczej nie urzekły

palety barw pożegnanie
które w pąkach było
ostatni lot wirowanie
a żeby do ziemi i zgniło

ona przecież zabrała
dawną moją wiosnę
dziecięce lata nie tylko
tamte dni radosne

również nie oszczędziła
życia mego lato
dwie pory niestety przepadło
i mam podziękować za to

przepadnij zgiń i przepadnij
zostaw proszę w spokoju
chociaż tyle mieć będę
to co nie poszło do gnoju

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

sam53, 22 listopada 2020

Jesienny

poranek przy tobie gdy ogrody w liściach
a wiatr złoto-bure już we śnie zamiatał
kiedy pierwszy promyk spoza chmury błyska
i gasi latarnie na ulicach miasta

rozwiesza pod niebem cienie listopada
wiążąc pajęczyną dni na jedną nutę
w zjesienniałe strofy melancholię wkłada
mijając bez świateł nostalgię i smutek

rozedrganą ciszą jeszcze przed śniadaniem
kiedy senne krople zjawiają się znikąd
łomocze do serca które zanim stanie
chce cieszyć się z tobą nie tylko muzyką

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Marcin Olszewski, 21 listopada 2020

Potrawa

Zastanowienie. Koncepcja. Kierunek. Składniki
Mycie, obieranie. Krojenie na części. Kolory
Mieszanie barw, czerwieni mięsa, z zielenią ziół
Zapach rąk od przypraw. Tworzy się coś pięknego

Czas spokoju. Cierpliwości. Dojrzewania w marynacie
Gotowania lub duszenia. Niech dochodzi ile zechce
Odwdzięczy się za kilka godzin lub kilkanaście. Nieważne
Dla dobrej kuchni nie ma granicy czasu. Końcem jest smak

Powonienie wyczuwa efekt mieszania się składników
Pierwszy akt sztuki w oparach, delikatnym buzowaniu
Pierwsza próba smaku. Jeszcze trochę. Mam czas
Wielki świat kreacji w garnku. Jak obraz, muzyka

Paleta barw ekspozycji na talerzu. Zapach. Smak
Końcowy wytwór ludzkiej myśli w oparciu o naturę
Smak dochodzi do przestrzeni ust, gardła, przełyku
Koniec. Kubki smakowe biją brawa. Jest pięknie

Gotowanie to piękna sztuka

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

gabriel 123, 21 listopada 2020

Nawet najcięższe przypadki

każde życie ważne
ponieważ jedno ono
może znieść cierpienie
które nie doceniono

życie puenta śmierć
sprawny jak i kaleka
niestety odejść musi
zamknie się powieka

Jakież więc prawo ma
o czyimś decydować
nienarodzone dziecko
tak po prostu skremować

czemuż krzyczysz że
gdyż ciebie nie skremowano
bo mogłaś być jedną z nich
nie powiedzieć nigdy mamo

a może dlatego
iż nie masz serca matki
a matka każde pokocha
nawet najcięższe przypadki

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 21 listopada 2020

Widzimisię

Starcza tarcza nie wystarcza!
Ilość zgonów rząd obarcza
i pozbawia zwolenników
uciszania złych okrzyków.
.
Bez seniorów i oldboyów
przy tej skali niepokojów,
czym się Unii przeciwstawi
ten, kto wsparcia się pozbawi
rozłamem własnych szeregów?
.
Nie doczeka pierwszych śniegów,
a gdy przyjdzie chłód grudniowy,
próżno szukać Zenków nowych
na medialne gołoledzie...
bo już będzie po obiedzie...

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

gabriel 123, 20 listopada 2020

Bo przecież lubię zwierzęta

kochać kota lub psa to również jest miłość
przecież trzeba szanować zwierzęta
bo kotek fajnie się łasi i mruczy
zaś pieska za jego wierność do człowieka

ale nie tylko przecież są jeszcze ptaszki
szum lasu lub rzeki która zawsze uspokaja mnie
kilometr od mego domu jest właśnie rzeka
a jeszcze bliżej las w którym niekiedy bywam

nie kocham betonowych bloków
że ludzie w nich mieszkają gdzie hałas słychać
przez cienkie ściany
podkręcisz głośniej radio a już jest afera
ciszej ciszej bo wezmę policję

ja tam wole wolną przestrzeni
może skromnie mieszkam
ale wolność Tomku w swoim domku
więc robię co chcę
pies szczeka niech szczeka
kot łasi się niech się łasi
bo przecież lubię zwierzęta

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Ladybird, 20 listopada 2020

Rola życia

ból mnie poknał
rozsypałam się na tysiące kawałków
wewnętrznie umierałam
nikt nie zauważył
myśle, że dobrze grałam
odegrałam role życia
ale własnie to życie przegrałam

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

gabriel 123, 20 listopada 2020

Z odległych naszych światów

szukać siebie nie tracić nadziei
odnaleźć się nie pytając gdzie jesteśmy
gdyż serca jak to serca
one wiedzą kiedy
wiedz zamilczmy a czas kochania przyjdzie

chociaż teraz nasze drogi może biegną w przeciwnym kierunku
nie pozwólmy im biec by nie poznały złego kresu
jest pewna granica której nie można przekroczyć
gdy rozsądek pomoże wtedy zawrócimy

wpadając na siebie z odległych naszych światów

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły