Poezja

jesienna70, 6 sierpnia 2020

**** (z tamtych chwil)

z tamtych chwil pamiętam
promienie księżyca błądzące
po dębowych klepkach sypialni

w glinianym dzbanie maki
czerwieniały niczym krew
na spękanych ustach

mężczyzna stał przed domem
milczał jakby nie potrafił
odsłonić nawet odrobiny duszy

przykryłam oczy rąbkiem sukienki
wyciszając tęsknotę za smakiem
niepoznanych pocałunków

*pierwszy wers inspirowany fragmentem wiersza
"kowal nie swego losu" (jagna84)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 6 sierpnia 2020

Raz na wozie - raz w nawozie...

Na pozór
był to magazyn nawozu,
ale niepalący dozór
z papierosem w porcie spał.
Ktoś podobno za tym stał.
.
Na pozór
statkiem z byłego kołchozu
przypłynęło coś brudnego
"do użytku wewnętrznego."
Kiedy? Gdzie? - dotąd nikt nie wie.
Czy użyto by u siebie?
.
Na pozór
spece wrogiego obozu
nazbyt długo nie czekali.
Papierosem częstowali,
gdy spawali w ścianie dziurę
i grzyb cały poszedł w chmurę.
.
Spawalnictwo - nie pierwszyzna.
Żadna strona się nie przyzna!
To ich specyfika taka -
strzegą sprzedaż saletrzaka.
Od czasów boga Amona
skrywa ją mediów osłona,
a w Świątyni Amonowej
i Sfinks ma baranią głowę.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

normalny1989, 4 sierpnia 2020

Mój cudzych słów

Czas nas nie goni
zgasł; pokaz zimnych ogni
miało być pięknie
lecz milion gówien osrało ten piękny pomnik.

Efemeryczność w las
metafizyczny kask
chroni mnie przed lękiem
co tylko zapragniesz; zobaczysz z tyłu moich zsuniętych spodni.

To nie pierwszy raz
idiotów mamy na pęczki, doskonale to znasz
zaszyj swe usta zanim brzuch Ci pęknie
słowa się wstydzą; habituacja jest szczytem ich zdrobni.

Od wielu lat,
milenium, od zarania ludzkich dziejów
nie tłumacz się krasomówczy czarodzieju
cichy wiatr przesuwa liście przez chodnik.

Leki te same, tak
Lęki ciągle to inne, fakt
Rozwój kradnie mi cały czas
Własne serce i rodzina robi klask
Pęknięty metafizyczny kask
Blask wszelkich świateł zgasł
Też to znasz?
Wszystko próbuje nas zniszczyc,
lecz nic nie zniszczy nas.
Może trzeba ucieć w las
Łza na rzęsash, stal męstwa robi trzask
Ile Ci wszyscy ludzie mogą mieć mask?
Ojciec zmarł w moich rękach, odwiedza mnie w snach.
Jak wielki potrafię stłumić wrzask?
Leki te same, tak
Lęki ciągle to inne, fakt
Tyci Rick opanowuje Świat
Osiągam wszystko co chce
i zdobędę wiele więcej, tylko patrz.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

normalny1989, 4 sierpnia 2020

Łobuzek

Lubię perfekcję w dotyku,
jak płynąca meduza
mam szaleństwo na języku,
jakbym na czas jadł arbuza
przywódca stada byków,
choć na dżungli
największy luzak
z nożem w pierwszym szyku,
bo przecież
kochasz we mnie łobuza.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

normalny1989, 4 sierpnia 2020

Reinterpretacja poznawcza

- Ty idiotko, pozwoliłaś mu się dotknąć.
Mina twarzy zdziwionego Chaplina
w roli przecinków;
masowała brzuch, czując że jej problemy tam ciążą.

Mario Puzo leżał na półce obok, lecz nie tylko on
bo wszystko przysłuchiwało się jej słowom;
strzykawka, trawka, clonazepam rzuceni w kąt
szaleństwo narodziło się jak przed grudniem duch świąt.

- Słyszysz? Ktoś idzie, pewnie to ojciec!
Mówił do niej kibel,
z efektami dźwiękowymi jak na wojnie
drapała
okładała ścianę pięściami
aż krwawiły jej paznokcie.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

normalny1989, 4 sierpnia 2020

Pokora nieśmiertelności

Zgasło światło,
ludzie się rozeszli
miałem w głowie
potężny mętlik.

Wszystko jakoś mnie
dziwnie swędzi
jestem przywiązany do szyn,
po których pociąg pędzi.

Niby rozumiałem
jestem sobą
i zrobię to czego
inni nie mogą
uwolniłem się,
zmierzyłem okiem pociąg
naładowałem się wiarą,
naładowałem mocą.

Maszyna pędzi, słyszę jak
głośno dyszy
biegnie kot
prosto do myszy
pojedynek muszę wygrać,
bo to się liczy
dojrzewam do skutków
unikam ich przyczyn.

Jednak,
coś we mnie pękło
niepewność porwała mi wiarę
na pewno
zrozumiałem, że
wiara obiecywała
fałszywą wierność.

Jestem duszą, której
nie można zniszczyć
po ranach licznych
jestem tarczą
biedny pociąg oraz ludzie w nim
i wszystkie ich myśli
smak kolejnej rysy
metaliczny, ale pyszny.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Deadbat, 4 sierpnia 2020

Refleksja po wyborach

Żyjąc w publicznym świecie
tym który tworzą politycy
Każą jednych kochać
Innych nienawidzić

Tu zdrajcy

Tam ciemnota

Tutaj Silny prezydent
słaby w zarządzaniu

Tam prezydent spraw polskich
chyba tak dla odmiany

Co jednemu moc w serce wlewa i otuchę
to drugiego mierzi i mu mocno cuchnie

Nie chcą na siebie patrzeć
nie widzą wzajemnie
Jeden drugiemu wilkiem
nie człowiekiem

Każdy siebie wybiela szkalując co inne
A ja siedzę i o tym co zapewnić szczęście
każdemu ma z osobna szansę sobie myślę

Nie wiem jeszcze lecz jest jedno dla mnie pewne
Systemy które próbowały nazwaliśmy totalitaryzmem

Kłamstwo użyteczne społecznie
że każdy żyje w takim samym świecie
Podnosi łeb odrodzony kolejny raz
i nikt już teraz hydry tej nie zetnie

Jedno pytanie pozostaje tylko
Zanim jeszcze wszystkie "stare kurwy wymrą"
Która w szale historii szala na świat spadnie
Komu tego piekła drugich przypadnie urządzanie

liczba komentarzy: 2 | punkty: 0 | szczegóły

normalny1989, 4 sierpnia 2020

Tarcza, moja najsilniejsza osobowość"

Chwyciłem za rękę moje
lustrzane odbicie
z tego uchwytu powstał świat,
jak w jakimś micie,
uratuję siebie przed spadnięciem,
bo na siebie liczę
Słońce widząc to schowało się
daleko za szczytem.

Ten szczyt
to moja granica
rozumiem teraz i wiem
jaka jest różnica
między blaskiem Słońca,
a blaskiem księżyca
granicy nie ma,
bo jej nie chce- więc znika.

I tak spadałem jak Ikar,
a stałem się Minosem
lecz odrzuciłem ten tytuł,
głos króla nie jest
moim głosem
mój głos trzymam za rękę,
mój głos jest moim losem
w swojej naturze
swoją naturę niosę.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 3 sierpnia 2020

Janko muzykant

nic nie można odmienić przez przypadki
nędza z biedą zwiastowały przyjście na świat
matka wydała na świat dziecię
słabe wątłe bez szans na przeżycie

baby ochrzciły chłopca
myśląc że nie doczeka duszpasterza
nieszczęśnik
a na imię mu Janko
żył w niedostatku
dorastał pasąc krowy
taki to miód

głodny szwendał się po ścieżkach lasu na grzyby i jagody
nazywali go we wsi prostacy
Janko muzykant
był inny niż wszyscy kochał się w muzyce
tak ją wielbił że za nią oddał życie

ludzie niszczą talenty
zabijają w nas piękne rzeczy

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 3 sierpnia 2020

urojenie

mogę tak patrzeć
i patrzeć
dopóki nie zaśniesz

rozczula mnie twoja skóra
namiętnie
oczami połykam
całego ciebie

dotykam opuszkami
nieprzerwanie
a ty chrapiesz
to już jest
po "te ta te"
ja patrzę
jakby sen
miał zabrać cię

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły