Misiek, 3 maja 2020
wkłuwają się igłą niepamięci
prosto do nabrzmiałej żyły
pojedyncze dawki gazu
drążą nieśmiertelną duszę
świat z tomografu się zakręcił
rezonans zagrał scherza
pomocy wołam w myślach
kiedy skończą się te katusze
na chirurgicznej serwecie
krzepnie krew
której popłynęło znów tyle
czysty fartuch
już nie jest zielony i niewinny
suchymi ustami chwytam tlen
za chwilę w nicości
zapadnę w głęboki sen
…
leżę nagi i bezbronny
jak dziecię
patrzą na moje wnętrzności
…
kiedy się trzecie oko obudzi
uśmiechnę się do świata
podniosę spokojnie brew
powrócę do ludzi
jutro rano
także do tych
którzy będą mieli za sobą
jeszcze jedną
długą noc i nieprzespaną
sam53, 3 maja 2020
skąd się biorą między nami uśmiechnięte słowa
czemu myśli lgną do siebie jak krople w kałuży
czy życzenie w snach ukryte - weź mnie i poprowadź
dotknie nieba zanim jeszcze zechce się wywróżyć
ile pytań wątpliwości na język się ciśnie
ile wiosen i jesieni zaplączemy w jedno
dzisiaj w sadzie w ślubnych sukniach czereśnie i wiśnie
nawet zapach z którym przyszłaś został na noc ze mną
ile szczęścia w rozmarzeniu w niedospanych nocach
niezwyczajny zapach kwiatów w słońcu na poduszce
nieskończony wiersz dla ciebie - jakże ciche - kocham
delikatny pocałunek
uśmiechnięte - zbudź się
sam53, 3 maja 2020
listopad - padał śnieg
dziwne - ostatni tamtej zimy
i gdzieś na rogu ulicy Hanka
uśmiechnięta za dwie
pełna wigoru i planów na przyszłość
- jedziemy witać nowy rok w Kenii - oświadczyła
całe życie marzyłam o safari
szczerze zazdrościłem jej tego entuzjazmu
tej wycieczki
mnie rencisty nigdy nie będzie stać na takie eskapady
i to na drugi koniec świata
życzyłem jej z serca wspaniałych wakacji
niespodziewanie wczoraj idąc szpitalnym korytarzem nie poznałem jej
w kolejce do okienka stała zupełnie inna osoba
podkrążone niewyspane oczy nieumalowane usta
na głowie czapka z bąbelkiem chyba po najstarszej córce
- tęsknię za włosami wybuchnęła prawie płaczem
dopiero zdałem sobie sprawę
że Hanka bez końskiego ogona to całkiem inna kobieta
- dzisiaj mam pierwszą chemię
Długo patrzyła mi w oczy zanim dowiedziałem się wszystkiego
nawet o separacji z mężem
i jego safari z najnowszą przyjaciółką
przysiadłem z wrażenia
w jednej chwili moje życie wydało się poukładane
nawet ból w kręgosłupie przestał doskwierać
spojrzałem na Hankę innymi oczami
jak skutecznie omija "niewidoczne
i to co wisi w powietrzu"
Marcin Olszewski, 2 maja 2020
W bieli gabinecie potrzeba diagnozy
„Nie palić, nie pić, odżywiać się zdrowo”
Przekaz na rzecz zdrowego trybu życia
Czy korzysta pacjent? Czy stosuje lekarz?
„To jest złe, to niedobre, nie rób tego tamtego”
Dobrych rad nigdy dosyć, pytanie jak radzący
Niewygodnie czuje się w sytuacji
Postępując odwrotnie. Względem tego co radził
Być przykładem, wzorem, uchronienie innych?
Przed błędami przeszłości własnej, czy mądrości wykazanie?
Nasze drugie dno
Innym radzimy, na czym sami nie lubimy być „złapani”
Najmniej krytyczni wobec samych siebie
Marek Gajowniczek, 2 maja 2020
Rozpacza w domu panna Laura.
Skarży się głosem złamanym.
Cóż to za zwyczaj? Co za kultura -
Pretensje wnosić do ściany?
.
Na tę majówkę bardzo liczyła,
że miną ciągłe szykany.
Władza jej jednak wyjścia wzbroniła,
a Filon czeka kochany.
.
Nie będzie dłużej maski nosiła,
ani na twarzy przyłbicy,
bo by się jeszcze bardziej spóźniła.
Niech noszą je politycy!
.
Wieczór już zapadł. Psy się uśpiły.
Filon klnie brzydko pod borem.
Postronki nerwów dawno puściły
w przyśpiewkach z czarnym humorem.
.
Wtem leśnym duktem biegnie Laura.
Lśni kombinezon czerwony.
Filon za jawor szybko dał nura
i chyłkiem wrócił do żony.
.
Miała majówka przynieść rozkosze
swobodnym ludziom w plenerze.
Może aura wzniecić rokosze?!
Ja w te prognozy nie wierzę...
Sara, 2 maja 2020
Dziewczyna idzie
niczym wiosna
niesie majową
pieśń radosną
Stoi kapliczka
przydrożna
pieśń do Matki Bożej
wyniosła
Śpiewają chłopcy
dziewczęta
chwila zaklęta
Wszyscy dumnie
chwałę głoszą
O łaski
Matkę Bożą proszą
Wtórują im ptaki drzewa
wszystko co żywe
pieśń Mari śpiewa
Śpiewają chwałę głoszą
o łaskę dla siebie
i Polski proszą
Miłościwa Matka
kocha swe dzieci
pieśni słucha
podnosi oczy
ma dobre serce
na pewno proszących
opieką otoczy.
Ret.
Teresa Oleszczuk(Głuszek)
Marek Gajowniczek, 2 maja 2020
Na osoby "z podejrzeniem"
rząd odmienne ma spojrzenie.
Objawom nie daje wiary.
Nie zamierza ulżyć starym,
a brak przyłożenia ręki,
może skrócić ich udręki.
.
Nic uwadze nie umyka,
a potwierdza statystyka,
że znikają obciążenia
i możliwość zakażenia
zmniejsza się w walce z wirusem.
Rząd nie działa pod przymusem!
.
Nierychliwie i cierpliwie
dzieli maski sprawiedliwie
dla Komisji i lokali,
by ostatni głos oddali
pominięci w słusznej sprawie,
w prawie,Tarczy i Ustawie.
.
Pośpiech nie przesądza winy
mową - dwie i pół godziny,
a czas przyjętej konwencji
nie zagraża prezydencji.
Wiadomo... w nierównej walce
Pan Prezydent wygra... "z palcem...!"
Marek Gajowniczek, 2 maja 2020
Podniesienie kwoty wolnej -
miarą władzy nieudolnej
i łatwiej chyba w Kinszasie
ludzkiej biedzie ulżyć da się.
Wyglądało niewygodnie -
ująć, jednocześnie podnieść,
pozostając wciąż w impasie...
i bez tego wygrać da się!
.
Przyszedł więc komuś do głowy
mały plus - jednorazowy.
Skromna, roczna niedogodność
miała wrócić ludziom godność.
Nikt się nie spodziewał tego,
że i konta bogatego
będą również zagrożone
i powinny być chronione.
.
Kto nic nie ma - nic nie traci!
Realnie, tracą bogaci.
To chlebodawcy prawdziwi.
Przy nich biedak się wyżywi.
Finansjera to wspólnota -
w dobrobycie i w kłopotach,
a w pandemii wszelkie plusy
eliminują wirusy.
.
Nie pomaga pomoc zdalna.
Unia Metropolitarna
oraz większość senatorów
nie podjęły gry pozorów.
Duszą biedę mandatami,
a w sporze między partiami
podnoszą groźne koperty
sprzeciwu, buntu, omerty.
.
Emeryt, jak dziad proszalny
nie chcąc, aż tak być nachalnym,
siedzi cicho w czterech ścianach.
Zapomniał o dobrych zmianach
i poprzysiągł sobie w duszy,
że z domu tyłka nie ruszy,
bo on bardziej od korony
bywa dzisiaj zagrożony!
sam53, 29 kwietnia 2020
dzień przeszedł bokiem obok wspomnień
pustym ulicom czas się dłużył
z wiatrem wiejącym nie z tej strony
deszcz spłynął kroplą do kałuży
kurzem obrosły w parku ławki
brzozy jak zwykle w seledynie
twój uśmiech w słońcu gdzieś spod maski
za nic mnie nie chciał dzisiaj minąć
i wiersz nie pomógł - bez w rozkwicie
maj który bielą śni w kasztanach
wiesz jak cudownie pachną wiśnie
szczęście poczeka jeszcze na nas
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.