Poezja

Sztelak Marcin, 27 kwietnia 2020

Echa

Pomiędzy dźwiękami tkwią nienazwania,
czysta abstrakcja dla ledwie odrośniętych
od ziemi. Ulotnych poetów spod sklepu,
których nikt nie zapisał.

Ściskali w garściach srebrniki z podpisem
Judasza, bezdźwięcznie upadły
w rozstajne błoto. Kiedy przyszło wybierać
kierunek ostatniego odlotu.

Zresztą może to były ptaki, utopione
w nieoczekiwanym deszczu. Spadł
i rozmoczył kartki, na nich wydrukowano
życie. Albo same didaskalia.

Deszcz ustał, tylko pomiędzy dźwiękami
utkwiły szepty. Odpływające coraz dalej,
być może wraz z potrzaskanym księżycem.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 27 kwietnia 2020

V jak Vendetta

Chciał iść chory na wybory
tak, jak chodził do tej pory,
ale wśród licznych protestów
nie doczekał testu tekstów.
.
Nie był jeszcze odkażony
i pozostał obrażony.
Wziął do serca dobre rady,
a kopertę... do szuflady.
.
Nie tłumaczył żonie przyczyn.
Nie przeczytał, nie przeliczył,
a nie miał pod ręką kosza.
Nie spodziewał się już grosza.
.
Od tygodni śnił koszmary.
Plus dla wszystkich? Nie dla dla starych!
Znudziła go polityka.
Spodziewał się komornika.
.
W przedwyborczą zapadł ciszę.
Nic nie skreśli! Nie podpisze...
Wciąż panicznie bał się chorób
za potwierdzeniem odbioru!
.
Obejrzał " V jak Vendetta"
i w wiosenny zapadł letarg.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

sam53, 27 kwietnia 2020

tak jest panie prezesie

w obrożach kagańcach
z pianą na pysku
szczerzą kły
szczekają ciągle tę samą melodię
tylko łańcuch wylizana miska wydeptany teren
identyfikuje przywiązanie do właściwej budy

ot i całe szczęście
chociaż niektóre wietrzą wolność
a inne marzą o wejściu na salony

wystarczy położyć uszy
i pomerdać ogonem

2011

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 27 kwietnia 2020

skromność

skłamię
jeśli nie powiem
że jesteś piękna

dziękuję za szczerość
ale nie wierzę w kłamstwa

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

sam53, 27 kwietnia 2020

jak motyl

sfruń na dzień dobry w bzu gałązce
o świcie obudź pocałunkiem
wtul się w ramiona nim nas zwiąże
ta którą chcemy jeszcze unieść

lila-fioletem dzień nasycić
niech nasze cienie majem pachną
gdy słów zabraknie - z wierszem wyszły
pozwólmy się nakarmić magią

choćby w milczeniu - spróbuj kawy
spójrz - jak się cudnie rozwidniło
dwa słowa niech nam wejdą w nawyk
jak zapach bzu gdy niesiesz miłość

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Marcin Olszewski, 26 kwietnia 2020

Eremita

Pod błękitem nieba szybują z radością ptaki
Tłumy pielgrzymów podążają w stronę słońca
W cieniu drzew, odpoczywa. Kto taki?
Ten, który nie przeczytał Księgi Życia do końca

Twarz z pozoru surowa, pozostaje w skupieniu
Na grzbiecie płaszcz z niebieskim podbiciem
Rozwija wartości duchowe, w ciągłym dążeniu
Do poznawania wiedzy, która duszy odbiciem

Lustro źródlanej wody ofiaruje spragnionym
Tak jak księgi, odświeżenie każdej części ciała
Ten kto życia i mądrości wiecznie spragniony
Podnosi się, gdy ogień niebios czerwienią się spala

Stateczny krok drogą, krętą zagadkami życia
W ręku laska, by uniknąć przykrych potknięć
Fałd płaszcza do zapalonej latarni okrycia
Światło oświetleniem ziemi, doświadczenia dotknięć

Dysponując wiedzą, którą z czasem nabywamy
W stosunku do niewiedzy, ileż warte poznania
Tyle będziemy wiedzieć, ile zapamiętamy
Na drodze rozwoju. Do umiejętności zdobywania

Gdzieś w przestrzeni ogień, zapachy wieczerzy
Spostrzegają Eremitę, zapraszają w kręgi ciepła
Posłuchają opowieści. Kto zechce nie uwierzy
W radość doświadczeń, lub od których skóra cierpła

Gdy natury prawa miłosiernym zamkną oczy
On rozpocznie medytacje, codzienną karmę duszy
Rankiem jego nieobecność nieco ich zaskoczy
Eremita w dalszą drogę dawno już wyruszył

Za wiedzą, nową z dróg. Jest ich przecież wiele
Zostawił w podzięce księgę. "O miłości dla bliźniego"
Dobro powraca. Czasem gest, czasem tak niewiele
Każdy Eremitą lub proszącym do ogniska swego

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Misiek, 26 kwietnia 2020

Westchnienie IV - versus 3

Ileż to już razy pisałem do szuflady
nie policzę bo i rymów są tysiące
ileż razy serce milczało cierpiące
liczyć też nie będę ale posłucham rady

że zawsze bardziej bolą rany rozdrapane
niż takie które latami się goją
kiedy dobre sny będą dla mnie zbroją
ja z wybranym do końca pewny pozostanę

nie poczuję już więcej smaku samotności
ani ukłucia serca z cierpienia
w świętym blasku nie ma przecież cienia
wśród złotych promieni zanurzonych w czułości

góra ze spełnionych marzeń nadal się piętrzy
do nieba chce wyżej niż obłoki
co dzień postawię odważniej kroki
po długim moście utkanym z nadziei tęczy

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

normalny1989, 26 kwietnia 2020

Tekst w butelce

Szukam, błądzę
nie wiem gdzie jesteś
Czy znajdę Cię w igle
ołówku, a może
w tym wersie.

Na piersi medalion
on lubi piersi
być może o Tobie
piszę ten wierszyk

Więc już
szybko
nie czekaj głupia
mam wielkie serce
wszystko się uda.

Bezpieczeństwo zapewnie
podczas zamkniętych powiek
sypialnia tylko
z pięknym widokiem
Wszystkie chwile
zapewnię beztroskie
w ogródku za domem
jezioro z mostkiem
potrafię kochać mocniej
niż kocha się wiosnę.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

smokjerzy, 26 kwietnia 2020

niekonieczność

to jak
puścić z dymem
stary las
w którym posadziłem
każde drzewo
aleksander wahał się przez chwilę
potem
wrzucił do kominka
zabazgrany
poplamiony zeszyt
kartki pochłaniała czerń
słowa próbowały się wydostać
(milcząc)
z dawna wydrążoną ścieżką
spłynął spodziewany żal
ogień żarł i żarł

aż zdechł

liczba komentarzy: 14 | punkty: 4 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 25 kwietnia 2020

Krócej nie potrafię

jest materia
i antymateria
jest Duch Życia
i Duch Śmierci
jest świadomość
i Jednego i Drugiego
i jest dusza
jako szansa
dla człowieka

Janusz Józef Adamczyk
25. kwietnia 2020

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły