Poezja

Marek Gajowniczek, 18 grudnia 2019

Pod lipą Unii

Na kraj spadły Unii docinki:
Z zielonej urwał się choinki
i w oczach świata - nisko spadł,
ośmieszając Zielony Ład.
.
A w jaką by nie spojrzeć stronę,
znikało wszystko, co zielone.
Ogołocone wiało chłodem,
gdy sąd się odbył nad Narodem.
.
Ukarać chciano dla przykładu
tych, którzy Zielonego Ładu
nie chcą i nie zaakceptują,
a czarnym złotem innych trują.
.
Dotacje trzeba im odebrać,
bo może to jest żółta febra
i ludzie na zieleń brukselki
wkładają żółte kamizelki.

Policje żółć sprzeciwu zgniotą,
bo żółte to jeszcze nie złoto,
a raczej stos gnijących liści
w śmietnisku strat oraz korzyści.
.
Nie braknie jesienią powodów
do pożegnań oraz rozwodów.
Zzieleniał strachem ziemski padół
od czarnowidztwa tego ładu.
.
Unter den Linden dzieli mur
tworzony przez tęczowy chór,
a nam dziś obowiązek przypadł,
ogłosić: "Wiemy, że to lipa!"

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

doremi, 18 grudnia 2019

Spacer

Smyku, zobacz jak barwna, piękna jesień,
tyle kolorów w niej : brązu i złota,
kępy mchu kryją wiele tajemnic,
drzewa zaś tworzą bramy lub wrota.

Posłuchaj, jesień ma różne nastroje,
i bardzo często przemoczone kapcie,
lecz rzuca leśne runo pod nogi,
dlatego pokochaj ją jak babcię.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

doremi, 18 grudnia 2019

Kier

Jeżeli masz
serce na dłoni
uważaj - bo ktoś może zrzucić,
gdy potłuczone,
strapione,
z ufnością do świata nie wróci...

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

doremi, 18 grudnia 2019

Wolni od wojny

Lubimy wspominać naszą młodość,
beztroskę, radość, nadzieję,
gdy patrzyliśmy na wszystko z dystansem,
wierząc że co złe - wiatr rozwieje.

Lubimy wspominać nasze zabawy,
w berka lub lustra kanciaste,
śmiechom zabawom nie było końca,
bo wszystko było proste i jasne.

Lubimy wspominać małe uliczki
pełne fantazji i marzeń,
tych przesiąkniętych starodawnością,
świadków niewinnych, bezgrzesznych zdarzeń.

Dziękujmy za młodość i wiarę w dobro,
że nie przeżyliśmy wojny,
bo przecież - nasz świat, nie wolny od łkania,
mimo niepokojów - był spokojny.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

doremi, 18 grudnia 2019

W przemijaniu

Nie potrzeba wód wielkich,
szczególnie zaś - tych wątpliwych...,
Wystarczy dotyk dzieciństwa,
i trochę wzruszeń - tych żywych.

Wystarczy wiosenna świeżość,
tańczące na wietrze drzewa,
gdy dźwięcznie jak w filharmonii
ptasia muzyka rozbrzmiewa.

Wystarczy noc rozgwieżdżona
lub taniec pod gołym niebem,
gdy serce masz jak na dłoni,
a ludzie dzielą się chlebem.

Wystarczą łąki, pagórki
i drogi - czasami kręte.
Przed nimi schylajmy głowę,
bo to jest nasze, święte.

Nie potrzeba wód wielkich,
szczególnie zaś - tych wątpliwych...
Wystarczy dotyk dzieciństwa
i trochę wzruszeń - tych żywych.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

doremi, 18 grudnia 2019

Wrześniowo

Kobieta ubrana we wrzesień
jak w obraz wpatrzona w jesień
nostalgiczna i staroświecka
sorry lecz ma też coś z dziecka

lubi jak ktoś ją na ręach nosi
o uśmiech beztroski prosi
lub kiedy mawia maleńka kicia
choć słowa są bez pokrycia

albo gdy zmierzcha się i zciemnia
esy floresy na niebie
odzywa się w niej filuterność
gdy w chumurach znajduje siebie

Kobieta ubrana we wrzesień
choć czasem jest staroświecka
potrafi ciszyć się życiem
wiadomo - ma też coś z dziecka

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Deadbat, 18 grudnia 2019

Miejsce kaźni jako źródło wolności

Wrzaskiem milczę do ciebie
Błagam ciebie bezgłośnie
proszę
nieprzerwanie krzyczę wgłąb siebie

Oto ja ja jestem
odrażający jestem sam dla siebie
Zmiażdżone skruszone są moje oczy usta wnętrzności i serce

Unikam twego wzroku
Unikam myślenia o tobie
uciekam przed tobą kryję w mroku
bez żadnej nadziei na schronienie
bez szansy nawet najmniejszej
płynie ciche skomlenie
płynie nieśmiała skarga

Nie rozmawiamy ze sobą
Nigdy nie rozmawiamy
Ty tylko patrzysz srogo
Ty tylko oceniasz z tą swoją
racjonalną chłodną wrogością
i wiem

Nie dość dobry

Takie mi imie nadałeś dawno temu
Krwawy aniele
Ty którego nazwać nigdy się nie ośmielę
Nienawidzę cię kochać
I nie mam wyboru
jesteś przecież mną
a ja jestem tobą

w jednym jesteśmy uwiezieni ciele

Gniew mój przy twoim jest niczym
płatek śniegu w środku lata naprzeciw lodowej zamieci
Twoja wrogość przerywa mój sen
Twoja nienawiść poucza o śmierci
Dzień po dniu i chwila po chwili

Boję się ciebie
podziwiając szczerze bezmiar twej potęgi
Twoje nienazwane słowo zapiera mi dech
zabiera moc nogom nie otworzę swych ust nie uniosę ręki

Przecież wiem nie ucieknę
nie jestem w stanie na dłuzej
Nie mogę porzucić cię w lesie tysiąca idoli
ani przybić do krzyża na rozstajach dróg
ani rozstrzelać na czerwonym murze
nawet nienawidzieć siebie nie mogę
nienawiść mimo twoich nieustannych jej lekcji
obca jest mojej naturze

Czemu zabijasz natychmiast wszystko w co uwierzę
każdą przelotną radość i każdą nadzieję
uśmiercasz pustym spojrzeniem
zimnym bez radości wszelkiej
czarnym jak noc ostatecznej śmierci
antyśmiechem

Bestio w gęstwinie
Ostateczny wrogu ukryty najlepiej

Znów spotkałem ciebie
Tak wiem że by istnieć chcesz mojej rozpaczy
I dlatego ze współczuciem odmówić pragnę ci tej karmy

Dziś znowu u stóp twych
muszę się na ziemi wić
pełen nienawiści frustracji i gniewu
w najwyższym możliwym poniżeniu
Jak długo jeszcze
pytając sam siebie

sam w sobie ja najgorszy niewolnik schorowany i słaby
sam sobie najwymyślniejszym katem
najskuteczniejszym bewzględnym oprawcą

ostatecznym kaleką
(i jedynym zbawcą)

Cóż jeszcze możesz zrobić mi ty
obcy
dlatego idąc na nasze spotkanie

jestem od lęku wolny

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Paweł Szkołut, 17 grudnia 2019

Cisza II

Cisza
jak biały nieskończony ocean
od pierwszej chwili stworzenia
z pierwotnego chaosu.

Pierwsza nuta istnienia
i jedyna melodia milczenia
przenikająca wszystkie atomy,
głębia najgłębsza wciśnięta w pąki kwiatów.

Cisza
nieskończone tło dla muzyki
i wymawianych słów,
pramatka dla wszystkich dźwięków,
brzmień i odgłosów tego świata,
– dla szumu fal rozkołysanych mórz,
dla kocich medytacji i pomruków.

Wszechobecna jak pozagalaktyczne
promieniowanie kosmicznego tła.

Cisza
siostra wieczności,
zasada dla harmonii Wszechświata.

Bezgłos śmierci,
milczenie Nieba,
pierwsza i ostatnia.

Czysta forma.
Pełnia Słowa,
w której mieszka Bóg.

Cisza
– miej ją w sobie

1983/2018

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 17 grudnia 2019

Łańcuch

Zawsze na końcu łańcucha,
gdzie nic się już nie zawiesi,
na szarym końcu przesłuchań,
są starzy na pasach - piesi.
.
Dla nich jest korytarz życia
i suwak worka na zwłoki,
a ktoś dokonał odkrycia:
Zjeżdżać musimy na boki!
.
Zwycięzców niosą na tarczy
sukcesu wielkich wyborów!
Dla wszystkich plusów nie starczy!
Jest za to nadmiar horroru.
.
Kryzys statystyk zdrowotnych
i braki kapitałowe,
a chów komórek pierwotnych
przestrzenie odkrywa nowe.
.
Dla elit najwyższej półki
po prawie i medycynie -
tych, co władają do spółki
i wyrokują o winie.

Zawsze na końcu łańcucha,
gdzie nic się już nie zawiesi,
na szarym końcu przesłuchań,
są starzy na pasach - piesi.

Nad nimi immunitety,
media, eksperci i biegli
i Mędrcy, których... niestety,
z Ziem Obiecanych przywiedli.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 17 grudnia 2019

nie wierzę w duchy

niedomkniętymi drzwiami
zakołysał wiatr
w drzwiach nieprzekręcony klucz
kto prześladuje mnie
za raniuteńko jak dla mnie
wyobraziłem sobie że to duch

zjawiłaś się półnaga
w koszuli białej za długa zdaje się
rozpięta do połowy wylewała się pierś
śliczna
oniemiałem z chęcią by ją zjeść

wiatr porwał twoje loki przez otwarte okiennice
zgadłem że mną odpędzisz dzień

pękło szkło
na stół posypały się płatki zasuszonej róży
to był znak to jest ten dzień

powoli odbijałem od brzegu
mocno chwycone wiosło
maszt sztywny napięty żagiel

twoja łódź na dwoje wygodna
wilgoć słonej wody uspokajała mnie

zerwał się sztorm

mokry nie widziałem latarni
oddychałem mocno
zdyszani bez wytchnienia
walczyliśmy o suchy ląd

zachodziło słońce
zachodziłem w głowę

myśli urojone omamy skołatany
kochałem się to nie wspomnienia
te więzi trwają do dzisiaj

przyszła jesień sucha jakże ciepła
oby nas nie rozdzieliła

pomyślałem

ścisnąłem twoją dłoń

pora roku ni żadna plotka ludzi zawistnych
nasze dłonie
nasze myśli
nasze słowa

mają znaczenie sens w nich tkwi

kocham ciebie o każdej porze roku
przed początkiem dnia i końcem też

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły