Poezja

Belamonte/Senograsta, 19 października 2019

Bianco (rozkosz przejścia) (WOLA SNU)

Może on pamięta mojego przodka
a ja pamiętam jego przodka
rozpoznajemy się w biegu zlotej strzały
zaplątanych w strumieniu wszechodbić
wszechprzenikań i wszechodpowiedzi

czym jest rozkosz przejścia tego
którego tylko plecy śmiesz oglądać
uśmiecha się do maruderów
to rozkosz naszego przejścia
w ciszy ziarna
życiowej zasady zjednoczonej z mrokiem
i w poszarpanej przez kłujące chaszcze sukni
przez mech, przez śpiących w żywopłocie
w szpiku

wybrali za nas, nie, to my wybraliśmy
ta chwila nas wybrała,
te chaszcze czekały na paniczny bieg
na spotkanie się w obłedzie
i przetrzymaniu ciosu mściwego losu
który jest powracającą falą a my rafą
albo na odwrót

Może lubił jeździć na nim
a nie sprzedał do kieratu
Może za ładny był by tylko pracować
i dobrze się jednoczyli w jeździe,
płynnym ruchu wyrabiającym mięśnie
i dającym im odpoczynek zarazem

Koń czuł że Człowiek
może poskromić jego szaleństwo
lęk wilka i nocy
i cieni Zrozumieć je i zarazić swoim
obłędem zemsty na ludku ludzkim
ludku

tak różni, tak podobni
Człowieko koń
człowieko rzeko polo koń
przodkowie i to co idzie dalej
wita się za 1000 lat

i ta chwila przykra
rozłączenia
dziecko wsiada na konia
strzemiona podciągnięte
pani trener uczy teraz je jazdy
rozkoszy przejścia

odwracam się z zazdrością
ale i przyjemnoscią
patrzę

One jednak pamiętają

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 18 października 2019

są takie miejsca

są miejsca magiczne
przyciągają

z czasem zanika energia

człowiek szuka człowieka
oszukujemy siebie bo dojrzewa nadzieja

chciałbym cię spotkać w naszych miejscach

zmarnowałem tyle lat by wyjść naprzeciw
samemu sobie i niezdrowej chorobie

winię siebie jako osobę w liczbie mnogiej
patrzyłaś w oczy głęboko smutek cię rozczarował

pożegnałem się z miłością która czekała na mnie
dając ostatnią szansę są takie miejsca

gdzie pełno nas wszędzie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 18 października 2019

Złota Polska Jesień

Na Mazowszu - Złota Jesień.
Chociaż stek chmurnych doniesień
zanieczyszcza atmosferę,
Sejm pogodną ma premierę.
A w Senacie, chmur połacie
kłębią się wokół marszałka
i rozmowa o Nim miałka
przelewa się w konferencjach.
.
Kabaretowa kadencja
nowy sezon rozpoczyna.
Nic pyskówki nie powstrzyma.
Repertuar mamy znać!
Przedstawienie musi trwać!
Dobrodzieje - dobrowolcy,
serialowi Złotopolscy
czternastą dadzą wypłatę
biednym... za dwa lata - latem.
.
Nie zadrży przy tym powieka.
Kto jesieni nie przeczeka,
nie odczuje urny chłodu.
Zasuszony kwiat narodu
spocznie na kartach pamięci.
Lepią ludzie, a nie święci
zręby społecznej spójności
z poparcia i cierpliwości,
odkładając żal na potem -
pod liści jesiennym złotem.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 18 października 2019

Wolty rewolty

W polityce - szpice ostre!
Postem chcą wprowadzać postęp,
by impet zmianom zapewnić
poprzez likwidację chlewni.
Ograniczać popęd knura
ma nauka i kultura.
Stąd traktory i zatory,
rozłożono jak maciory,
blokujące drogi w mieście.
Wzniecą protest po proteście,
żeby z krzyku, kwiku, potu -
w górę chmurę wznieść azotu
i łomotu, nie świń - ludzi...
nie powstrzymać, nie ostudzić!
Przemoc to wewnętrzna sprawa!
Z kotła przelewa się lawa
lewackiej cywilizacji.
Z dzieci na manifestacji
ostatnią zdejmą spódniczkę.
W batalię zmienią potyczkę,
żeby spokój po wyborach
rozgrzać w idiotycznych sporach,
i w informatycznym ścieku
móc zapomnieć o człowieku!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

supełek.z.mgnień, 18 października 2019

Reintonacja

Na oknie kościoła ryba wylana z wiadra farby.
Osikany witraż przeszklił jej oko, światło jak sprute oczko
swetra, żyje w pękniętej dłoni Maryi. W paranoicznym oddaleniu,

bosa hinduska tuli opatuloną lalkę, aż odgłosy miasta przestają
być donośne. Jakaś kobieta w czapce z lisa, śpiewa wiersze, ktoś
uczy jej pudla nowych trików, reklamy robią postępy w mówieniu
do tłustych dzieci. Naprzeciwko

wychodzący z baru: pierwszy, drugi, w ślepym wirze. W szumie
taksówek, jakby wyciętych z papieru, jeszcze prawie chłopiec,
drepcze w miejscu pozorując, że Bóg przychodzi do swoich dzieci.

z cyklu: Londyn

liczba komentarzy: 20 | szczegóły

Sara, 18 października 2019

tak szybko

Używaj pókiś młody
masz dwadzieścia lat
rozwijaj skrzydła swe
czas szybko płynie
nim będziesz miał
dziesiąt lat
zakochaj się w dziewczynie
ofiaruj serce jej
niech szczęście
cię nie ominie
byś nie żałował
mając dziesiąt lat
spełniaj marzenia
bierz z życia co się da
ciesz się i baw
każdą chwilą
nim będziesz zaskoczony
że masz już dziesiąt lat
żale nie pomogą
tak szybko minął czas
na karku siedzi
dziesiąt lat

RET.
Teresa Oleszczuk (Głuszek)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Deadbat, 18 października 2019

Myśl o potrzebie

Czasem pragnę być po prostu
Chciałbym zniknąć choć wiem - nie istnieję
gryźć ziemię i wysysać soki
pojawiać się nagle i wszędzie
lub bywać gdzieś powoli wlewając w to siebie
I jeszcze

Chciałbym wierzyć że jestem
że jeszcze kiedyś przecież będę
że mną jest to co mnie stanowi
wierzyć w solidną wieczną pestkę

Chciałbym pragnąć namiętnie
niczego w zamian nie pragnąc
Poczochrawszy beztrosko
splątaną codzienność
odejść za zachodzącym słońcem
w ciszę symfonii wiecznej

Czy woda świadomie nadaje kształt fali
Oto spiętrzona z hukiem uderza o kamień
prześwietlona zachodzącym słońcem
trwa niezmienna w zmienności nieustannej
w zgodzie ze swoją naturą
w sile która nią włada i dzierży
w ich jednoczącej nieświadomości
płynie dalej

Tworzą wspólnie tym bardziej wyjątkowe dzieło
Im bliższe niepamięci
bardziej niezaistniałe

Cała prawda i piękno
Cełe światło i ciepło
Całe zimno i ciemność
Wszystkie dnie i noce
nie istnieją
dla kogoś

a jedynie wobec

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Janusz Józef Adamczyk, 17 października 2019

Manifest w obronie dzieci

Godność dziecka
to jego spokój
to jego Święty Spokój!
Przestańcie zmuszać je
do zajmowania się tym,
czym zajmować się nie chce!
Nie przeszkadzajcie mu
w pasji poznawania świata,
w dojrzewaniu do poczucia Piękna,
to Ono, a nie hormony
wykluczy poczucie obrzydliwości -
nieuniknionego następstwa manipulacji i przemocy,
której tak nachalnie się dopuszczacie!
W imię własnych zboczonych doznań
sięgacie po czystość dzieci
niszcząc ich godność na zawsze!
Tego świata nie obchodzą już dzieci,
żyje chwilą zboczonej radości!
Ale piękno, to Bóg,
i On przypomni o Sobie!

Janusz Józef Adamczyk

liczba komentarzy: 7 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 17 października 2019

życia milimetr

moje życie perłą na dnie
zagrzebane w piasku
mignęło po czterdziestce
jak po dniu noc przykryta snem
budzisz się
na masce rysy podkreślają blizny

w tabletce świat
odmierzyłem milimetr
esencją miłość
skondensowany odpływam
w przyszłość

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 17 października 2019

Względność czasu i ekranu

Rozchwianie! Trudno się nie zgodzić,
gdy ktoś wychodzi - nie wychodzi?
Zwyciężył, lecz niejednoznacznie,
że coś się kończy i coś zacznie.
.
Nie musi być katastroficznie,
gdy polityka połowicznie
wprowadza systemowe zmiany
rządami zdezorientowanych.
.
Przyszłość nam źle i dobrze wróży.
Żeby budować trzeba burzyć
i w praworządnej demokracji
przejść trudny okres dewastacji.
.
Unikać drastycznych wyroków
i przyjąć metodę półkroków
w każdej nierozstrzygniętej sprawie
prawiąc o prawie - "prawie... prawie".
.
Świat swoim chceniem i niechceniem
kręci - powiększa spowolnienie
i trudno mówić o przyczynach,
że winien wszystkiemu Schetyna.
.
Czy trzeba się obrzucać błotem,
by współpracować zgodnie potem,
mówiąc o zgodzie przy metodzie,
by dalej mogło być jak co dzień?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły