Poezja

smokjerzy, 17 października 2019

desperat

nadzieję
oddam prawie za darmo
lub zamienię na klucz
którym da się
cokolwiek otworzyć
odkręcić

liczba komentarzy: 13 | punkty: 6 | szczegóły

Sztelak Marcin, 16 października 2019

Ręce zginają mi się w przeciwnych kierunkach,
jeśli wziąść pod uwagę wskazówki zegarów,
więc nie pisuję już listów, nie ślinię znaczków.

Nawet mój listonosz mawiał: to straszne faux pas
naklejać znaczki w odwrotną stronę.
Zresztą sam to rozumiałem, popadając jak on
w pogodową melancholię.

Szczególnie w pełnym słońcu, nachalnie ostrzącym
kontury przedmiotów, które powinny pozostać w cieniu,
przynajmniej na czas wypraw na pocztę i innych
szaleństw.

I nie, nie były to wiersze, miłości, pijaństwa, nawet jeśli
to nieuzasadniona kolejność, a nawet czyste kłamstwo.
Zresztą zawsze istnieje możliwość opętania doręczyciela,
na zbyt chłodnej klatce schodowej, tuż przed drzwiami.

PS:
zakończenie powinno być jedno,
jednak w tym wypadku lepsze będzie milczenie splątane
słowami. O niewielkim znaczeniu.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 16 października 2019

jesień

krok po kroku
odchodzi lato
jest co powspominać
zwiedziłem kilka miejsc

jesień się gości
spadają liście zwiędłe
sucha z delikatnym w słowach wiatrem

pozbieram kilka kasztanów
rozrzucone po dębem żołędzie
ucztą dla dzikiej zwierzyny
muchomory jakże piękne nie do zjedzenia
cieszy się źrenica oka
koloru nabiera złota łąka

ptaki odleciały będą głosić światu
nowiny o polskim kraju

gniazdujemy w tym samym miejscu
może wyjechać się uda
do świata marzeń kolorowych snów

złota jesień niesie niezapomniane chwile
zawsze jest różnie nigdy tak samo

pory roku mieszają się jak szczęście w życiu
potrzebuję zmiany
potrzebuję miłości
delikatnych spojrzeń
ust dotyku

spokój dookoła cztery ściany
zamykam się o zmroku
w okno zerka księżyc
jasna otoka pięknej jasnej nocy
szelest liści kroki jesiennej pory

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 16 października 2019

pachnie jesienią

w kilku słowach
ubrana w barwy
pachnie jesienią
głęboko w oczach niebieskich

niebo nad nami

rozkłada słoneczne zasłony
wiatr przegania chmury
wyczuwam w sobie wolność

jaki spokój

złoty czas
liście mienią kolorami

pod stopami szeleści
biały śnieg przyprószy
zajęcze uszy
przy miedzy ziemię zmrozi

rolnik kosi pożółkłą trawę
z jaką gracją
jakby taki się urodził

małe stopy Zosi na piasku
skrycie czaszi wiatrem zaciera

pachnie lasem grzybami
idziemy razem
obok jakby życie
kieruje życiem los
historia i twarz

na oschłym kwiatku motyl
czeka by usnąć
na drzewie pomiędzy gałązkami

pająk tka pajęczą sieć

babie lato na krzaczkach
rozwieszone piękno nietrwałe

zapisuję kartę w myślach

na oczach powieki jak zasłony
opadły gdy ujrzałem miłość

spokojnie bez obaw

płynę stawem gdy życia braknie
marzeniami w snach usypiam
topię się w nich
wypływam

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 15 października 2019

gdziekolwiek jesteś

w ogrodzie rozkwitły kwiaty
maciejka cztery jasnofioletowe płatki
zapach zniewala

zakochałem się
szalenie bez opanowania
wierzyłem że między nami
nie układają się kłody które burzą uczucie

całymi dniami rozmawiamy
noce nazbyt krótkie nie dla nas
my się kochamy

gdy błądzisz pomiędzy małpoludami
świat materialny przeważa rozsądek
nieważna miłość nic się nie liczy
gdy na forsę świat się przekłada

wszystko umarło w szarym dniu
serce pęka więdnie maciejka
ogród jak rdza co oplata ciernie

nad rzeką fale na grzbietach niosły piosenkę
w eterze słowa że zawsze trzeba mieć nadzieję
bo wiara w człowieka mieszka u Boga
nasza droga jest zbyt krótka
miłość nie więdnie to nie kwiat to wieczność

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

RENATA, 15 października 2019

małomiasteczkowo street

ciężka walka wciąż trwa
król liliput rządzi z tylnego siedzenia
zdemaskowany a jednak
obiecuje wiąże myśli
zionie ogniem nienawiści
ujawniająć jedynie mglisty
obraz ofiar manipulacji
perfidnie i metodycznie
rzucając ochłap plebsowi

my mówimy artystycznie nie
demokracja przecież jest
lecz król ma szeroki gest
i wysokie plany
polityczno-ojczyżniane
daje guzik z pętelką
małe i duże dzieci się cieszą
a dziura rośnie w budżecie

z głośnym krzykiem i wilczym apetytem
chcieliśmy zrzucić przeciwnika
z tronu mieszając fakty
z fikcją zbierając plony
przegraliśmy z kretesem
powiedziała opozycja
starając się zabić kaczkę

kraj zamartwiał

dziś kolacji nie będzie

będzie dyktatura
powiedziała karykatura

pod dyktando

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Yaro, 15 października 2019

ciemne strony księżyca

nie zadawaj pytania
gdzie będę następnego dnia
to za tysiąc lat
nasza miłość parę zdartych płyt
nie słucham ich

podzieleni murem słów
sztorm myśli w głowie
uspokajam się po alkoholu
mówisz że dobrze nie wierzę słowom
uciekam w cień szarych bram

słońce dla nas nie zaświeci
rzuca cień naszych ciał ku ziemi
wskazuje miejsce skąd i dokąd wędruje serce
w duszy muzyka kładzie pokotem
ciemne strony księżyca

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

smokjerzy, 15 października 2019

posucha (2)

dupa
to słowo
jako jedyne
przetrwało na pustyni języka
i ledwie żywe
upomina się właśnie
o prawo wstępu do wiersza

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

RENATA, 14 października 2019

być apartamentem śmierci

cichy wróg zaczaił się wśród
życia biegu taktu czasu ciała
początkowo rzucił szary cień
między bliskich i zrobił ołowiane
nogi metalowe oczy i wyszeptał
nie oddam już cię

czekając na zdrowie słychać
uciekający czas jestem
jedną wielką tabletką
a krew wodą jest
opadają ręce już nic nie chcę
żyć żyć pośród zieleni
słońca i szumu wiatru
nadzieja odchodzi ostatnia
już w matni

ciągle zmęczone ciało
odpoczywa i odpocząć nie może
modlitwy niepomagająjak możęsz Bożę
zapaść przyjdzie w sen tajemny ostatni
w białej sali trupią twrarzą strasząć

zapachem perfum nie zmiażdżysz
potu i zgnilizny anioł
odpiął skrzydła i choć wokół wszyscy
cię kochają i Boga proszą
musisz odejść na zawsze odpocząć

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Misiek, 14 października 2019

Tylko mgła...

Zimny jesienny
wiatr ostatnie zrywa plakaty
jeszcze na słupach łopocą
nazwiska i hasła
na zdjęciach się uśmiechają
zamykam oczy i przewracam stronę
mojego pamiętnika

ścieżki pozostaną
tylko usłane
mokrymi liśćmi
te które nie opadły
na ziemię

deszcz przykleił do szyby

zwyczajny szary dzień
taki jak co roku
jak co roku w październiku
wszystko to samo wokoło
godzina prawie przesunięta
na starym zegarze

pachnące jabłka w koszyku

dobry Bóg
z nieba dzisiaj patrzy
on przez całe nasze życie
nowy czas przynosi w darze
aby prostować to co krzywe
ktoś postawił na cześć zła

bo zawsze i wszędzie wygrywa
i wybiera pośród wszystkich dróg

tę właściwą

dziękuję dobrym aniołom
za nowe światy
za lżejsze brzemię
które wciąż czuje ciało zgarbione
nadziei ułożyłem reklamę
tylko z samego rana
gęsta i blada mgła
siostra października

zagląda przez przybrudzone okna

jak przyszła cichaczem nocą
pora na zimę zasuszyć grzyby

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły