Poezja

sam53, 24 marca 2019

jesteś

obudź świtem kiedy dzień rozwija skrzydła
wszystkim ptakom jeszcze we śnie
i maluje barwy kwiatom - wiosna przyszła
chociaż mogła trochę wcześniej

zbudź klekotem z gniazd bocianich wrzaskiem czajek
przenikliwym świstem ciszy
nieskończonym światłocieniem w chmurze znaczeń
wiosną - jedno mam na myśli

zanim słońce wycałuje z trawy rosę
zbudź oddechem ciepłym szeptem
dziś nie trzeba nam orkiestry i zaproszeń
dziś wystarczy to że jesteś

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

supełek.z.mgnień, 23 marca 2019

Ze współczesnych przedstawień

Dnieje. Kobieta w oknie wygląda
na przedwojenną, jakby ktoś zdrapał jej rysy.
Pozwijane pończochy, bez wątku obnażają kostki.

Po stokroć nie są w stanie poruszyć stóp. Ronionych
okruszków. Pręga po warkoczu — spoina piersi, które całe
są o dzieciach, wyzbywa kształtu. W takt dnia smuga cienia

ssie cię, powłóczy niewymownie. Klękasz. W rzece
plastikowa Maryjka z wgniecioną twarzą,
jakby ktoś próbował zajrzeć do jej środka, odpływa

w kierunku odległego światła. Haczyk wyrywa rybie oko.
Skrzela zdają się falować, jak maki przy torach, kiedy
jeszcze jeździły pociągi.

liczba komentarzy: 6 | szczegóły

RENATA, 23 marca 2019

dzieło przypadku

Tamtej nocy w dziką burzę
Lilith zabiła echo
a potem zjadała Adama
po kawałku
on oddawał jej lędżwie
i usta/wicznie knuł nić obłędu

Ewie został sok
i zdziwienie
na ostrzu noża

W ciemnym labiryncie
potknęła się o telefon
był głuchy
ale i tak wyprowadził
ją z szaleństwa

liczba komentarzy: 2 | punkty: 10 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 23 marca 2019

Full wypas

Słońce coraz mocniej grzeje.
Rosną partyjne nadzieje
na unijne apanaże.
Nadszedł czas spełnienia marzeń.

Gdy najlepsi stąd wyjadą,
kto pozostanie układom?
Będzie spełniać obietnice?
Wielkich zmian stanowić szpicę?

Nie pora na narzekanie.
Najważniejsze - wódz zostanie!
Zdecyduje o terminie,
kiedy polepszyć rodzinie...

Górnikom, nauczycielom.
związkowcom, przedstawicielom,
przewoźnikom, każdej szkole,
a na końcu - tym na dole?

Posłowanie - karier szczyty,
z portfelem bardzo obfitym -
europejskim, światowym!
Zaczynać trzeba od głowy!

Bo gdy w głowie niebogato -
ani wiosna, ani lato,
sondaży nam nie odmieni.
Partie myślą o jesieni.

W Polsce zawsze bywa - Złota!
A jeśli się zmieni? - Co tam?!
W Brukseli będzie ekipa!
Dożywocie i full wypas!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

. ., 23 marca 2019

Tylko ramka

kobieta zmienia lustro
nowe jest nieme
milczy o słabościach
nie wszeptuje pod skórę jadu
od którego matowieje spojrzenie
i usta wyginają się posłusznie w grymas

kobieta zmienia lustro
łzy w nim błyszczą na rzęsach
jak zapowiedź słonecznego popołudnia
a smutek zamiast wymazać radość
wydobywa z niej głębsze tony

jeszcze nie wierzy

tak długo patrzyła w cudze oczy
troskliwie niechętne szukające skaz
rejestrujące każdą słabość w oskarżającym świetle
że trudno przyzwyczaić wzrok
do miłości

kobieta zmienia lustro
i wraca do siebie
jest w sukience w sukience jest łąka
w łące budzi się życie w życiu rozlega się śmiech
a w tym śmiechu łaskotanie żadnych cierni

nie
nie zniknęły cienie
zmarszczki niepokoju mają się dobrze
co krzywe nie zostało wyprostowane
co boli nie przestało boleć

tylko mniej
ważne wręcz niepoważne
wobec szczęścia
za plecami

liczba komentarzy: 5 | punkty: 6 | szczegóły

Marcin Olszewski, 22 marca 2019

Somnus

Jeszcze podróżujesz we mgle krainy Słodkich Snów
Paź ognistej Tarczy chce Cię zbudzić pocałunkiem
A Ty...wciąż...gdzieś tam, odkrywasz światy znów
I każdym w galerii zachwycasz się rysunkiem

Póki świadomość muzeum nie zamknie, to spokoju
Czas schowa Twe sprawy w szkatule codzienności
Która szarpie Cię za ramię, kreśląc kontury pokoju
Dziś dzień Imienia Twego, a to powód do radości!

Brak sufitu w Twej komnacie, w górze czyste niebo
Na łóżko Twe spada wielki deszcz wonnych kwiatów
Gdzieś daleko ktoś na szable walczy z cieniem i potrzebą
Ułożenia skrawków myśli, świątecznego poematu

Inspiracja przez lunetę odszukana w płaszczu nocy
Z którego dziś siedząc w rydwanie zbierasz gwiazdy
......na szczęście
Nie jest w księgach napisane, nie wyrzekli nic prorocy
Że nie możesz podróżować Małym Wozem podróżować coraz częściej

Gdy tymczasem ktoś ostrzy kolejne pióro pisania
I rozwija blady pergamin przy świecy blasku niespokojnym
Ty także jak każdy człowiek bierzesz się do układania
Swej sztuki w teatrze życia, broń Boże w teatrze wojny

Hipokrates napotkawszy Cię, wsunie Ci ukradkiem mlecz
Niech duchowne i cielesne będzie zdrowie Twoje
Odyseusz z uśmiechem wręczy silnej woli miecz
Abyś swe więzy gordyjskie rozcięła na dwoje

Bądź zawsze sobą, omijaj nieprzyjemnych ludzi
Wiatr to szepce w uniesieniu, czy kto o człowieczej mowie?
Czy to jawa, czy z zamiarem chcesz koniecznym się obudzić?
Ktoś starannie stawia kropkę po ostatnim w wersie słowie

Oczom Twym się ukazuje widny pokój wraz z sufitem
Na pościeli tylko wzorek kwiaty znamionuje
Gdzieś koperta do wysłania z wypełnionym czeka PIT-em
Nikt na Ciebie z eliksirem czy też mieczem oczekuje

Lecz przez okno wyglądając, słysząc miasta dźwięki
Wzrok przykuwa Twój...młodzieniec na czarno ubrany
Za nim leżą rozsypane kwiatów wonnych pęki
A on patrzy w Twoją stronę, uśmiechnięty, zadumany

Machnął ręką na pożegnanie mijając mężczyzn, psy, kobiety
Poszedł dalej tworzyć swiaty, z myśli swych wszelakich
Kiedyś w porze Twego święta, znów nadejdzie czas poetów
Może znów zapuka do drzwi snu, zgadnij, kto to taki?

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 21 marca 2019

pomost między nami

stary pomost zawieszony
nad wodą nad jej żywiołem

pale wbite głęboko w dno
drewno kiedyś rosło
nim pomostem nazwano je

pomiędzy człowiekiem
powietrzem wiatrem wodą
połączony świat baśni

wiele w tym miejscu się działo pierwsze randki
używki muzyka taniec pierwsze pocałunki

smak zapach niezatarty w pamięci
odzywa się czasem gdy bywam za miastem

odwiedzam stary pomost czasem
w zadumie zatopiony siadam
dotykam starych desek patrzę w dal

przywołuję wspomnienia dotykam myślami
młodzieńczych lat widząc dziewczyny
ich włosy wiatr rozwiewał na wszystkie strony

słyszę ich niewinny śmiech
proste było życie zadowolony
inaczej spokojnie płynął dzień

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 21 marca 2019

Wiele hałasu o nic

Rozciągają
Odwlekają.
Z resztą świata
"w gumki grają".
o Brexit
i Europę.
PiS zostawia nas
"na potem".
Może w maju...
Może z wrześniem?
We wrześniu
będzie za wcześnie!
Skoro odłożyło TSUE...
i my mamy safandułę!
Któż by darmo dał coś gojom?
Już się banki niepokoją
i wszystkich kryzysem straszą -
Zaszłością "Waszą i Naszą".
Może zaszli za daleko?
Za Chiny... za Żółtą Rzeką
zapędzili się z fortelem
i zostało im niewiele.
Wielkie strony wielkich sporów
obawiają się wyborów.
Pozostało mało czasu
i stąd aż tyle hałasu!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 21 marca 2019

Bez nacisku nie ma nic!

Bez nacisku - nie ma nic!
Chociaż PiS podnosi pisk,
dostrzegając jednak zysk,
ze złości przygryza wargę,
godząc się - żydowskim targiem.
Widzi wówczas każdy widz...
Bez nacisku - nie ma nic!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Misiek, 21 marca 2019

Rymowzięcie

Głośnym śpiewem ptaki ogłosiły dziś święto
pola i łąki wystrzeliły w niebo kwiecie
powraca wiosenne marcowe rymowzięcie
wszystko od nowa pachnie pięknie jakby miętą

serca powracają po dniach nieobecności
a w krainie słów już muzy w złote klawisze
uderzając delikatnie opiszą ciszę
która spragniona była prawdziwej miłości

polecę do moich muz weną uskrzydlony
powitam z nimi tę cudowną czasu porę
i na spacer umówię się szybko z Amorem
potem wraz zapiszemy nieskończone strony

na zawsze z ptakami od dzisiaj pozostanę
bo są stworzone na podobieństwo anioła
brat skrzydlaty w gałęziach ukryty mnie woła
wracają po zimie wszystkie wiersze kochane

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły