Poezja

stary pomost zawieszony
 nad wodą nad jej żywiołem 
 
pale wbite głęboko w dno
drewno kiedyś rosło
 nim  pomostem nazwano je
 
pomiędzy człowiekiem
 powietrzem wiatrem wodą 
połączony świat baśni 
 
wiele w tym miejscu się działo pierwsze randki 
używki muzyka taniec pierwsze pocałunki
 
smak zapach niezatarty w pamięci
odzywa się czasem gdy bywam za miastem 
 
odwiedzam stary pomost czasem 
w zadumie zatopiony siadam 
dotykam starych desek patrzę w dal
 
przywołuję wspomnienia dotykam myślami 
młodzieńczych lat  widząc dziewczyny 
ich włosy wiatr rozwiewał na wszystkie strony
 
słyszę ich niewinny śmiech 
proste było życie zadowolony 
inaczej spokojnie płynął dzień