Poezja

Belamonte/Senograsta, 7 października 2024

sen proroczy

powracający skrawek łąki na torach
wykoszona dla krów powraca
dla dróg pociągów maszyn powraca
dla rzutu oka powraca
mała cela spojrzenia a jest ocean
a jest głusza
znów
kanwą okazuje się pochód dwunogów
ja mam swój los
ale źdźbła na torach drzewka bonzai
przenoszą w spojrzenie
przyglądającej mi się dziewczyny ze snu

sen proroczy bo możliwy do granic konieczności

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 6 października 2024

szukaj mnie

zwężone źrenice
wąskie ulice

płyną dni
alejami
przeżyć dobrze
choć jeden z nich

stoję na środku chodnika
na rogu twoje oczy błądzą
szukają mnie
jestem po to
by być przy tobie

choć oddalasz się w progach
myślami dotykam cię
całuję usta dotykam włosów

przychodzisz w śnie
szepczesz do ucha słowa
odchodzisz gdy

za słońcem
jesteś mi siostrą

księżyc za chmurami tka noc

spotkają się nasze dłonie
spojrzenia wymienią jeden gest
w słowach ukryty sekret

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

violetta, 6 października 2024

Zakocham

przyjdź do mnie w ten rześki poranek
robiąc proste rzeczy ze mną późno-
letnią melancholią będę ekscytująca
delikatnym wschodem i ciszą na jawie

liczba komentarzy: 6 | punkty: 5 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 6 października 2024

Kanwa i wątek

Rozwijam się z taśmy
Co jest prawdą, a co snem
Mocą
Zdobycia kobiety, pracy, przetrwania
Geny prowadzą nie za rączkę
Wiele się może zdarzyć
Zgadnij co?
Los dorzuca swoje trzy grosze
i ci co wiedzą lepiej
W miastach zapominasz, że one do ciebie mówią
Że zacząć się chce tragedia lub mecz z tobą
w roli głównej

Nie mogę wzlecieć
Ale mogę się przyczaić jak jaszczurka
Odpełznąć w cień jak wąż
Panicznie uciec jak sarna
Mogę pocałować tą samicę
Mogę myśleć o kosmitach, bogach, światach,
orgiach, świniobiciach
Ale tylko
Na kanwie genów, zdarzeń, spostrzeżeń
Poprzez ich wyczucie, tej głębi
zbliżam się do życia
Urzeczywistniam

Pająk pociągnął za sobą, pies, wół oracz,
Królowa wiatru
Nawiązuję kontakty -
gen sieć liczba wróg przyjaciel aura orki
na Placu Broni
arbuzowa esencja gwiazda myśl
Płynięcie w wodzie zagęszczonej rzeczywistości

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 5 października 2024

Cichym szeptem po kolacji...

Obserwujemy na Google`ach,
że dwie wojny wciąż są w cuglach
i chociaż się do starć rwą,
nadal jeszcze w cuglach są.
Wielu znawców z prawa, z lewa,
najgorszego się spodziewa,
lecz się nie domyśla kiedy
doczekamy większej biedy.
.
A że z kraja nasza chata -
pochylona niebogata,
popadająca w ruinę
do złej gry wciąż dobrą minę
spokojnie utrzymujemy
i do wojny się nie rwiemy.
w przeciwieństeie do rządzących
w dalszy spokój ten wątpiących.
.
Nami wciąż się nie przejmują.
Żadych schronów nie szykują.
Strachem trzymają za gardło.
wciąż szukając co tu spadło,
wiedząc, że jeszcze spaść może.
Na to wachlarz upokorzeń
nałożyli nam na barki
bezprawiem najgorszej marki.
.
Doświadczeniem nauczeni
niewiele możemy zmienić
ale przetrwać potrafimy.
Przyglądamy się. Milczymy,
wiedząc, że do pewnych granic
pozwolimy mieć nas za nic
i zniewolić się nie uda
ludzi, którzy wierzą w cuda.
.
Nam ta ośmieszana wiara
pozwala przeżyć w koszmarach
i w ciężarach dnia każdego.
zdystansować się od złego
i nie ulec prowokacjom
w konfrontacji z inną nacją,
której nasza władza służy,
chociaż przyszłość źle jej wróży.
.
I to było by na tyle...
by przez chwilę było milej
w naszym gronie i na stronie.
Dziękuję! Dobranoc! Koniec

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Belamonte/Senograsta, 5 października 2024

Odpowiedź - (z tomu Dziwny wybuch)

2024.

pieprzona pustynia
tam życie się ledwo tli
rzadko wybucha oazą

ruń murawy na stokach wzgórz
zasadzona nieznajomymi dłońmi

złożę na którymś z tych widoków swoje zwłoki

i inni będą na mnie patrzeć

odpowiedź

wpatruję się w jedną z twarzy tłumu
poznaję rysy,‭ ‬duszę i jej osobową konkretyzację
przebłyski,‭ ‬przebłysk ja w jakimś czasie

to Amesz‭…‬,‭ ‬to ja,‭ ‬to ty

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 4 października 2024

Myślę,więc jestem

Wszystko, co się wymyśliło,
czego się zapomnieć nie da,
czy tak było, czy nie było -
w żadnych mediach się nie sprzeda.
.
Cenne jednak są emocje -
sprzeciw lub potakiwanie.
Czy w ciemność pochłonie noc je,
czy świtają rozjaśnianiem.
.
Dla poezji to czas trudny.
Potyka się o szykany.
poprawności zasad nudnych
zastrzeżonych dla wybranych.

Kto uparcie rymy składa
fantazjując o nieznanych
kończy karierę na dziadach
i jest eliminowany.

Jeśli czasem czułą strunę
trąci przypadkiem niechcący,
spotka się z krytyk tabunem
i tekst staje się gorący.
.
Odpowiedzi: Czym jest sztuka
przez cenzurę zawłaszczona?
Beznadziejnie co dzień szuka
w świecie wolności przekonań.
.
Wszystko, co się wymyśliło.
kiedy myślieć już nie możma
bywa miłością niemiłą.
Grafomańska i bezbożna.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 4 października 2024

Spod Drzewa Poznania Złego i Dobrego

W kraju, w którym Żądza pierwsza zeszła z drzewa,
Mit pierwszeństwa się rozrastał i dojrzewał.
Darwin świata nie przekonał, lecz świat wierzył.
że jej w świecie zasiedzenie się należy
i że w sporach o tę własność ma zwyciężać.
.
Pierwsza - śmiała wciąż tyrzymała ogon węża.
Wciąż się bała, bo dotąd nie znała męża,
a pod drzewem stał pierwszy Myślący Człowiek
patrzył w górę dyskretnie spod powiek
i podziwiał... i w uśmiechu zęby szczerzył
bo z czymś takim jeszcze nigdy się nie mierzył.
.
Rozmyślając o następstwach chciał mieć Jasność.
czy to będzie przypisana jego własność,
lecz nie odezwał się słowem.
a że drzewo było śliskie - sandałowe,
mimowolnie siadła mu na głowę
i ciężarem została na długie lata -
pretensjami do całego świata
o to, co jej się należy i jest swoje,
co już w świecie rozpaliło wiele wojen
.
Co od wieków nie podlega ewolucji.
odstępstwom i żadnej rewolucji,
bywa prawem i nadrzędne ma znaczenie.
kto i kiedy pierwszy z drzewa zszedł na ziemię?
Co powinno być dziś jasne dla każdego
wśród potomnych Abrahama i Noego,
a o co wciąż walczyć jeszcze trzeba.
Chcesz? - Czy nie chcesz?
Niech się dzieje wola Nieba!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 4 października 2024

dobry człowiek

najpiękniejsze chwile przepiłem
zmarnowany czas najlepszy

nie wracam pamięcią do domu

idę drogą
widzę piękno przyrody
wiatr delikatnie mówiąc
miesza myślami
niczego nie naprawię

orzeł nade mną

kocham ciepłe noce
nikomu nic nie powiem
jestem sobą

pamiętam kobietę
jej włosy jak babie lato
wokół głowy

teraz wędrówka
do kresu wytrzymałości
szukam miejsca

mój dom mój azyl
daleko

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 3 października 2024

Dwie wojny

Jedna wojna naśladuje drugą
Ucząc się wzajemnie
Morzem ruin, dymu smugą,
Atakiem następnie.

W Groznym już wypróbowano
Niszczącą taktykę,
Jaką miasto rozstrzelano
Razem z ludzi krzykiem
.
Na spalonej całkiem ziemi
Z piwnic i zawalisk,
Gdzie zostały widma cieni
Tych, którzy tam stali.
.
Takie teraz są zwycięstwa
I wygrane boje -
Sukcesy zdalnego męstwa
I po zęby zbrojeń.
.
Kiedyś może spod kontroli
Masakra się wymknie,
Lecz świat będzie już w niewoli,
Bezradny zamilknie..

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły