Proza

My, ludek chcący na zawsze nie wiedzieć, od Rubinsteinów z Warsami i Singerów mrowia, i Schulzów z Tyrmandami, Hłaski z Lechoniami, Brzechwy z Hemarami, Tuwimowskich światów, Słonimskich przemyśleń, Leśmianów parchatych, uchroń nas Panie!

A kiedy wszystkich już pominiemy, co nam pozostanie? Mokra plama po żalu i niewczesny chlip i spóźniona rozpacz za powodzią Żydków opętanych słowem, oczadziałych pismem, odurzonych mową.