Poezja

jak arabskie mediny mam w sobie milion zaułków,
a ty trafiłeś od razu. bez przebijania się przez mury
wyostrzyłeś kolory i zmysły. na skórze
stają wszystkie włoski, niczym niepozorne roślinki.

muszę stąd uciec, zanim wąskimi uliczkami
zacznie włóczyć się mgła i oblepiać ściany domów.

muszę uciec, nim słodycz chwil
osiądzie w gardle cukrową watą.

zegar tyka jak mój puls
- szybko odchodzę

od zmysłów.



___________________