Poezja

być jak skała 
twarda samotna 
z czasem zwietrzała 
na niej orle gniazdo
wykute mocne 
 
być jak woda zimna 
czysta co życie niesie 
w objęciach dzban
z czasem mętnieje 
zbija życie dając życie 
 
być wiatrem 
co dmie we dnie 
podnieca ogień 
przegania obłoki 
nagina karku drzewom 
 
być ogniem co 
rozgrzewa drwa serc płomień
gdy zimno rozpal ogień 
Jezus przyniesie żar miłości 
by chrzcić przez ogień