Poezja

jesteśmy nadwrażliwi na wiatr
i na otwierające się rany
ale nasze kości da się jeszcze poskładać
przecież robimy to za każdym razem
nie moje rocznice
nie moja pamięć
jesteśmy nadwrażliwi na dotyk
bo może nas pałamać
spójrz jak nad dachami budynków zmierzch
słońce zachodzi krwią w naszych żyłach
łzy rozpływają się w deszczu
to nie jest mój dramat i trochę mi zajęło
zanim to zrozumiałem
teraz możemy iść
nie odbieram telefonów po latach