Poezja

ćwierć dokładnie roztartej gałki kapelusza
z niezapominajek, setkę gołębi
białych, kropla oceanu ewentualnie
trzy równiuteńko pokrojone łzy

tęsknotę, niewinność, rozpacz
wprowadzamy mimochodem, pierwszą  strofą

zaskoczenie oraz niepokój drugą:

szczyptą paznokcia, kubkiem naskórka,
grudką ziemi na miękko,

w trzeciej: tajemnica

kulkę tęczy myrdamy lekką poświatą księżyca
i żabim ogonem, delikatnie podskakujemy
im bliżej ostatniego wersu    

na koniec:

z pokruszonej krwi ździebełkiem pesymizmu
wyplatamy laurową puentę

mierząc ją na rozpuszczonych włosach wiersza