Poezja

czas nie oszczędza kartek w kalendarzu
zapomniane fruną w przeszłość tak jak dni
odebrane od świątecznych
gotowe się obrazić za przemijanie
za pamięć utkaną po szufladach na wszelakij słuczaj 
za refleksję do tego stopnia iluzoryczną
że stajesz z wrażenia


tak jakby dwudzieste dziewiąte walentynki
były nie dla tej która omotała