Poezja

żaby kumkały bardzo nastrojowo
ktoś mówił że na pogodę
 księżyc odwrócił swoje strony
że niby najedzony

 wieczór zaspaną pomarańczą 
oblepiał cieniem
dyndające już zasłony nocy
  splecione warkocze zmęczenia
sklejały szyby w oknach

ćmy lgnęły do lampy
strosząc skrzydła nienaturalnych skojarzeń
gdy ostatni oddech życia
skrzypiał bezbarwną symfonią

ktoś zapalił gromnicę czasu
ogień przyjaźnie wspinał się coraz wyżej

umierałem

a żaby kurwa beztrosko kumkały