Proza

violetta, 21 kwietnia 2022

Ciastko

Kończę wycieczkę na sofie z zamkniętymi oczami, przytulności, a zaczynam podróże, wynajmę na kilka miesięcy mieszkanie w Paryżu,
będę z tobą, wchłaniała ciekawe muzea, o różnych rzeczach, jak najlżejsze piórko opadnę na ciebie bez oporu.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Arsis, 20 kwietnia 2022

Projekcja snu II

Rozgarniam powłoki mroku. Nacierają zewsząd gwiazdy, kłują.. Czołgam się po podłodze, przytłoczony ciężarem samotności… Szepczą do mnie, gdzieś zza ścian ukrzyżowane byty, poskręcane, uwięzione maszkary. Księżyc posrebrza przestrzeń, poszarza milczące przedmioty… I te świetliste (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

gabriel 123, 3 kwietnia 2022

Róża

róża
przy płocie
a jakże
jej kwiat
wyrośnie
dla niej
droga
kurzem
oddycha
niebo
łunami
gniewne

brak
miłości
świecie
ona
moje
cudo
podaruję
tę różę
może
odwzajemni

było kruche
kochanie
róża
na nic
się zdała
kwiat
zmarnowany (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

gabriel 123, 29 marca 2022

PO TO PRZECIEŻ JESTEŚ

zegary nie śpią
wskazówki leniwe
zasypiają
nie wszyscy
ktoś idzie
na nocną zmianę
odbębni swoje
wróci

komu dzień dobry
temu śniadanie
dom
nie bezdomność
gorsza
samotność

spełniony sen
może jutro
dziś leży
na wątrobie

jedno gonisz
drugie przytłacza (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 25 marca 2022

A. i B.

A.

Nie wiem, czy to wszystko jest na prawdę. W końcu to wszystko znika kiedy zamykam oczy. A nawet, kiedy na to patrzę - brakuje ciężaru. Już dawno temu odkryłem, że nie ma czegoś takiego jak ciężar - ciężar to tylko ból wysiłku. Ale ciężaru nie da się poczuć. Da się poczuć tylko (... więcej)

liczba komentarzy: 5 | punkty: 3 | szczegóły

Arsis, 10 marca 2022

Immersja

Miażdży moje skronie otchłań lodowatej nocy. Potworna cisza wypełnia przestrzeń szumiącym piskiem gorączkowej maligny. Chyba umarłem, ponieważ oplatają mnie moje własne skostniałe ramiona. Rozglądam się. W żółtawym świetle obskurnej żarówki uśmiechają się do mnie pergaminowe twarze (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Arsis, 5 marca 2022

Projekcja snu

Chrzęst pod stopami, rozbite szkło, gruz… Wtłaczam do płuc powietrze przepełnione odorem zwęglonych ciał. Chrzęst pod stopami, kurz. Moja wina, moja wielka wina… Coś mnie przytłacza, dociska do ziemi, tarmosi i dusi. Wyrwane ze ścian okna i drzwi, jakieś pętające ruchy zwisające zewsząd (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Arsis, 16 lutego 2022

Przenikanie

Przychodzisz do mnie, wyłaniasz się z otchłani czasu. Zamykam oczy.

Słoneczne refleksy błyszczą w kałużach topniejącego śniegu, skapują krople z wiszących u gzymsów sopli. Smugi wilgoci na ścianach kamienic, drewnianych płotach… Na kocich łbach terkoczą dorożki, stukają końskie (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

dobrosław77, 15 lutego 2022

Instrukcja życia w systemie duchowo - informacyjnym

Księga Rodzaju 47,19-20

„Dlaczego mamy ginąć na oczach twoich, zarówno my jak i rola nasza ? Kup więc za chleb nas i rolę naszą. Będziemy wraz z naszą rolą niewolnikami faraona. Tylko daj nam ziarna siewnego, abyśmy utrzymali się przy życiu i nie zginęli, a ziemia nie była pustkowiem” (... więcej)

liczba komentarzy: 9 | punkty: 1 | szczegóły

Adam Pietras (Barry Kant), 10 lutego 2022

Najdoskonalszy obraz pustki (stare)

Światło jest najdoskonalszym obrazem pustki. Jasność przyczyn i oczywistość myśli, własna niedołężność o której nawet nie ma sensu wspominać, bo jest zbyt powszednia. Krajobraz w południe, miasto w południe, praca w południe. Przychodzi na myśl jakiś rodzaj powszechnej nierozróżnialności, (... więcej)

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły