Poezja

smokjerzy, 9 maja 2019

myśli na luzie - ko(t)smos

"Gdyby było małe pomyślałabym - Jarek, ale jeśli wielkie, to chyba Kosmos..." *

to nie wina kota
że jego prezes jest tak mały
to wina prezesa
że jego kot tak wielki

*
Komentarz bosonogiej do mojego wiersza pt. koszmar

liczba komentarzy: 7 | punkty: 4 | szczegóły

smokjerzy, 9 maja 2019

rozmowy o śmierci i uciekaniu

a i owszem
również
własny pogrzeb można
rozłożyć na raty
we wszystkich dołkach które
kiedyś nawiedzałem
rozsypują się
szkielety zagłodzonych sekund

liczba komentarzy: 18 | punkty: 4 | szczegóły

smokjerzy, 8 maja 2019

koło

gdziekolwiek idę
odchodzę
dokądkolwiek odchodzę
na końcu zawsze jest powód
by dalej iść

już nie chcę

nawet obłęd kiedyś się męczy
ślady buntują
a cel traci wiarę w siebie i znika
jakby go nigdy nie było

zwolniłem

mimo to
doganiam wczoraj
zostawiając daleko w tyle
wszystkie jutra

gdy zderzą się koniec z początkiem
może wreszcie
odpocznę

liczba komentarzy: 6 | punkty: 4 | szczegóły

Yaro, 6 maja 2019

pamiętam

szukam
śladów na piasku
idę plażą
wzdłuż brzegu
falowanie myśli

słona woda zmyła słone łzy
krople chwil na szkle

odeszłaś z nim
oszukałaś serca

zawsze będę błądził ulicami
wśród blasku lamp
zapamiętam cię na wieki

szum morza
kiedyś zaświeci latarnia nadzieja

szansa przeszła
mrok tonę w nim
minęła ta chwila

wysuszony bukiet róż
lekka dusza ptaka

na papierze tusz

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Jarosław Trześniewski, 6 maja 2019

jedziemy do Mauthausen (kantylena dla urny)

do obozu koncentracyjnego odebrać prochy zmarłego
w dniu 24 stycznia 1943 roku dziadka Jana odebrać
za darmo prochy odkryte niedawno w podziemnym magazynie
odebrać za frico pochować w rodzinnym grobowcu do babci

babcia kiedy dostała wiadomość o śmierci dziadka
odmówiła zapłaty 28 marek za przysłanie urny
nie życzyła sobie bezpodstawnego wzbogacenia
trzeciej Rzeszy Austria powinna teraz oddawać prochy

gratis jako bonus od krematorium rekompensatę
za pusty grób babcia długo nie wierzyła że dziadek
nigdy nie wróci mając niemiecki akt zgonu wystąpiła
po dwudziestu latach o uznanie za zmarłego

jedziemy z Wiednia do Linzu mijamy Krems und
Stein jedziemy wzdłuż Dunaju przed Linzem skręcamy
do Mauthausen odebrać prochy odebrać spalonego
dziadka pochować jak należy rozsypać w Alpach

położyć kamyk lżejszy o miliony ton które dźwigał
prochy rozpoznamy po numerze wytatuowanym
na spalonej skórze odbierzemy rozsypiemy wzdłuż
trasy z Mauthausen przez Auschwitz do Mielau

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Pi., 6 maja 2019

nic się nie zmienia

to
nie oznacza
że jest gorzej

to
oznacza
że nie jest
lepiej

liczba komentarzy: 4 | punkty: 3 | szczegóły

Pi., 6 maja 2019

nie ma miłości

przekochałem się
o tym

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Pi., 6 maja 2019

Hiob

Nie masz mnie już czego pozbawić. Ojcze, który byłeś! To ty
odpychałeś ode mnie cierpliwość; ramiona z żył wypełnionych
prostotą; czerstwy bochen chrzczony szacunkiem i wyrozumiałość

wobec nadciągającego szaleństwa. Nie masz mnie już czego pozbawić,
więc nie ma już twojej władzy nade mną. Matko, która mnie znałaś!
Ostojo niepodrabianej dobroci. Zamykałaś przede mną wiarę,

w to że będę taki jakim mnie wymyśliłaś; gorączkę spluwaną z czoła
przez lewe ramię; dumę gdy dzieliłem z Tobą iskry pierwszych zauroczeń
i milczenie na rozstajnych życiach. Nie masz mnie już czego pozbawić,

więc nie ma już twojej władzy nade mną. Kobieto, w której żyłem!
Wiedźmo z kamiennym sercem. Odcinałaś ode mnie swoje nienazwane
niepokoje jak resztki zużytej pępowiny; rozpalone do czerwoności

pytania, o to czy każde mniej wciąż znaczy tyle samo; emocjonalne
ikony chwytane łapczywie w złudną sieć i ten porażający strach, że kiedyś
będę bardziej czyjś niż twój. Nie masz mnie już czego pozbawić, więc

nie ma już twojej władzy nade mną. Amen.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

smokjerzy, 6 maja 2019

bagno z widokiem na dłoń

z kąta w kąt
żuję się jak guma z węża
czas udaje że jest wtorkiem
a to worek cały z dziur
po suficie krąży rachityczne gdzieś
zimne słońce reszty dnia
lep na myśli
przyspawałem ratunkowy wzrok do okna
mam cię krzyczy maj i gaśnie
we mnie
odkrzykuję
mam to gdzieś

więdną uszy czterech ścian
podkulony ogon
echa

nic

liczba komentarzy: 23 | punkty: 6 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 5 maja 2019

Eskalacja

Są wojny korporacyjne,
walki o wpływy masońskie -
związkowe, tajne, mafijne.
W nas wymierzone i w Polskę.

A Kościół jest ością w gardle,
rozdartym oskarżeniami.
Skalanym świątynnym handlem.
Mordem i podpaleniami.

Polska jest sporu areną
z obawy utraty lenna.
Czy dobre zmiany Ją zmienią?
Zmieniła się tylko scena!

A nasze miejsca - dalekie,
w galeriach i na jaskółkach
Trudno się poczuć człowiekiem
i w koalicjach i w spółkach.

Róże i Różokrzyżowcy
głęboko drążą opokę.
Minę Zielonoświątkowcy
maskują Wiosny widokiem.

Benedykt śle ostrzeżenia.
Są przekroczone granice!!!
Nam Zmiana niewiele zmienia.
Gotuje się w polityce!

A do wyborów - dekada.
spodziewaj się najgorszego.
Zawsze, gdy system upada -
tonący chwyta się Złego!

Potulni nie chcą tej Unii
grożącej ludziom i Bogu,
w której sojusznik i wspólnik
dołączył do chóru wrogów.

Widzimy ich wielkopańskość,
choć tak nieliczną są garstką.
Tworzą judeochrześcijaństwo,
skrywając swoją Khazarskość.

Granice ma także sprzeciw.
Od wojny uchroń nas Panie!
Niech w religijnej zamieci
Królestwo Marii ostanie!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły