Poezja

Sztelak Marcin, 12 listopada 2018

Na podobieństwo

Na długiej drodze nieobliczalne objawienia
krzyżują sny.
Szczególnie te o spadaniu i obłąkańczych
wędrówkach przez mgły.

Więc budzimy się coraz pewniejsi
codziennego umierania.
I niepewności tkwiącej w każdym
skrawku ciała.

Szkoda, że najprostsze modlitwy
przechodzą przez gardło
dławiąc oddech. Aż do utraty
najważniejszego słowa.

Tego z początku i końca
każdej niedoskonałości.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

smokjerzy, 12 listopada 2018

przejście

coś trzeba z tym zrobić
wściekał się aleksander
trzaskając kartką papieru jak drzwiami
pamięci we mnie więcej niż przepompowanej krwi
lecz do powiedzenia coraz mniej

po czym odruchowo spojrzał w lustro

a tam jesień życia całkiem już
bez makijażu
ze wskazującym palcem na ustach

liczba komentarzy: 21 | punkty: 7 | szczegóły

Teresa Tomys, 11 listopada 2018

zrób to

zapal mi światło bo ciemno
rozgrzej
ręce lub serce
powiedz słów kilka
nieważnych ale do mnie
może
odpowiem tym samym
słowem jednym lub dwoma
nie wiem
czy zrobisz to kiedyś
bo wciąż
cisza i ciemność
zamiast ciepła
mam chłód w dłoniach

XI 2018/T.Tomys

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły

tetu, 11 listopada 2018

nie nazywam już braci po imieniu

rozbierali mnie
kawałek po kawałku biorąc
jak swoją

w bólu i osamotnieniu trzy razy
ocierałam się o śmierć
za słaba by wstać
zbyt silna by umrzeć

wypluwając kości
po cichu kołysałam niewinne dzieci
a szkielet rozpadał się na tysiące oczek
nawlekali

wówczas bezbronna
dziś nieuległa
pełna pamięci i dotyków
z prochu powstałam

mam imię
przeglądam się w sumieniach innych

liczba komentarzy: 2 | punkty: 8 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 11 listopada 2018

Kłaniaj się Polsko!

Kłaniaj się Polsko pomnikom, kłaniaj się nisko,
Obrońcom i wojownikom. Kłaniaj się Polsko, za wszystko!
Olśniewającym postawom, nieutraconej pamięci.
Kłaniaj się moja Warszawo! Jak partie i prezydenci.

Kłaniaj się domom, ulicom, kościołom i barykadom,
Ludziom, co idą i krzyczą, gdy kipi sprzeciw i radość.
Twoje to wszystko Ojczyzno... i przeszłość... i obietnica.
I wolność z niejedną blizną, zdrapaną w mrocznych piwnicach.

Kłaniaj się, (żebyś wiedziała!) czym jest dzisiejsze Stulecie...
I pieśnią Je rozsławiała - Nie ma innego na świecie,
Co nad swą codzienność szarą, tak Wolność potrafi cenić!
Kłaniaj się Polsko sztandarom. Kłaniaj się czapką do ziemi!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

monachus, 11 listopada 2018

poem pierwszoklasisty

ja jestem mały
On potęgą Wielki
Pan rzeczy widzialnych
niewidzialnych wszelkich
wszystko namaścił swą niezwykłą mocą
biedronki dlań fruwają
skowronki świergocą
więc nie próbuj bracie
zgłębić Boskiej mocy
życia ci nie starczy
pot tylko utoczysz

Rozglądałem się, ale nie było nikogo;
z tamtych nikt nie mógł doradzić,
by odrzec słowo na moje pytanie.
Oto nicością są oni wszyscy!
Niczym są ich dzieła,
a ich posągi - wiatrem i pustką!
Księga Izajasza
41,28-29
https://www.youtube.com/watch?v=MC44L5T0FVA

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 10 listopada 2018

Świat na raty

Otrzymałem świat na raty,
bym żył syty i bogaty
i darczyńców swoich chwalił.
Przyszli. Wszystko odebrali.

Zabrali nawet nadzieję,
twierdząc, to zwyczajne dzieje,
kiedy biedak się bogaci -
potem nie ma z czego spłacić.

Nie masz domu w swoim kraju,
za to obcych obyczajów
namnożyło się bez liku.
Urodzaj na komorników.

Tak wyglada prawda goła,
że nigdzie się nie odwołasz
i sąd cię pozbawi reszty,
gdy ostatni grosik zwietrzy.

Pospolita to jest rzecz,
że prawo nie działa wstecz,
a i twoja jest w tym wina,
że za szybko zapominasz.

Marszów nawet zakazano,
a gdy się obudzisz rano,
dowiesz się w ostatniej chwili,
że twój protest zamienili.

Teraz chwalić masz bankiera,
że niepłacącym odbiera,
a tobie, za kilka lat
dołoży grosik do rat.

Iść, czy nie iść? Masz dylemat.
Nikt za darmo świata nie ma!
Nie należy jutra chwalić,
licząc - kiedyś się przewali!

Kiedyś... może się odmienić,
ale nie w twojej kieszeni
z opuszczonymi rękami.
Zawsze cię fortuna zmami.

Przyszła starość i czas zleciał.
Nie masz wiele, boś gazeciarz!
Marginalny i wyrzutek!
Utracjusz świątecznych nutek!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Sztelak Marcin, 10 listopada 2018

Kamień na kamieniu

Nie ma już matek i ojców,
wolne dzieci stawiają barykady
z klocków.

Rewolucja wisi w powietrzu, miecz
nad głowami proroków.
Tłum wydziela ostrą woń
potu czekając na narodziny boga.

Ten powiedzie wyznawców do raju,
a przynajmniej jego granic,
tuż za dymami.

Miast ofiarnych
i tak skazanych, od zaczątku
fundamentu.

Nie ma już snów,
węgielnych.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Yaro, 10 listopada 2018

kim jestem

kim że jestem
w świeci kłamliwych zawiłych słów

na dłoniach praca szczęście
że dzieciom dobrze
płynę w bezmiarze bez powietrza

uciekają lata
scena po której drepce nie jest łatwa
schodzę pokonany
bezsilny słaby

woda nie smakuje tak samo
wychodzę wystrugany nieładny blady

oklaski porażka i pętla coraz mocniejsza
po co mój duch tutaj zamieszkał

są ciekawsze miejsca

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 10 listopada 2018

Nocna zmiana - zgodna w planach

Nie może być Wielkiego Święta,
bez przemówienia Prezydenta
o piętnastej godzinie!

To przemówienie może przynieść
oczekiwane zmiany
i Naród i wybranych
połączyć w jednym tłumie
i każdy gość zrozumie,
czym unia jest wolności.
Nie mogą drażnić gości
wciąż białe prześcierała
na które strofa padła,
chyba nieprzemyślana -
i przez to zakazana.

Do rana nocna zmiana
ustalała obchody
i marsze wokół zgody.
Gdy przemówienie będzie -
można mówić o Święcie.
Łączeniu. Nie - podziale!

Wtedy pójdziemy dalej -
Ku chwale Niepodległej
zawsze w przedbiegach biegłej
i nawet pobiegniemy,
bo biegiem uczcić chcemy
i piłkarskim turniejem
stuletnie państwa dzieje.
Nie chcemy w połączeniu
uwag o rozmydleniu,
bo zgoda tak, jak godność
pochwali różnorodność
i nie pcha się na afisz
z tym, co Polak potrafi!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły