Poezja

Janusz38, 13 listopada 2018

BANITA

wypalając ostatnią
wyjętą z szeregu zapałkę
wyrywam śmiercionośną
ankrę niewoli

wylatując poza
kręgi wyobraźni

okrzyknięty idiotą
czuję upragniony
powiew wolności
lecę ponad

liczba komentarzy: 2 | punkty: 5 | szczegóły

monachus, 13 listopada 2018

stworzyłem dziś
Ecce Homo
uśmiecham się
na tą
niewiadomą

Albowiem ja Jahwe, jestem Bogiem twoim!
Ująłem mocno twoją prawicę i powiadam ci
,,Nie lękaj się "
Ja cię wspomagam!
Nie lękaj się robaczku Jakubie,
biedaczku ty mój, Izraelu!
Ja ciebie wspieram! - mówi Jahwe

Ksiega Izajasza
41,13-14
https://www.youtube.com/watch?v=_8u4VLk0iTI

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 13 listopada 2018

Game is over

Game is over - gra skończona.
Gdzieś w dalekich świata stronach,
nazywanych często rajem,
gdzie są inne obyczaje,
w jakie trudno nam uwierzyć.
Za to cenią je bankierzy,
szukając próżności próżni,
która obcego odróżni
w skośnookim licznym tłumie
i natychmiast dostrzec umie
każde obce oczko w sieci.
Gdzie samolot nie doleci,
i nikt nie bywa zdziwiony,
że znikają złota tony,
bo gwarancja bezpieczeństwa
największe skryje szaleństwa
- tam świata elit elicie
kolejne zabrano życie.

Game is over. To gry koniec.
Popatrzył na własne dłonie
i zaciśnięte obroże,
ktoś, kto zawsze, wszystko może -
i uzbroił cały świat.
Potrącony kamień spadł.
Uderzył inne na stoku
i po świecie, spod obłoków
ruszyła groźna lawina.
Nic jej teraz nie zatrzyma.
W niespodziewanych odpryskach
może odbić się na zyskach
w najciemniejszym kącie świata,
na transferach, na wypłatach,
karuzelach, rządach Ziemi,
na każdej ludzkiej kieszeni.

Pieniądz, cyber-logistyka -
grę otwiera i zamyka.
Można przebierać w opisach
zmierzchu bogów Onasisa.
Może system też był gotów
zamknąć erę tanich lotów.
Wyścig zbrojeń Gwiezdnych Wojen
już świat wstrzasnął niepokojem
najtajniejszych w służbach służb.
W czas spełnienia czarnych wróżb
już na szczytach nikt nie wątpi...
Dalszy ciąg tej gry nastąpi.

Nie spodziewaj się wyjątku.
Zadrży też w naszym zakątku
małym upadkiem na górze.
Posypie się... jak w naturze.
Zda się... już coś w mediach słyszę.
Może jeszcze coś napiszę.
Wirtualna fantastyka
lubi chować się w wierszykach,
w których nieostrożny But
i kamień ruszy i lud.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Bozena Nitka, 13 listopada 2018

Łzy...

Płaczemy w ciemnym pokoju
W którym zapomniano zapalić lampę
o tym, że znów śnieg pada i ślisko
młodych latach , wiosennych białych śnieguliczkach

O niemilknącym dzwonie w kościele, rozkwicie bzu w lecie
Płaczemy jak dzieci, którym odebrano zabawkę
W tym urzeczonym świecie, drogę oznaczamy łzami
Rozpaczając nad zmarzniętym kwiatkiem

Wszystko zabrano - spokój , radość, szczęście
Kochanie serce wziąłeś .... lecz nie tych kilka łez

na pożegnanie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 2 | szczegóły

Pi., 13 listopada 2018

najlepszy

mój najlepszy wiersz
to ten który najbardziej boli
mnie
w którym wyrwy są już pokryte
nawarstwioną gangreną
w którym wszystko przestało
pulsować
i nawet gdybym go zaczął od słów
że znów ciebie mniej we mnie
to bardziej boli gojący się brak mnie
w tobie

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

RENATA, 12 listopada 2018

sny się rozlewają jak szklanka wody

znalazła go w rynsztoku
dawał w kanał
i rzygał do kanalu
wyciągała go po kawałku
i lepiła człowieka
ale otrzepywał się z gliny
rozbłysł i gwałtownie zgasł

została jego żoną
nie wie dlaczego
był słaby wrażliwy
i ciągle się przewracał
długo był rozlazłym
lepkim maminsynkiem
nawet w łóżku czekałna jej ruch

tamta dziewczyna wlazła mu pod skórę
powroty bolą i łamią kości
sprawiedliwość każe zabijać
wóda leje się strumieniami
kiedy trzeba jak z Niagary
ostry język i ciężka łapa ojca
zrobiły z niego zająca
sezam serc złamanych otworzył się
zbrodnia znajduje karę
cudem ocalone zostało rozłączone

a ty nigdy nie zaśniesz snem spokojnym

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 12 listopada 2018

To było także moje Świeto...

To było także moje Święto,
choć wiele spraw w nim pominięto,
bo znowu chcą nas łączyć - dzielić,
a mogą nawet całkiem wcielić!

Niełatwo opowiadać dzieciom,
co przeszkadzało wciąż stuleciom.
Nie było żadnego bez wojny!
Znów żyję w czasach niespokojnych,
ale choć wojna była bliska
i dookoła jej ogniska
tlą się, zmierzając w naszą stronę -
nie były w kraju rozpalone.

I to jest warte Świętowania
i przestrzegania i czuwania.
I Marszów takich, jak wczorajszy
z siłą młodości, z wiedzą starszych!

Być może całkiem nie przypadkiem,
Marszałka wielu zwało "Dziadkiem".
Pamiętamy - odszedł za wcześnie,
a kraj czekały trudne wrześnie.

Niełatwo przestrzec własne dzieci.
Inni nie mają tych Stuleci
w Podziemiu i na barykadzie,
gdy w świętowaniu cień się kładzie
przemilczanej Polski Ludowej -
"niepodległości fasadowej" -
zmiecionej stąd przez pokolenia.
Kto przeżył... Święto dziś docenia!

To Święto było także moje!
Nie przeszkadzały niepokoje,
a serce rozpierała duma,
że Naród razem przejść to umiał!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Sztelak Marcin, 12 listopada 2018

Na podobieństwo

Na długiej drodze nieobliczalne objawienia
krzyżują sny.
Szczególnie te o spadaniu i obłąkańczych
wędrówkach przez mgły.

Więc budzimy się coraz pewniejsi
codziennego umierania.
I niepewności tkwiącej w każdym
skrawku ciała.

Szkoda, że najprostsze modlitwy
przechodzą przez gardło
dławiąc oddech. Aż do utraty
najważniejszego słowa.

Tego z początku i końca
każdej niedoskonałości.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

smokjerzy, 12 listopada 2018

przejście

coś trzeba z tym zrobić
wściekał się aleksander
trzaskając kartką papieru jak drzwiami
pamięci we mnie więcej niż przepompowanej krwi
lecz do powiedzenia coraz mniej

po czym odruchowo spojrzał w lustro

a tam jesień życia całkiem już
bez makijażu
ze wskazującym palcem na ustach

liczba komentarzy: 21 | punkty: 7 | szczegóły

Teresa Tomys, 11 listopada 2018

zrób to

zapal mi światło bo ciemno
rozgrzej
ręce lub serce
powiedz słów kilka
nieważnych ale do mnie
może
odpowiem tym samym
słowem jednym lub dwoma
nie wiem
czy zrobisz to kiedyś
bo wciąż
cisza i ciemność
zamiast ciepła
mam chłód w dłoniach

XI 2018/T.Tomys

liczba komentarzy: 5 | punkty: 5 | szczegóły