Poezja

Sztelak Marcin, 24 czerwca 2018

Samospalenia

Coraz sprawniej zaciskamy słowa
w grudki błota.
Do obrzucania ludzi z drugiej strony
przeszklonej tęczy.

I drżeń jakby więcej, rezonują
tuż przy powierzchni asfaltów.
Wżartych w skórę na wpół martwej
matki.

Poznaczonej bliznami świeżych
grobów, na które nawet niepewne
ręce nie położą kwiatów.

Coraz sprawniej układamy życia
w najprostsze wzory.
Żadnych zasupłań aż do najpewniejszych
zgonów.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

blue eye, 24 czerwca 2018

zostaw korpo jedź w bieszczady

jedno spojrzenie zamieniłaś w podróż
z traperami w tle. szlakiem zielonych traw
wydeptujesz swoją ścieżkę; historyczne

zwycięstwo z plecakiem pewnych doświadczeń
niepewnego jutra. łapiesz zachłannie oddech,
jakby to był ostatni twój wdech. już nie

pamiętasz innych. nie czujesz. nie słyszysz
nic oprócz siebie. a kiedyś tylko z nimi grałaś
w berka. w końcu wszyscy byliśmy harcerzami

dziś zamiast czarnej inki nalewasz latte
choć wiem, że wolisz espresso. wypijasz do
końca; tylko ta jedna myśl nie daje ci spokoju

dlaczego wtedy jednym spojrzeniem nie
potrafiłaś zatrzymać siebie. dla siebie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 24 czerwca 2018

Nic nie jest takie, jakim się zdaje

Nic nie jast takie, jakim się zdaje.
Myślisz: Odbiera? A ktoś ci daje.
Stara idea wyda się nowa.
Autostrada będzie do Lwowa!

Nowe rozwinie nam interesy
szlak od Trójmiasta, aż do Odessy!
W tę stronę biznes spoglądać woli.
I to interes! To nie jest Polin!

Karpatia przy tym wygląda gorzej.
To jest komercja! To nie Trójmorze!
Może dotychczas nie była znana
ta informacja k o n c e s j o n o w a n a .

Nowa, bo Nowak o niej nie wiedział,
chociaż w transporcie i drogach siedział,
a Balcerowicz słusznie doradzał,
by nikt nie słyszał i nie przeszkadzał.

A teraz proszę - Jest niespodzianka!
Drogi buduje nam Wschodnia Flanka.
Że nie rokady? Że nie w tę stronę?
Ktoś może w atak zmienił obronę.

Świat już inaczej spogląda w dossier
i flankowiczów pogląd na Rosję
musi ulegać po zmianach zmianie,
a zmiany wpływów nie mają na nie.

Warto przeróżne koncepcje brać,
gdy już się wodza nie trzeba bać.
Można rozważać różne pomysły,
gdy nam zagraża podział do Wisły.

Bywa, że trzeba i żabę zjeść,
gdy się zaprosi ją do G-sześć.
Lepiej handlować niźli wojować!
Prowadź nas drogo! Do Lwowa... prowadź!

Trudno być dzisiaj frontowym krajem.
Nic nie jest takie, jakim się zdaje.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

zingara, 23 czerwca 2018

Zanim zwęgli się noc

/moim szaleństwem są białe kuleczki
- wybrzuszona gorycz/

ścieżka podąża za cieniem,
a może na odwrót któż
to wie gdy prowadzi
demon - widzę: oślepia

szalona kobieta rozkłada ręce
i woła swoje nic
wabi ją cisza szkarłatna
cofa życie przemieszcza
obrazy

zamknij szybko i nie uroń
chwili póki pulsuje

w środku splątanego umysłu
dogasają zgliszcza i nie widać
zarzewia w spojrzeniu

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Sztelak Marcin, 23 czerwca 2018

Vis vitalis

Umarłych nie warto rozliczać
z obowiązków, szczególnie niespełnionych.

Oskarżeni o wszystkie śmiertelne grzechy
kajamy się w środku tygodnia.
Twarze poczernione popiołem nadają
nam pozór wojowników.

Jednak ołtarze już zimne jak lód
i szkoda wlewać wino
w ziemie przesyconą modlitwami,
aż po zesztywniałe kolana.

Wzosimy więc toast za wszystkie drogi
prowadzące do Rzymów.
A nawet za te odwrócone
w kierunku nieodkrytych biegunów.

Pogrzebane pod powierzchnią
piekła, nieba oraz innych wieczności
jeszcze nie odmawiają
rozgrzeszeń.

A przynajmniej dają prawo niewiary.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Tomek i Agatka, 23 czerwca 2018

niedosiężnik

przed chwilą byli jeszcze razem
ona przejrzyście doskonała
świetliście zwiewna kropla rosy
on płatek maku senny motyl

gdy się przemieniał prosto dla niej
w stu pierwsze z wielobarwnych westchnień
ona stawała się przeźroczem
lgnąc w echo studni głosem rzewnym

na przemian słotna oraz cicha
w noc turkusową pełnią pełna
bosa bezbrzeżnie tak pojemna
że ledwie szept przepełniał ciszę

nocniło się tak tylko dla nich
gdy razem ciągle tak osobni
ona płochliwa i ulotna
on niedosiężnik motyl nocny

zaklinał światło w niewidzenie
znikając z pola tak bezbłędnie
jak tylko można niknąć z oczu
po kresy kresów niepowroty

gdy wyciągała za nim ręce
roniąc w jeziorach mętne czernie
prosząc o jeden ledwie przebłysk
w głąb rozpadała się na głębie

on nic nie wiedząc nawet o niej
krążył nad głową wciąż najwierniej
gdy go wabiła każdej nocy
dla siebie samej łudząc pełnię

ona błękitna kropla rosy
on aksamitny sen niedotyk

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

zingara, 23 czerwca 2018

Rozpikseluj mnie, utop w cykucie

/zło tkwi w korzeniach
za głęboko by wyszarpać dłońmi /

nie mebluj mojej twórczości
- powiedział chłopak od mroku

wtulamy się w dawne czasy
w noc w której zieleń została przykryta słomą

wystarczyło wziąć zapałkę i podpalić
nie pytając o śmierć spletliśmy oddechy
tworząc wspólny portret

chciałabym namalować lub napisać
- zobacz kochany:
słońce gubi promienie, schwytajmy
kryształki i przenieśmy za stodołę.

rozkwitną rośliny bez korzeni
a rozsypane szkiełka
zespolą się z jasnymi barwami

nowej baśni. spiszmy ją szybko
różowym atramentem i nie wsłuchujmy się w ból
który przesłania grafitowe niebo
drażni nasze ego stworzone z mikroświatów

fetuję
jest to diabelnie podniecające

liczba komentarzy: 6 | punkty: 3 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 23 czerwca 2018

Siła kazań na niedzielę

Prośba słabsza od kazania,
a posłuch od posłuchania.
Piłka nożna to nie szachy.
Były już strachy na Lachy!

Była obietnica cudu,
czarna magia, zjawy voodoo
i husarii Żółte Wody.
Są przykłady i powody.

Nie wystarczy komunikat,
by się nie bać przeciwnika.
Rezerwowym bywa Jocker
tam, gdzie jest Piłkarski Poker.

Dobre myśli znaczą wiele.
Płyną z kazań na niedzielę.
Po nich i w opornej duszy,
coś w nas wzbiera... i nas ruszy!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 23 czerwca 2018

Tylko głupek strzela w słupek!

Nie jest zdrowo, wciąż tak sadzę,
pokazywać nam pieniądze.
Teraz tv-nienormalność
pokazuje oglądalność!
Każdy głupek strzela w słupek!
Powoduje wykreślenie
i sprowadza nas na ziemię!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

smokjerzy, 23 czerwca 2018

stolik z widokiem na wolność

dopijając eiskaffee
obserwowałem górskie szczyty
bawiące się piłką słońca w jeziorze
i jak to samo słońce wprawny kelner
napełnia światłem i wigorem szkło
w oczach dwojga staruszków z sąsiedniego stolika

języki trzepotały jak flagi na wietrze
z latających talerzy znikały smażone ryby
wieczór brzęczał po brzegi wypełniony rojem
zderzających się ze sobą słów
szczęście rozmnożone w stado pcheł
przeskakiwało z chwili na chwilę szerokim łukiem
omijając enklawy trzeźwości

nieświadomy siebie
każdym porem skóry chłonąc
niekontrolowaną energię spokrewnionych planet
współczułem Bogu że widzi więcej

liczba komentarzy: 13 | punkty: 9 | szczegóły