Poezja

Marek Gajowniczek, 17 czerwca 2018

Obawy Obławy

Można gdybać... można gibać -
chyba na drodze do Gib?
Las tajemnic ślad ukrywa.
Zginął (po rusku - pagibł).

Nie usłyszały nasłuchy,
Szwedzi i Amerykanie.
Świat na wiele spraw jest głuchy.
Zostało poszukiwanie.

Podważane są wyniki
i ziemi przekopywanie.
Odsłaniamy im pomniki.
To jeszcze jesteśmy w stanie.

Wszysto jest dziś grą o władzę
i o jej wysokie progi.
Wśród wyrębów i nasadzeń
szukamy do prawdy drogi.

Zagrożenie jest w Przesmyku
wśród wielu zastępczych wojen.
Bezradność wśród polityków,
wciąż widoczna - robi swoje.

Ten, kto ceremoniał śledzi,
już nie patrzy na symbole.
Pytania bez odpowiedzi
płyną z góry - leżą w dole.

Można gdybać... można gibać -
chyba na drodze do Gib...
lub do Gibów? Jak nazywać
ten medialny sukces-wstyd?

Zmiany! Zmiany i "przewałki"
Nikt zamiarów nie wyłuszczy.
Mundurami lśnią Suwałki.
Skryta zbrodnia leży w Puszczy.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Florian Konrad, 17 czerwca 2018

Feston

mam ochotę robić florkolaże z tragedii:
ponaklejać zdjęcia na elewację. nic dobrego:
łańcuchy znikające w dołach wraz z psami
błyszczące budy świeżo opuszczone przez
lokatorów, których skrył niegościnny piasek

i inne horrenda, współbrzmiące z zaciekami białej
farby, tworzące jeden, szorstki i niezgrabny
rytm - soku, który tętni w kwiatowej łodydze
strużki piwa wędrującej w górę wewnątrz słomki

dziecko, które miało wyrosnąć ze mnie
ciągle znajduje się wewnątrz. podarło
bilet na samolot z mchu

nie chce lecieć w świat, mierzyć go
ekierką i kalkulatorem, zapisywać liczby na dłoniach
by po ledwie minucie- zmazywać śliną

tu jest mu dobrze. ma wielu przyjaciół
leżą równie płytko, dotykają dłońmi. łapami.
kilka ogniw wrosło każdemu w kark

kto by opuszczał jasny, pulsujący domek?

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

violetta, 16 czerwca 2018

Piknik

łagodny wiatr przywiewa
delikatny zapach kwiatów
a ty miodowym pyłkiem
przyklejasz się do policzków palców

włożyłam koronkową sukienkę z jedwabną szarfą
znów jestem w twoich rękach
unosimy kieliszki nektaru
nasze usta ciepłe

zakochuję się i stapiam
gdy pięknie patrzysz
krajobraz pobrużdżony bursztynem

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 16 czerwca 2018

Drobić

jeśli kiedykolwiek uznam: już nie da się mniej
włączę radio, tylko tyle
to z odłamanym końcem anteny
(mam kilka odbiorników - krezus!)
ustawię na program drugi

opery, koncerty skrzypcowe
przebijające się przez szum
(do enklawy, jaką stanowi mój pokój
a wiesz, że czasami nazywam go
osobnym państwem, interiorem
uważam za dziurkę wypaloną na mapie wsi

słabo docierają jakiekolwiek fale. jak widać
poustawiane przez zazdrosnych sąsiadów
zagłuszarki pracują na pełnych obrotach)
- przyjemny charkot

ledwie będzie słychać moje nerwowe kroczki
po ścianach, żyrandolu, regale ze świętą makulaturą
wreszcie: poza ostatni nawias, który zaraz postawię

()
ładny, nieprawda? czyste, nierodne pole
działka budowlana, na której
kiedyś był indiański cmentarz
kłębowisko przesądów, z których wypada się
tylko śmiać. tak głośno, aż porwie się membrana

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 16 czerwca 2018

oćma

chciałam
powiedzieć jak zwykle
czekam na wiosnę z tobą
będziemy się dziwić
że trawa jeszcze zmęczona
i delikatnie
rozdmuchamy tulipany
a ty
niezmiennie rozśmiejesz każdy dzień
później wyjmiesz farby
najchętniej
gdy biało-różowy puch
wyjrzy zza parkanu sąsiada

lecz
gdzieś z tyłu dociera
tłumiona prawda

już nie wypatrzymy
pierwszych hiacyntów
razem

liczba komentarzy: 15 | punkty: 13 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 16 czerwca 2018

"Źle się dzieje w państwie duńskim"

Wszystkie kręte polityki
przechodzą okres paniki.
Plączą się i wycofują.
Złe decyzje podejmują.
Nic nikomu nie powiedzą,
bo nie wiedzą na czym siedzą.

Ważne, przodujące frakcje,
podejmują dziwne akcje,
z zaskoczenia - w tajemnicy.
Ważne jest wsparcie ulicy
i resortu siłowego.
Najwygodniej, gdy swojego.

By posłużyć się paniką,
trzeba dać znać przeciwnikom,
co spokój może przywrócić.
Już nie ma się o co kłócić!
Ktoś był najgorliwszym uczniem
i na znak otrzymał włócznię!

Wówczas ludzie wszystkich stanów
pokłony nowemu panu
składają czołobitnością
i staje się normalnością,
co wczoraj paniką było.
Powraca do władzy miłość.

Podobnie jest w sprzysiężeniach,
lecz w nich bardziej się docenia
ceremoniał i symbole.
Postawienie na cokole
i znaczenie namaszczenia.
Styl w jakim się wszystko zmienia.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 16 czerwca 2018

Piłka nożna, a potem wakacje...

Piłka nożna, a potem wakacje...
Zmiana tonu nam wszystkim się przyda,
Bez obawy o demokrację,
Bez wzbronionych rozmówek o żydach.

Telewizja od dna się odbije.
Propaganda biegunkę wyleczy
I optymizm w narodzie odżyje.
Znów zaczniemy rozmawiać do rzeczy.

Muszą odejść na dalsze plany
Idiotyzmy rządzącej elyty.
Najważniejsze jest - Czy wygramy?!
I czy gol został wreszcie zdobyty?

Dokąd dzieci wyślemy tym razem?
Gdzie znajdziemy dla siebie kwatery?
Niech się martwią - Co z rurą? Co z gazem?
Wyrzuceni z nadzwyczajnej sfery!

Inne sprawy już będą wiodące.
Inne sobie zadamy pytania.
Jaki filtr trzeba użyć na słońce
I czy przejazd na pewno potaniał?

O kolano przeminą zmartwienia,
Bo nas prezes od tego oduczył,
A sondaże już nie chcą się zmieniać
I kampania też ledwo powłóczy.

Wszystko było dotychczas do d..y,
Obrzydzono nam politykę,
Ale jeśli wyjdziemy z grupy -
Zchłyśniemy się wszyscy wynikiem!

Dziwny orzeł, lecz laczy nas pilka!
Swoje szanse umiemy ocenić.
Dobra akcja - wystarczy chwilka...
Na tablicy się wynik odmieni!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Yaro, 16 czerwca 2018

widzę to mizernie

dni przeminą

słowa uschną
sawanny na popiół ususzą siwowłosy
róże przekwitną i ciało kobiety

choroby posiądą wnętrzności
lekami wymęczeni

zmarniejemy schorzali garbaci
marność nad bezwartościowościami

żyj tak długo jak starczy sił
ciało bezbarwne
tchnienie do opatrzności się pnie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

smokjerzy, 16 czerwca 2018

okno

gwiezdne dno nieba

bezsennością skrojony
prostokąt nocy

liczba komentarzy: 12 | punkty: 9 | szczegóły

Sztelak Marcin, 15 czerwca 2018

(Para)filia

Poproszę bez metafor ani podskórnych
epitetów. Żadnych uniesień
i zwiędłych kwiatów.

Prosto z mostu, tylko cicho,
bo pod nim tradycyjne trolle
pieką indyka. W ramach
dziękczynienia.

Tylko żurawina wymarzła
podczas zlodowaceń. Pogłowie
ekshibicjonistów także spadło,
prochowce wyszły z mody.

Chociaż najbardziej szkoda kapeluszy,
czarnoskrzydłych. Z woalką osłaniającą
kark przed ciosem.

A inkwizytorzy wciąż maszerują,
równym krokiem, będą wybierać
gorące kartofle z kociołka.
Ostatniej czarownicy.

Na koniec epitafium:
strzeż się idów marcowych,
bo nadejdą, Brutusie.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły