Saranova, 24 maja 2010
oni nazwali Ciebie
w chwili
bez jednej gwiazdy
na nocnym niebie
matką swoją,
czekali
patrząc w dal
w bezruchu rąk,
w bezładzie myśli
kiedy nadejdziesz
by ich ocalić,
ilu Cię woła
wiedzieć nie chcieli
a gdy tak
próżno trwali,
to sami siebie
głupcami nazywali,
choć przecie oni
nie czyniąc nic
w potrzebie,
nawet
ku Tobie
kroku nie zrobili
...
tak oto właśnie
fałszywym sądem
matkę głupich
z Nadziei uczynili
Saranova, 24 maja 2010
szaleństwo wody sączy zwątpienie
gorzkimi strumieniami lęku
wystudzi ciepło sennego marzenia
chlupotaniem bez wdzięku
miazmatem indyferencji rozmywa
kruchość ludzkich relacji
z fałszu obietnic pozory zrywa
nim przyjdzie pora kolacji
podstępnym nurtem złości poniesie
most co spinał dwa światy
zmieniając życie w kupę śmieci
chwili uwagi niewarte
falą rozpaczy zaleje nam usta
burząc azyle miłości
zostanie tylko osobna pustka
dowód naszej słabości
Saranova, 21 maja 2010
kremowa biel piasku
ostemplowana stopami ludzi
rozciąga się po kres
wystrzępione jęzory fal
kąsają chciwie brzeg
mlaskając coraz prędzej.
powoli rozwija się cień
olbrzymim sinym parasolem
brudząc kolorystykę obrazka
plusk jednostajnie przyspiesza
pomrukiem z głębin grożąc
sztormową czarną kipielą
źdźbła traw i kruche gałązki
wśród ziaren piachu lewitują
niesione mocnym podmuchem
ołowiany potwór szaleństwa
piętrzy się falami po wydmy
ciosy rozdając na oślep
pomruk gniewnego morza
z wichru złośliwym chichotem
nęka plamkę wyspy na mapie
Saranova, 21 maja 2010
jasnobłękitna przędza marzenia
snuta w czarownych chwilach
zapatrzenia w liliową tęsknotę
za szczęściem co adres zmyliło
bez żalu zamknę trudną bramę
do ziejącej czernią pustki
samotnych marszów na przełaj
przez lata szarej udręki
nadejdzie czas sutych żniw
na wielkich polach do popisu
nasyconych kolorami tęczy
utkanej z całej palety pragnień
jutro stanie się rzeczywistością
wszystko to, co było niedosięgłe
otulając mnie szalem spełnienia
tuż za progiem piątego wymiaru
Saranova, 19 maja 2010
Krnąbrne powietrze,
Zatyka mechanizm wieloczynnościowy,
Blokując procesy
Słowno-życiowe, beznamiętnie.
Drogę ad infinitum,
Przerywa regulacja, dźwięku
Jednostajnego aparatury.
Przywrócenie rytmu New Orleans jazz,
Z zapisem synkopowego akcentu,
Na monitorze.
Jeszcze tylko porażenie źrenic,
Jasnym, jak słońce Luizjany,
Światłem i taniec białych duchów,
Zastępuje stepowanie serca,
Do wtóru niezrównanej maestrii,
W pamięci przechowywanego,
Koncertu All Star Band,
Z podróży do terra repromissionis,
Po którym na górnym pokładzie
Płuca wypełnia balsamiczny
Aerozol oceanu, unoszący się
Pod parasolem nieba, usianego
Gwiazdami, co czasem
Ognistą leonidę uroni do wody,
Wywołując kolejny alarm,
Zakończony asynchronicznym
Brzękiem, wyłączanej aparatury.
Saranova, 18 maja 2010
spojrzeć w oczy
dotknąć dłoni mocnych
bliskość czuć
niemożliwe
wtulić się w rytm serca
mówić szeptem
jedną duszą być
czas minął
sen przynosi ciebie
czarno-biały filmem
lecz już świta
za późno
pośród „ważnych” spraw
wielkości mojej „powagi”
zgubiłam porę miłości
żal nie pomoże
została prawda dnia
odbicie w lustrze
marzenie ugaszone pamięcią
tylko popiół...
Saranova, 18 maja 2010
Kiedy sen odpędzony bólem,
Zapomni do mnie drogi,
Widzę nocną czerń nieba,
Na którym próżno szukać
Gwiazd czy księżyca.
Ciemność na ziemi,
Upstrzona białymi kłakami
Mgły, która wiruje na wietrze,
Wśród ludzkich domostw ,
Zdając się być tańcem duchów,
Pozorna tu tylko cisza nocy.
Na tle dobiegającego z daleka,
Grzmotu brzmiącego, jak rytmiczny
Oddech, śpiącego olbrzyma,
Chrapiącego od czasu do czasu,
Przeraźliwym dźwiękiem dragi.
Fala uderzająca całą swą potęgą
O brzegi wyspy, od wieków
Kołysze do snu wyspiarzy,
Pulsowaniem żywiołu morskiego.
Wszystkich, prócz mnie podobnych.
Saranova, 17 maja 2010
na słomianym cokole
pośród ziaren grzechu
karafka z kryształu
drwi octem uśmiechu
anioł zamyślony
szczerbatą protezą
zagryza melonem
święto wania sezon
posadzili wodza
na kusym wielbłądzie
jesień wieje grozą
chochołami rządząc
pod niebios kopułą
wszyscy są jednacy
ten na zamku hula
tamten śni o pracy
Saranova, 13 maja 2010
Ostre krawędzie świadomości
Kaleczą tętnicę nadziei
Tłok na targowisku próżności
Skórą szyderstwa linieje
Rozpacz utuli cicha modlitwa
Skamieniałych warg
Nieustająco trwa zacięta bitwa
Ziarenek dobra z gradem zła
Z marzeń utkana kurtyna
Otuli nasze znękane sny
Póki werk serca się nie zatrzyma
Wypaść nie wolno nam z gry
© Sar. 2010.
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
