7 lutego 2025
w operze (Gad i Żmija) cz.1
- Zawiąż porządnie ten krawat.
- Nigdy.
- To pamiętaj, po twojej śmierci zawiążę ci podwójny supeł, na tyle skrupulatnie, że przez wieki się od niego nie uwolnisz.
- Nie wierzę, że poślubiłem taką jędzę.
- Dla „Wesela Figara” zrobię wszystko.
- Monstrum.
- Nie takie jak ty, kiedy zabrałeś mnie na walkę Ołeksandra Usyka z Anthonym Joshuą.
- Dobra, obiecałem, sprostam. Kto kupił ci bilety?
- Martyna.
- Mści się.
- Za co?
- Że żyję.
- Ty ciągle myślisz, że świat kręci się wokół ciebie. Egoista.
- Gotowa?
- Zapnij mi suwak w sukience… Ałuu … Przyciąłeś mi skórę przy szyi!
- Przytyłaś?
- Nie mam czasu się teraz mścić, odczujesz jak wrócimy z Opery.
- Ja tam nie pasuję, zlituj się!
- A ja niby pasowałam do oglądania ringu?
- To co innego.
- Dlaczego?
- Tam wymieniają ciosy bez słów, a w twojej operze ryczą dwie godziny o akcji, która trwa trzy minuty!
- Prawdziwy gad.
- Jestem gotowy. Czyje to dzieło?
- Mozarta.
- Już mi słabo.
- Biorę dwa wachlarze. Japońskie.
- A kukurydza będzie?
- Rany boskie… Będzie za to Cherubin wysłany do wojska za miłowanie kobiet, coś dla ciebie.
- Serio?
(…) po operze
- Nigdy więcej nie będziesz w mojej obecności oglądała takiej patologii!
- Gad.
- Piszcząca żmija!