Poezja

niebo pełne chmur wiatr pędzi co tchu
deszcz rozprostował kości zmoczył  włosy

szorstki asfaltowy odcinek drogi
pioruny blisko roztrzaskują się o brzegi

balansuję na krawędzi zaraz upadnę
jeśli nie przestanę wlewać w siebie gin

ten szary dzień wyrywa  z amoku
 czy starczy sił by dalej toczyć życie

o świcie skrycie burza myśli budzi
po pioruchronie iskrzą słowa nie walczę od dziś