oczy jak pustynia

oczy jak pustynia, 29 sierpnia 2013

poczwarka

ten ktoś kto zaadoptował to poddasze
sam był bez ludzi
tylko w południe ostatkiem sił
wpadało światło

teraz kołysany spokojem kusi
słodkim zapachem
motyle

inspiracja; Laura Makabresku, zdjęcie.

liczba komentarzy: 7 | punkty: 15 | szczegóły

oczy jak pustynia, 27 sierpnia 2013

kiedy przenosiłam kuchnię
do pokoju
zatrzymało mnie lustro

dotykiem wyszukałam na skroni
niewielką zmianę skórną

chciałam jednym pociągnięciem
zakończyć grę
pozorów

ale bałam się
że to co nie daje spokoju
wypłynie

liczba komentarzy: 27 | punkty: 17 | szczegóły

oczy jak pustynia, 5 sierpnia 2013

podaj brzytwę

poruszyła niewinnie - kilka
słów do poduszki później
wrosła w życie

właśnie przechodzi etapami
w słabość wymykającą się
spod kontroli

wpadłam do olbrzymiego
betonowego kręgu w którym
ciągnie chłodem

i czasu mam mało

liczba komentarzy: 16 | punkty: 11 | szczegóły

oczy jak pustynia, 13 lipca 2013

wata cukrowa

zaczątek wiersza nieśpiesznie wyrasta z kropli wody
zawieszonej w powietrzu.
sparzona nawijam słowa dookoła pnia
czepiając szorstkiej kory.

pierzastymi kłębami otulam obnażone
gałęzie. dopowiadam wargi, palce
zatapiam w myślach.

oblizuję.

liczba komentarzy: 10 | punkty: 11 | szczegóły

oczy jak pustynia, 2 czerwca 2013

Kiedyś wyląduję na bruku

Nie jestem moczygębą, ćpunem ani kundlem.
Tylko wyglądam, jakbym wdepnął w bagno,
albo jak bezdomny. Ale mam dach
do remontu. Kiedyś miałem dziewczynę, plany
na weekend. Wszystko trwało pięć minut
i poszło się jebać.

Dzisiaj jestem spłukany, w depresji. Nie potrafię zliczyć
romansów zawiązanych przez Internet
i połowy godzin z przegranego życia.
Czuję się jak Dżinn, uwięziony w butelce po whisky,
jak ryba, wyrzucona przez pole
na morze słoneczników.

Dlatego dużo wymyślam, przechodzę kolejne
wiersze, a świat kończy się na tym,
co mogę dotknąć.

Dotykam bólu. Krawędź wyrasta na kształt skrzydeł
i krąży.

liczba komentarzy: 41 | punkty: 30 | szczegóły

oczy jak pustynia, 21 maja 2013

Za instynktem

wystarczyło zmrużyć oko i znów jestem
wojownikiem urodzonym w totemie jelenia.
jak dziecko wmawiam sobie i wszystkim
wokoło, że kiedyś będę wielkim wodzem.

zmęczona ścianami uciekam na balkon
zaczerpnąć powietrza, by wrócić
do życia w pokoju. okrągły stół zręcznie
okręcam zasłonami z tajemnicy, topór

wojenny zamiatam pod dywan. stoję
nieruchomo, jak oszczep wbity w ziemię
i zmieniam twarz na kolorową.
za zamkniętymi oczami kobiety budują

wioskę, luzem biegają rozpieszczone psy.
zrabowane konie rżąc przychodzą pod tipi.
a kiedy słońce zaczyna się kryć, wieczór
schodzi nisko i kładzie się na brązowe

peleryny bizonów. do życia chwilą
mam wszystko, co niezbędne i jeszcze
kodeks czarów i wróżb. i ziarno prawdy.
chciałbym wywołać wilka i dotknąć.

/szkic/

liczba komentarzy: 22 | punkty: 14 | szczegóły

oczy jak pustynia, 4 kwietnia 2013

masz mnie. nie jestem szulerem

okno otwarte. wystarczy odrobina odwagi
by uciec wyobraźni, wystarczy łyk powietrza,
a głowa rozsupła się i odkręci błędy.

jesteś wszystkim, co rozumiem.
idę w ślepą uliczkę i nie chcę z tego wyjść.

podsycaj! skąpana w świetle mięknę
i pragnę wzlecieć,

stłumiona przygasam i nic nie jest tym
na co wygląda. dlatego gram na zwłokę,
karty wykładam na stół.

rzeczywistość znaczona nie ułoży się
w domek.

liczba komentarzy: 39 | punkty: 17 | szczegóły

oczy jak pustynia, 4 kwietnia 2013

Pozamiatana

nocą chodziłam po linie zawieszonej nad otwartymi
oczami. znikąd pojawił się wiatr unoszący drzewa.
porwał mnie wyżej
zapachu malin.

nad szczytem marzeń
upuścił.

upadałam
na głowę.

zbiegli się ludzie
z zestawem do sprzątania.

liczba komentarzy: 24 | punkty: 14 | szczegóły

oczy jak pustynia, 22 marca 2013

Wiecznie usychając

śniło mi się że mieszkałam w domu pod lasem
drzewa zapuszczały korzenie
głęboko
penetrując sypialnię

zegar przestał chodzić z dnia na noc więc stał
pod ścianą
niczym drewniany kufer
i już nie przerażał

w łóżku zbierały się myśli o kimś i były
ważniejsze
niż jego obecność

przykuta
do skrzydeł
nie mogłam znaleźć wyjścia

dłonie przyłożyłam do piersi
jeszcze biło ciepło

/szkic/

w.1
obraz nędzy i rozpaczy
(obraz nędzny i z rozpaczy)

śniło mi się że mieszkałam w domu pod lasem
drzewa zapuszczały korzenie
głęboko
penetrując sypialnię

zegar przestał chodzić z dnia na noc więc stał
pod ścianą
niczym drewniany kufer
i już nie przerażał

w łóżku zbierały się myśli o kimś
i były ważniejsze
niż jego obecność

liście zrzucone na zimę zasypały spokój
wiecznie usychając

nie mogłam rozwinąć skrzydeł
dłonie przyłożyłam do piersi
jeszcze biło ciepło
pustka
przed oczami

upadłam jak z kieszeni chusteczka
uniosłam się lekko
niczym niepokojący dym

liczba komentarzy: 24 | punkty: 22 | szczegóły

oczy jak pustynia, 16 marca 2013

bach!

coś nawarstwiło się
przerosło
i całkiem na poważnie
chce zabić

podrażniona
nie potrafię wyhamować
rozbijam
ciszę nocną

wszystko zbryzgane
krzykiem

liczba komentarzy: 15 | punkty: 12 | szczegóły

Poezja