Poezja

kiedyś zasypię pocałunkami twoje milczenie
owiniemy pożądanie w woń konwalii 
i zagramy na cztery ręce każdą symfonię 
dotkniemy nieba bez przecinków i czerwonych świateł
w twoich oczach słońce już nabiera zieleni 
a odmawiana aromatem kawy codzienność 
zwyczajnie układa obok nas nie tylko pragnienia

i opowiesz mi siebie nienapisanym wierszem 
pieśnią pierwszej lipcowej nocy
pejzażem wieczornego nieba 
cichym miękkim głosem 
niczym pieszczotą delikatnie budzącą wszystkie zmysły
aż po zachłanność ciał
i radość w kącikach ust