Proza

Florian Konrad, 17 lutego 2017

Dawnorodek cz.V-ost

Na rozstaju dróg znalazłem szkielet owada, popękany pancerz. Zardzewiały motyl obudził się zbyt wcześnie zmylonym fałszywym ciepłem udawanego słońca. Od atrapy skwaru zdechły wszystkie koty, nawet ten największy, który czyhał pod moim łóżkiem na potwory ze snów, łapał je i rozorywał (... więcej)

liczba komentarzy: 7 | punkty: 4 | szczegóły

Florian Konrad, 17 lutego 2017

Dawnorodek (cz. IV.)

(dwudziesty któryś, chyba niedziela)
Przyjdzie mi poczekać na uznanie. Na razie przechodzę etap odrzucenia przez każde wydawnictwo, jestem brudnym nurtem, ściekam po omszałej ścianie wprost do kanalizacji. Czyrak na wysmalcowanej fluidem twarzy literatury.
Od jakiegoś czasu zastanawiam (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 17 lutego 2017

Dawnorodek (cz.III)

VI.
Przez dwa kolejne tygodni oczyszczałam się ze skrzepów. Florciu zdawał się odzyskiwać równowagę, wracać do życia. Kochaliśmy się jak dawniej, Znikły między nami jakiekolwiek granice. Kochany ćpun mówił, że jestem jego małym aniołeczkiem. W internecie znalazł nazwę choroby, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 17 lutego 2017

Dawnorodek (cz. II.)

III.
No więc siedzę w pachnącej denatem maździe i jestem zapładniana przez plemniki bliżej nieznanych kolesi. Kamyczek w macicy nabiera ludzkich kształtów, rosną mu rączki, nóżki, nawet zęby. Podbródek - po tatusiu- w normie. Modlę się o okres, o wypłukanie pasożyta. Może stanie się (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 17 lutego 2017

Dawnorodek (cz. I)

I.

Znów myślałeś o podpaleniu domu? Nie w sensie metaforycznym, tego, w którym mieszkasz- Polski, ale własnego, domu z cegieł i pustaków. Żeby tak oblać wszystko benzyną, lub ropą i rzucić zapałkę... Zobacz to. Ogień kłębi się w łóżku, pożera książki, zeszyty ze studiów, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 3 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2017

Imitaklada cz. II- OSTATNIA

IV.
Budzę się z zakrwawioną łepetyną na środku jezdni. Nieźle walnęło z wnętrza Komunikatora. Na chodniku dziura wielkości... nie ma żadnego chodnika. Jest lej. Dymiący krater z mięsem, cegłami i żelazem. Po moim niedawnym rozmówcy nie został nawet ślad. Zdmuchnęło, wessało, (... więcej)

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2017

Imitaklada cz. I

I.
Rodzi się we mnie bunt. Ziemia i niebo jako dwie mityczne istoty. Szkaradne bestie, ślepe, zrośnięte ze sobą. Jednocześnie zapładniają się i pożerają.
Każda chwilę później odrasta w drugiej, wypełnia ją i rozrywa. Kaleczą się pazurami, szczerzą kły.
Lasy to łuskowy pancerz, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2017

Coś próbuje uciec (cz.VIII)

XX.
Chwilę po zajęciu miejsca za kierownicą Piter zerwał większość poroża.
-Nie będzie mi tu nic dyndać. Gwałtowne hamowanie i można się nadziać twarzą na syf. Mam dostać potem tężca?-warknął ściągając dekorację. Debilna instalacja przeszłą do historii. Nie protestowałem, (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2017

Coś próbuje uciec (cz.VII)

XVI.
,,Masz!" Słowo, którym zaczyna i kończy się życie. ,,Masz"- jak zaklęcie wstrzymujące bieg wydarzeń, cofające czas. Kilka głosek- kamiennie twarda śnieżka uderzająca znienacka w potylicę.
Bogdan i Piter, niczym początkujący rakarze ganiają zdziczałą Kendis po całym (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Florian Konrad, 16 lutego 2017

Coś próbuje uciec (cz.VI)

-Pewny jesteś? Z mutacjami nie ma żartów. Krzysztoniowi z działu kadr wyrosło...
-Stary, kuźwa, co mnie to obchodzi? Libacyjka dziś tradycyjnie, rozpoczęcie koło czwartej.
-Teraz to powinieneś nas do Extradesapii zaprosić.
-U mnie lepiej niż w Sheratonie. A jak się nie podoba, jak wam (... więcej)

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły