rafa grabiec, 21 july 2016
jeśli marzenia znikają jak statki za horyzontem
spróbuj wyskoczyć z tej łajby niech kuter rybacki ma pociechę z kolejnej syreny
rozmieniam na drobne resztki sumienia
nie jest łatwo być książką dla dzieci
dni jak dziś to mina przeciwpiechotna
ile bym dał żebyś widziała mnie w kolorze
mam brudne serce i pijana głowę
ale wciąż szukam morza które wyrzuci mnie na bezludną wyspę
rafa grabiec, 29 june 2016
w poszukiwaniu odpowiedniego pleneru wymyśliłem
przejście dla pieszych między tym co się nie udało a tym co śpi
światło jako koc w który tulisz się jak rzeka w brzegi
dzień jak zapach ciężkich perfum przed którym uciekasz
w noc bezpieczną jak zagranica odwagi
na wyciągnięcie ręki jabłko
rafa grabiec, 22 june 2016
kiedy pokryjemy się
Bałtykiem? wierz mi, że
opowiem ci jak była
przyczyna że nie jesteś Szwedem
ojciec stara się ukryć przed synem nawet
lekcje geografii. głupi jesteś to nie wina mapy
tylko biologii.
rafa grabiec, 15 june 2016
my rozrzucone muszle na plaży w okolicach międzystóp
udawanie snu wśród kamieni
pamiętamy głębiny zapominamy skąd chcielibyśmy wiedzieć dokąd
wymieniam koryto rzeki na twoje usta
nosimy się w kolorach wspólnych wieczorów
tylko motyle są barwniejsze od młodości
my płaskorzeźby na czyimś gruncie
próbujemy sie wymknąć spod kontroli
przez śniegi wiatry i kamienice na przeciw zamiecionym liściom
gdybym był ziemią rosłabyś we mnie jak zborze i winogrona
chleba nam potrzeba i wina
do zabicia byka wystarczy jeden torreador
rafa grabiec, 9 june 2016
rozmowy z bogiem prowadzą do krzyża
próbuję być na podobieństwo
ale staję sie wymykiem
mieszkanie w samotności zaczyna się w łonie
i kończy na kobiecie
jeszcze marsz przez grzechy
aż do chciwości
klamstwo jak kora drzewa
starzeje się pod w pływem ślepoty
kto daje i zabiera ten ma pieniądze
rafa grabiec, 9 june 2016
drogą przez
chwilę. cisza to
brudny dym. żołnierze
w okopach jak u pana boga
za karę.
im więcej masz słów pod kłódką tym transparentnie smakujesz dzień
wioślarze rozcinają uda rzeki
ptaki skrzydłami unieruchomiają niebo
my jak firanki w oknach do kolejnych świąt
ze snów wybuduje wieżę. jest taki krok który zamyka wszystkie drzwi.
rafa grabiec, 2 june 2016
ta gra ma jeden koniec
już nic nie musisz udowadniać
wystarczy że zajazzujesz po drugiej stronie czerni
rafa grabiec, 2 june 2016
zimnieję od deszczu którym pachniesz
w niecodzienności można uchwycić się kołnierzyka tęczy
i rozmglić pępek gdzie truskawki i bita śmietana
zatuszowujesz schematy ruchem hetmana
ja skoczek unikam cisów jak bokser zapędzony do narożnika
na szczęście świat nie ma kantów
powinienem okazać się rano przymrozkiem
tak byś założyła na zamordowaną miłość czapkę
rafa grabiec, 1 june 2016
wściekłe psy śpią w moim sercu
kiedy trzeba zwijają się w kłębek przy twoich nogach
kiedy indziej warczą na zbliżających się obcych
karmisz je pełną piersią
wyprowadzasz na spacer by załatwiły potrzebę
głaszczesz za uchem kiedy ogladasz telenowelę
moje srece patrolują bezdomne psy
daj im wodę
zasyp im miskę pełnią domu
rafa grabiec, 1 june 2016
na werandzie tuż przed ciszą która przyszła szybciej niż noc
wymieniliśmy klaustrofobię na ciepłego papierosa wśród kotów
próbuję odnaleźć cię w smsach jak kiedyś szukało się w knajpach
nietrzeźwych rozmów
nawet rany boskie ani ciała chrystusów
nie wymienią przepuszczonych grzechów
nawet w piersi bicie ani na kolanach marsze
nie zaprowadzą na ołtarze
bo właśnie opuściliśmy werandę trzema schodami w dół
psy ujadały na koty
noc cierpliwie czekała aż się zdarzy słońce
papierosy zostały bez pana
pani niech zapomni
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
