Marek Gajowniczek, 1 march 2015
Rozumieć życie nie jest łatwo
i umysł mieć otwarty.
To samo z nieba pada światło
na kanony i żarty.
A kiedy prawdę w fałsz zmieniono
i zakazów jest wiele,
wielkie starania poczyniono,
byś rozumiał niewiele.
Wiedza jest wciąż ograniczana.
Różne jest postrzeganie.
Przeleci gdzieś istotna zmiana.
W głowie masz myśli taniec.
Świat postanowił cię oszukać
i spreparował media.
Nie wiesz - Czy brednia to, czy sztuka?
Komedia? Czy tragedia?
Wszelka wrażliwość uleciała.
Śmierć jest codziennym gościem.
Iskra nadziei pozostała.
O ocalenie proście!
Światu potrzebni altruiści,
lecz lęk skrywa rezerwy,
a dobroczyńcy i artyści
stargane mają nerwy.
Bez reszty się zagubił człowiek
w medialnym bałaganie
i trudno już przypomnieć sobie
wczorajsze, własne zdanie.
A gdy cię porwie polityka,
blask reklam cię odurzy -
czy z ciebie mędrzec, czy praktykant,
już nie wiesz, komu służysz.
Potem się męczysz złym wyborem.
Rok jest wyborczym rokiem.
Możesz się jeszcze wstrzymać w porę.
Partia nie jest prorokiem.
Marek Gajowniczek, 1 march 2015
Rotunda w niebezpieczeństwie!
Każda sekunda w szaleństwie
oskarżeń oraz doniesień
niebezpieczeństwa jej niesie.
Walczące tajne buldogi
rozrzucić mogą podłogi.
Wyfrunąć mogą pieniądze
w furii wzajemnych posądzeń,
a zegar już głośno tyka.
Czy sprawa to Bondaryka
i nowych metod łączności?
Czy posłuch niektórych gości
podczas obiadków u Sowy
ujawnił tu podział nowy
i super utajnioną grupę?
A może już czyjąś d...
przestano na górze chronić?
Strach teraz nawet zadzwonić,
bo wszystko ta grupa słyszy.
Czytają nawet z klawiszy
dotkniętych na klawiaturze.
Jeżeli potrwa to dłużej -
Rotunda znowu wyleci.
Ucierpieć mogą poeci,
bo wszystko utajnić mogą,
by nie dostała się wrogom
najmniejsza fraza lub zwrotka.
A może to tylko plotka?
Jakieś niewinne potyczki.
Omijaj lepiej, gdy spotkasz
i sowy i ośmiorniczki.
Marek Gajowniczek, 28 february 2015
Powiedział Pan człowiekowi:
Nie wszystko w raju ci wolno!
I czekał, co człowiek zrobi?
A człowiek wybierał wolność.
Jest w nas to ziarno sprzeciwu.
Ta pycha i pokuszenie.
Ciekawość i żądza przygód.
To one zmieniają Ziemię.
A Pan Bóg jest miłosierny.
Nas stworzył na podobieństwo.
Wie, że wśród najbardziej wiernych
Kiełkuje czasem szaleństwo.
Tak ważne jest wybaczanie.
To boski tkwiący w nas gen.
Bez niego jesteś cierpieniem,
A życie zmieniasz w zły sen.
I żadne odszkodowanie,
Nawiązka, rekompensata -
Nic zmienić nie są już w stanie.
Zostaje uraz na lata.
Gorycz się staje wyrzutem
Dla świata i wobec Boga.
Odrzuć to ziarno zepsute
I pomyśl: Nie tędy droga!
A jeśli wolisz Oskara -
Drogiego, Złotego Cielca.
Jak człowiek żyć się nie starasz.
Wciąż będzie śnił się morderca.
Choćby ci złoto oddano
I pokłon złożyła Ziemia -
Nie takich z raju wygnano.
Nie wrócą bez wybaczenia.
Marek Gajowniczek, 28 february 2015
Z początku miał być to wiersz:
"Wyzwoliciele i Smiersz,
Rembertów, obóz i tory".
Przychodzą takie wieczory,
że wraca wszystko, co było
i o czym się nie mówiło,
nawet wśród dobrych znajomych.
Wiele pomników wzniesionych
czciło tysiące zabitych
i dół był - w lesie ukryty
i przysypany milczeniem.
Jedni mówili - Podziemie,
a drudzy - zwyczajna banda.
Przez lata pieśń o nich żadna
nie niosła się z kołchoźnika.
I strach był i polityka.
Słyszałem raz od żołnierza:
"Polakom się nie dowierza.
Dlatego tutaj stoimy.
Pokoju w świecie bronimy"
"To koszty młodego państwa.
Nie czuć tu u was poddaństwa.
Wielu się nawet zachwyca!"
O tych w sąsiedztwie piwnicach
późno się człowiek dowiedział.
Mówią: "Nie drażnić niedźwiedzia",
lecz zbrodnia tu zbrodnią była
i znowu się powtórzyła.
Wzniesiona ręka z granatem
mówiła, kto tu jest katem,
a ludzie spuścili głowy.
Uśpiony był czas żałoby,
jak ci żołnierze z pomnika.
I strach był i polityka.
Nie wszystko myślą ogarniasz.
Czerwona była ta Armia.
Wielu się jeszcze czerwieni.
Żołnierze wychodzą z ziemi
i ożył Katyński Las.
O swoich pytają nas,
a naszych ciągle szukamy.
Był pomnik, a białe plamy
pamięcią miały być naszą.
Pytają, a nawet straszą
markując warszawskie cele.
Za wiele tego... za wiele.
Opasał łańcuch figury.
Człowiek niewielkiej postury
dał znak i dźwig uniósł ciężar.
Powoli prawda zwycięża
i kładzie brąz na lawecie.
Inaczej dziś myślą w świecie,
gdy niebo rysują Grady.
Mieliśmy tu już przykłady,
co Armią jest, a co nie jest.
Hybrydy nie strzeże rejestr.
Zasługi są i są winy.
Pomniki nowe wznosimy,
a pamięć i tak pozostanie,
choćby wciąż była pytaniem.
Marek Gajowniczek, 27 february 2015
W gazecie ślepych i głuchych
chodziły przedziwne słuchy,
że jednak niektórzy widzą
tych, którzy z prawa tu szydzą.
Gdy usłyszeli to głusi,
postanowili przymusić
rząd do zbadania tej sprawy,
bo wiele wątków ciekawych
ujawnił im pożar mostu.
Coś pojaśniało po prostu.
Ślepi nie mieli uprawnień,
by widzieć wachlarz zagadnień,
a prasa oskarżyła głuchych,
że założyli podsłuchy
podstępnie i nielegalnie.
Nagrano coś łatwopalnie.
Straszono kogoś wybuchem.
Dowody wciąż były kruche.
Ktoś chyba z państwa tu szydzi.
Uwierzysz, że ślepy widzi,
a głuchy usłyszał szmer?
Wartości mniejsze od zer,
chciały się zbliżyć do zera.
Powstała wielka afera,
że są tu rządy bez głowy.
Sejm ma się zebrać u Sowy,
gdzie służby i politycy
o losy łba ośmiornicy
spytają wszystkich kucharzy.
Co jeszcze może się zdarzyć?
Marek Gajowniczek, 26 february 2015
Wystąpił Mosze w kontuszu
i uwagi mimo uszu
puszczał wszystkie o swym stroju,
że to niby ubiór gojów.
Twierdził: - Czas różnice zatarł,
a on jest arystokrata
i na dodatek herbowy
ze słynnych rodów kresowych.
Dziwili się inni żydzi.
Skoro różnic sam nie widzi,
niech ten kontusz sobie nosi,
lecz o wsparcie niech nie prosi
synagogi oraz gminy.
Żyd w kontuszu? To są kpiny
i nie ważna cała reszta.
Chyba, że ten Mosze przechrzta,
wtedy rzecz to zrozumiała
i nie kontusz, ale pałac
może jemu się należy?
Są sprawy, aż trudno wierzyć,
łączące oba narody.
Wiele jeszcze w Wiśle wody
do Bałtyku rzeką spłynie,
nim endecji oraz gminie
przetłumaczą: Kto jest swój?
Często prawdę skrywa strój.
Marek Gajowniczek, 26 february 2015
My, młodsi bracia mniejszych braci
spod Koloseum rzymskich praw,
trwamy, gdy świat się chce bogacić
i nie żądamy za nic braw.
My, cichych sumień cierpiętnicy
dla których chleba, wina nie ma.
Spychani często na ulicy.
Schodzący w bytowe podziemia,
dźwigamy na sobie kryzysy
i włosiennicę propagandy.
Nikt z nami w świecie się nie liczy
i ludzkich praw nie mamy żadnych,
a jednak my jesteśmy siłą
czystego źródła, soli Ziemi,
w której diabelskie zło utkwiło
i obraz świata się odmienił.
Inaczej już wygląda miłość,
której owocem jest zygota
trzech osób wplątanych w zawiłość
przemieszanego genów błota,
gdy ktoś się bawi w Pana Boga,
nieludzkie hodując bastardy.
Nie ustąpimy, kiedy trwoga
i argumentów dla pogardy
za słuszne nigdy nie uznamy.
My, ośmieszani przechowamy
pierwowzór oraz podobieństwo,
aż zgnije ta pseudonauka.
Daleko zaszedł świat w szaleństwo
i nas - najmniejszych nikt nie słucha.
I tylko Pismo nas uprzedza,
że kiedyś taki czas nastanie,
że się poróżni z wiarą wiedza.
My dziś najmniejsi. Chroń nas Panie!
Stoimy na skraju otchłani
i dalej kroku nie zrobimy.
My, wielokrotnie oszukani.
Ulituj się. Ciebie prosimy!
Marek Gajowniczek, 26 february 2015
Wszyscy ludzie prezydenta
noszą czarne garnitury.
I na co dzień i od święta
widać elitę kultury.
Taki widok zapamiętaj!
Dobry przykład idzie z góry.
To są ludzie prezydenta.
Pozostali - kreatury.
Wizerunek - dziś, rzecz święta.
Łysiny, słuchawki, fury
i pisk opon na zakrętach -
znaki dobrej koniunktury.
Trasa musi być zamknięta.
Kamera spogląda z góry.
Decyzja męska podjęta.
Stanie pomnik. Protest? Bzdury.
Sprzeciwiać się może pętak.
Zniknie mgła. Odpłyną chmury.
Wiedzą ludzie prezydenta:
Który zły? A dobry który!
Sprawa musi być zamknięta,
jak usta prokuratury.
Blask. Kampania rozpoczęta.
Czarne tylko garnitury.
Marek Gajowniczek, 26 february 2015
Cisza przed burzą?
Niedobrze wróżą
znaki na niebie i ziemi.
Nim spokój zburzą
różnym przedmurzom
chcą pomóc nieuzbrojeni.
Jadą doradcy
dzielni i chwaccy.
Wybitni i doświadczeni.
Ci się przysłużą
różnym przedmurzom,
a przez nas są opłaceni.
Dobry humorek
w bezdenny worek
leciutką ręką sypiemy.
Znalazła Unia
hojnego durnia.
Sama dać nie chce. My chcemy!
Doradcy jadą.
Dobrym sąsiadom
odmówić przecież nie można.
Znów się obłowi
pan Balcerowicz
i nasza sitwa wielmożna.
Trzymaj się ramy!
Skąd my to znamy?
Czuliśmy na własnej skórze.
Jesteśmy wyspą.
W krąg płynie wszystko.
Oni są teraz przedmurzem.
Marek Gajowniczek, 25 february 2015
Po kruchym lodzie
chodzą tu co dzień
i wiercą nam w brzuchu dziury.
Głosuj narodzie!
Nie jestem godzien.
Widocznie brak mi kultury.
Sondaże, sądy
śledzą poglądy.
Czy pewność się nie załamie?
Filmowe Bondy
mają uwiądy.
Nadzieja tylko w reklamie.
Do Europy
idą roztopy
w groźnych wydarzeń lawinie.
Kin rośnie popyt.
Strzeżcie się chłopy!
Nie bierzcie, co się nawinie!
W sądowe szranki
france i franki
z otwartym dziś stają stają czołem.
Prawo jak banki
spuszcza firanki.
Nie dyskutuje z matołem.
Po kruchym lodzie
chodzą tu co dzień
i wiercą nam w brzuchu dziury.
Głosuj narodzie!
Nie jestem godzien.
Widocznie brak mi kultury.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
