Poezja

złotą nića szkicuję obraz przyszłych dni
przez szkiełka widzę niebieską rzeczywistiść

słowa układam jak karty
przebieram nóżkami
w świńskim truchcie
jak kaleka

pijak na chodniku nikt go nie podniesie
by wrzucić do kosza
 pószcza pawia
albo paw w puszczy
  

ściskam w ręku
zamiast zielonego kamienia twoją dłoń 
ciepło uczuć miesza się w kipiącej radości

serce unosi lekko klatkę
pełną gołębich piór
gołębie się zagryzły

w milczeniu utykasz w ciągu dnia