Florian Konrad, 28 lutego 2016
zimno spod klosza. aż się lepi, wytrąca mżawka
na sekundę przed nocą- wierzgam. kto tu?
choć i we mnie czynnik zwierzęcy, słabe kontury
trudno wyłonić to z mroku. aż z dna
sprać po mordzie albo podlać winem
-swój- warczy chropowato. oczy jak u modliszki
na mikroskopijnej głowie czapa ze skóry
(jakby zasadzić cebulki- na końcu
każdego włosa wykiełkuje biała muszla)
-wydawałeś się mieć szersze horyzonty, dziewczynko
jednak rozum jak kamień z wrośniętym napisem
(działanie, proste)
-śnij się, bajaj, a i tak się ziści na odwrót
w zupełnie innym micie -odpowiadam przekornie
- nie ma po co się kryć, chłopczyś
w tobie dwa plus dwa: po równo ojców i sióstr
wychodzi pięć- androgyniczne nic
na zewnątrz wszyscy się zorientowali
obwiązują czoła
może uda się ocalić prawidłowy wynik
Florian Konrad, 27 lutego 2016
nieskromnie powiem- przygotowałem się
chorały i czytanie ikon opanowane do perfekcji
skrupulatnie zliczone strony
nie trzeba było długo czekać, po obiedzie patrzę
-sfruwa z wyżyn. ściślej: z dachu obory
skrzydełka pienią się w słońcu, rzucają snopki iskier
strach? ani trochę. prędzej zażenowanie
spodziewałem się rydwanu i ognisk na brodzie
i że trochę dumniej. choćby jak prezydent
odkrzykuje na odwieczne pytanie ,,z czym do ludzi?"
-z krzesłem. zebra, człowieczek cały w bliznach
rozsiada się od początku. aż wymościł dziurę
kto trzyma beczki miodu w piwniczce pod piekłem?
i czy jego nazwisko wolno krzyczeć jedynie w książkach
atramentem sympatycznym?
o- zagiąłem. niczym gwóźdź w koronce
cedrowej. zamilkło się, bieduli. pewnie ze wstydu
wyrywa pióra z głowy. tik nerwusa
nie należy się spoufalać, chociaż oswojony
dziobie ziarno z ręki- to przecież ciągle duch
stutonowy latawiec
który puszczasz od najmłodszych lat
niebo ciągle pełne mrówek
Florian Konrad, 26 lutego 2016
z przekory nie zostaliśmy gejami
choć trzymamy się zbyt blisko, na wyciągniecie
zamiast ręki wypadałoby podawać igłę
(haft wychodzi pięknie, choć materiał do kitu)
biały szum, więc znowu omamy. zaciskam powieki
i powstaje słoik. bulgocze formalina. zaciekawiony
spoglądam w głąb szklanej czaszki
ciągła zima i fobie, potworki w kształcie
orzechów włoskich. bezmózgowcy
czasem przez denko rozmawiam
z nieślubnym kuzynem znanego malarza
tego od aktów
najczęściej wychodziły mu wypięte cztery bukwy
(lepiej się nie domyślać co odczytałby rumpolog)
a nie, czekaj- to przecież też ja
tylko starszy, bo w lustrzanym odbiciu
i wyglądam jakbym podłapał coś wenerycznego
na przedramionach makatki w słoneczniki
ręce tak wysoko w górze, że aż widać krzyż
Florian Konrad, 24 lutego 2016
o ile nie nastąpi hekatomba, globalne zmądrzenie
w następnym wcieleniu wszyscy będziemy galeriankami
szczerze? nie liczyłbym na cud
chłopacy z alcantary, z łatkami na kolanach
rozsiewają się po parkach i bocznych autostradach
łatwo kaleczy się mowę i drewno
kłuje ławki serduszkiem
(zamiast strzały lepiej wydrapać kapsel)
i szprecha po polszczyźnianemu o bajeranckim
dizajnie nowego banknotu. że niemalże gada
do ciebie ten król z półzłotówki
wygląda jak żywy
i prawie nie czuć wodą. genialne zabezpieczenie
jedzenie znajdujemy między wiszakami szmateksu
sałatka z karkówką, lekko przechodzona
(dwie baby miały w ustach, kolejna nie zdążyła)
ale doprawi się i będzie cymesik
cokolwiek by tu zacząć, choćby nawet- sens
wyjdzie używka, poprzemysłowy odpad z metką na uchu
para autochtonów upycha pieniądze w skale
zwietrzeje wam co do centa, głuptasy
fajna ta reinkarnacja. ale nic nie trwa wiecznie
nosimy w sobie śmierć zakletą w zwierzę. w końcu
po każdym zostanie mysz ze śmiesznym oczkiem
na żyłce. z blaszką przez głowę
Florian Konrad, 23 lutego 2016
znajdźcie mi faceta. może być dużo starszy
albo zupełny chłystek świeżo po ogólniaku
wygląd również mało istotny
wypełni się gościa kostkami (nieco szulerskie
zawsze wypada sześć oczek), da talię znaczonych
kart, tabliczkę ouija
rozsiądzie się na środku chodnika, ten mój świeży trup
upleciony z liści oraz łodyg egzotycznych ostów
i będzie głosić prawdy objawione. kopcić
szlugi, jednego za drugim. czasami powróży
(ostrożnie! w dni nieparzyste przepowie
wyłącznie śmierć!)
czujecie? smog już zalewa ulice
ledwo można złapać oddech
przechodnie zatrzymują się przed plakatem na którym
widnieją paskudnie czarne litery
Les Fleurs Du Mal(boro)
a poniżej- rysunek. diablik, tyci. jedzie wesoło vespą
mrużą się ogniste ślepka
-o co chodzi?- każdy zachodzi w głowę
-nic nic, to tylko reklama -mruczy mężczyzna
-ale nabiercie pełne słoje. na wszelki wypadek
bawię się zapalniczką z bursztynu
dziwne, przysiągłbym że miała w środku
zatopioną ćmę
pewnie się wchłonęła
Florian Konrad, 22 lutego 2016
stanie się to pod koniec roku. będę w porwanej
koszulce z logo Cradle of filth. TW Florek
który najchętniej sprzedałby bliskich
za garść drzazg
(nikt nie chce dać nawet jednej)
zapragnę zdradzać. ideały i sekrety skończą jako
płatki suchego śniegu. kilka gramów- w kopercie
przecież wiesz do kogo wyślę.
- o czym to jest?- spyta ze zdziwieniem najstarszy rangą
- jakiś chłam, wart tyle co platyna
o, na przykład tu- wyraźny ślad. prawie zdjęcie
świeżutkie, w czerni i sepii. ostry profil
ale jeszcze się nie wżarł. można wybielić
gdzie się kończy? a kto to wie!
zaczęło się w roku Czarnobyla. i spada
coraz szybciej przybiera na wadze.
archiwiści gadają że za komuny było chłopcem
bajki. z proszku możesz usypać
co najwyżej inicjały
kto wciągnął resztę? i teraz roi sobie
że ma na imię Dani, a mędrcy świata, monarchowie
powyłaziwszy z szaf pancernych i segregatorów
zszywają mu przeklętą koszulkę?
sypki jest. rośnie na dnie klepsydry
łobuz
Florian Konrad, 21 lutego 2016
prekariackie marzenie: za woreczek uciułanych
eurokopiejek kupić bilet w jedną stronę
wyjechać, byle dalej. a choćby i na Barbados
ukraść motocykl, rower, rikszę
jakikolwiek środek transportu
po co? by rozerwały się więzy
mkniesz. bez celu. gdziekolwiek, zygzakiem.
masz gdzieś wszystkie policje świata. upiłeś się
właśnie lecisz w przepaść. na złamanie karku
a teraz stop. zatrzymujesz się na kompletnym odludziu
sto pięćdziesiąt kilometrów od najbliższej wsi
i uderzasz głową w szosę. z calych sił, mały, ślepy Florku
sypie się konfetti. niby marzenia, obrazy, kilka wspomnień
ale wszystko jakieś szare i mdłe
patrząc na tę kupkę popiołu pojmujesz
i rechoczesz jak głupi
w państewku o którym nawet nie słyszałeś
tęcza wpada do studni
Florian Konrad, 17 lutego 2016
i po co czytasz? twoje?
usiłowałem zasnąć. kaloryfery chłodne jak umarłego plecy
noc traci szlachetną nazwę. teraz to bezbarwny
osad w zamrażarce
grzejnik parzy w udo. zaczynam rozumieć
że gorące powietrze i ból jakiego doświadczam
razem tworzą coś na kształt pseudoartystycznej instalacji
przeklęta nowoczesna sztuczka, człowiek nie może być
bezpieczny nawet w fotelu. w środku własnej zimy
bezpretensjonalne nieco
jednocześnie- zbyt miałkie by mogło być pokazywane
na Wystawie Twórczości Demoralizującej
(tam same Piety i orły tłukące się krzyżami po dziobach)
o, widziałeś? pod stolik wczołgało się złe
ma pęciny związane rozżarzoną spiralą
na podwórzu trwa demonstracja. hippisi z oburzeniem
(,,rzeźba w formie klatki! to takie antywolnościowe")
domagają się bezzwłocznego zniszczenia eksponatu
może zaraz wpadną z kubkami ciemnej wody
ostudzą licho. godłem będzie kwiatek w kształcie pacyfy
zwlekam się by wreszcie napalić w piecu
opiekuńczy duszek łypie przez szybę
jakby z pogardą
nie przejmuj się, to na pewno performance
Florian Konrad, 15 lutego 2016
forsują zasieki. repatriantki z Doliny Niesamowitości
(prawie- prawie nie widać układów scalonych
a i tak są odpychające)
nastoletnie dziwożony z jabłkami w ustach
szczerbate Saturnie. wypełzłe z obrazów córki jakiegoś Goya
(przepite olejem kanibalki, zgroza!)
nie najbrzydsze (choć posunięte w latach)ą
damule z klubu konsekrowanych dziewic
jakby je odrapać z ideałów, odbrązowić myśli
byłyby całkiem do rzeczy
rzucam na żer nieletniego łobuziaka
(cuckolding- patrzę jak mój chłopiec, mimo wysiłków
ginie pod stosami łap, zębów i żeber)
sabat za sabatem. na jednej z orgietek
przypadkowo wywołał się duch lubieżnika
miał nazwisko podobne do mojego
taką samą kozią bródkę
odróżniało go tylko poroże wystające spod tiary
,,daewoo lanos sabachtani"- nucę zupełnie bez sensu
patrząc na ogrom nieszczęść
a teraz przekręcę inny tekst
może psalm
będzie co śpiewać przy ognisku
Florian Konrad, 14 lutego 2016
mieściło się obok opuszczonego motelu
knajpidło jakich wiele, po brzegi wypełnione
psychofanami śliny. gadano tam ciągle i wszystkim
od polityki po piłkę nożną. nie miały końca spory o to
kto naprawdę odstrzelił Kennedy'ego, Dodę czy Lincolna
w kłębach tytoniowego dymu dyndało niejedno toporzysko
co jakiś czas spadały barmanowi na kark
tłukły szklanki
z rozgorączkowanych opowieści rozlegał się huk
gdy kolejny potiomkinowski belweder (murarze lepili
z papier- mache) przewracał się na chodnik
iluż to bogu ducha winnych przechodniów
zginęło pod tekturą i okruchami porcelany!
i gdzie to się podziewa? na dnie popielniczki
wyrósł biurowiec ze szkła i stali. porzuciłem
ulubione zajęcie. nie tak łatwo być reducentem
zacierać wspomnienia, daty niekiedy całe budynki
wkoło latają cegły, kłaki wełny. może zlepi się
z tego kobieta. smutna i obca
(brak znamion encyklopedyczności, nie znajdziesz jej
na wikipedii, choć będzie twierdzić że jest
znaną piosenkarką)
dotknę ostrożnie. jak się spodoba (małe szanse)
postawię karmi albo inne paskudztwo
jeśli będą dwie- koszmar. tyle roboty!
trzeba będzie wynająć kogoś
do sprzątania gruzu
Regulamin | Polityka prywatności
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
Poezja
Proza
Fotografia
Grafika
Wideo wiersz
Pocztówka
Dziennik
Książki
Handmade
