Poezja

AS, 2 czerwca 2019

Temida

krew niewinnych nie przeważy prawa
które wstydzi się sprawiedliwości

w tłumie pokrzywdzonych

opaska bezstronnej bogini
opada z oczu na usta

liczba komentarzy: 4 | punkty: 7 | szczegóły

Misiek, 2 czerwca 2019

mówisz
to nieprawda
że rządzili nami komuniści i agenci
esbeków też nigdy nie było
życie jakieś filmy co dzień kręci
wracam do dnia jak serce mocniej zabiło
na słowa Ojczyznę wolną pobłogosław Panie

zawsze
dnia trzynastego
wymodloną podczas liturgii słowa
naiwnie pytasz teraz co z tego
dziękował Jemu biedny lud duchem bogaty
i grały radośnie organy
w ogrodach nadziei wreszcie rozkwitały kwiaty

radował się
lud wybrany
zrzucając z siebie tylu lat kajdany niewoli
bezduszne brzemię
Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze …
czy pamiętasz jeszcze te słowa
kto i o czyją upominał się ziemię

na mogiłach płoną wieczne znicze
naszej pamięci
dziś z nieba patrzą święci
na mnie i na ciebie
choć zabrakło ci wiary
z anielską cierpliwością
kiedy podziękujesz wreszcie za wszystkie dary

w końcu
pozdrowisz każdego miłością
rana zadana słowem bardziej boli
tu nie pomoże jodyna i wata
rana zadana słowem trudniej się goi
podziękuj dziś matce i ojcu
za dar największy życia

to nieprawda
że jutro będzie koniec świata
...
czego ty jeszcze się boisz

* słowa papieża Jana Pawła II na początku pontyfikatu

liczba komentarzy: 2 | punkty: 0 | szczegóły

smokjerzy, 2 czerwca 2019

tło

przede mną kawałek bólu
do pokonania pieszo
z uwagą wsłuchuję się w każdy kamyk
który dziurawi mi stopę
więc nie rozpraszaj hałaśliwymi bajkami
o nagrodzie i karze
piekło i raj to smaki na koniuszku języka
najmarniejszego z robaków
albo jego odchody
idealnym tłem
dla krótkotrwałych rozbłysków
jest bezpłciowe
wieczne
nic

liczba komentarzy: 19 | punkty: 6 | szczegóły

RENATA, 1 czerwca 2019

życie na twardo

mama choć miała dobrych rodziców
zawsze podejmowała złe decyzje
to takie geny albo skok w dorosłość
puściła się z pierwszym lepszym

zdarzyłaś się przez przypadek
urodziłam bez wyjścia
jesteś bękartem powiedziała

mała samotna dziewczynka
tak bardzo chciała
by kochałą ją mama
lecz ona mocniej ukochała butelkę

zmienialy mieszkania i żebrały
na ulicy a najszczęsliwszą chwilą
dziewczynki było wyjście na lody
z mamą to wycieczka do nieba

potem pojawila się butelka
biały proszek i faceci a dziewczynka
nie mogła już zrobić nic
matkowała swojej matce starając się
sprzątać i gotować i być cicho

noce były samotne i długie
a matka wracała nad ranem
gdy nie było już nic
oddawała córkę za biały proszek

dziewczynka modliła się zeby
zamknąć oczy i ciągle spać
aż pewnego dnia to matka
nie obudziła się z różowego snu

dziewczynka runęła w przepaść
chciałaby jej powiedzieć
czemu mamo nie kochałaś
mnie dośc mocno
to taka ta dorosłość

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

smokjerzy, 1 czerwca 2019

parametr

ale za to jaką
seksowną mam duszę
oburzony
wrzasnąłem na lustro

liczba komentarzy: 6 | punkty: 4 | szczegóły

Pi., 31 maja 2019

odmrożenia

skądś napłynął ten brak łaknienia na życie. a jeśli to serce
się zatrzymało i nie można skutecznie weń pstryknąć? wcale
nie chcesz grzać, napędzać, gonić i karmić te resztki mnie.

fale wiecznego chłodu po rozrytych aortach, krwionośnych
zimnowodach, aż po zrosty najpodleglejszych włosowatych
w zbyt obojętny szron na końcach palców. gangrena na bank!

kiedyś tak chciało mi się ciebie chcieć, dotykać, pragnąć, śnić.
dziś na wzruszanie ramionami szkoda nam słów i domysłów,
prawo bezemocjonalnego ciążenia: siła odpychania biegunów.

toksyczne otępienie - idę na dno, bo fizyka, ta nieczuła franca
też już przeciwko mnie. kiedyś ci przejdę przez życie. kiedyś ci
przejdę przez myśl. kiedyś tam, kiedyś - gdy mi przejdziesz.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

smokjerzy, 31 maja 2019

do wiersza komentarz uniwersalny

jest on ciut
odrobinę
że tak powiem
i gdyby nie to
to całkiem
ale i tak śliczny

liczba komentarzy: 11 | punkty: 6 | szczegóły

Sztelak Marcin, 30 maja 2019

Skrzyżowania

Objawienia spływają do rynsztoków,
użyźniają gleby, na których posiane
ziarno i plewy.

Drzewo wiadomości usycha wystawione
na widok publiczny.
Sok ścieka po brodach nawiedzonych,
codzienna dawka umęczeń.

Rytualne umycie rąk i zachód
słońca coraz piękniejszy.
Nad przeklętym Jeruszalem.

Stygmaty pozostawione w pustostanach,
na nic korony cierniowe. Tkwiące
głęboko, ewentualnie płytko – życie
to tylko życie.

Brak argumentów, martwe litery
siedmiu grzechów.
Na przykład we mnie, ucho igielne
oraz niebo gwiaździste.

Wciąż rozłożone horyzontalnie,
zmruszały drogowskaz na drodze
mlecznej.

liczba komentarzy: 3 | punkty: 2 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 30 maja 2019

Dzikie krowy

Mamy teraz problem nowy -
porzucone dzikie krowy!
Żartują z "wyborczym świętem"
i panoszą się jak święte!

Zachłysnęły się wolnością
i są już niezgody kością.
Zadzierając w górę nos,
pogardliwy dają głos.

Chciano, by poszły "na przerób",
lecz trafią do PGR-u,
przebadane - tylko zdrowe!
Państwo chroni nadal krowę.

Nie zważając, że jest dzika,
a prześmiewczy komunikat,
obraził uczucia ludzi
i nastrój niechęci wzbudził.

Wśród filmowców, ten i ów
dość już mają "świętych krów",
rozpasanych, butnych, dzikich
na niwie publicystyki.

Nie ma innego sposobu,
jak przywiązać je do żłobu,
w jakimś dawnym PG-erze.
Niech tam ryczą w dobrej wierze!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

samoA, 30 maja 2019

głos poezji

słyszę u dziecka i u dorosłego
spontaniczny albo przemyślany kto wie
gdzie nogi poniosą głowę i kiedy
zbieg głosek w miejscu gdzie jeszcze
nikt nie bywał zaskoczy zadziwi zalśni
na słowach które mówią wierszem
rozdzierającym skupione emocje

liczba komentarzy: 6 | punkty: 5 | szczegóły